|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
[2220]
ไกรทอง ( Erythroxylum cuneatum)
ERYTHOXYLACEAE
ไกรทอง(ปราจีนบุรี,นราธิวาส),ต๋านฮ้วนเป็ด(เชียงใหม่),พิกุลทอง(ประจวบคีรีขันธ์), แก่นแดง,เข็ดมูล,เจตมูล(ปราจีนบุรี)
|
|
ท้องที่ที่ขึ้น
ขึ้นประปรายอยู่ทั่วไปตามป่าดงดิบใกล้ชายทะเล และป่าดิบแล้งในภาคเหนือ ภาคตะวันออก ตะวันออกเฉียงเหนือ และตะวันออกเฉียงใต้ ที่สูงจากระดับน้ำทะเล ๕-๓๐๐ เมตร |
|
ลักษณะทั่วไป
เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็ก ถึงขนาดกลาง สูง ๔-๑๐ เมตร ไม่ผลัดใบ เรือนยอดเป็นพุ่มกลมทึบ สีเขียวเข้ม กิ่งแขนงมักตั้งฉากกับลำต้น เปลือกเรียบ สีน้ำตาล เปลือกในสีเหลืองอ่อน หรือสีน้ำตาลปนแดงอ่อน กระพี้สีขาวปนเหลือง แยกจากแก่นเห็นได้ชัด ใบมน ขอบขนานและรูปไข่กลับ ขนาด ๒.๐-๓.๕ x ๕-๑๐ ซม. โคนสอบเรียว ปลายมน ส่วนมากมีขนาดกว้างกว่าทางโคน บางทีหยักเว้าเข้าเล็กน้อย เนื้อหนา เกลี้ยงเป็นมัน หลังใบสีเขียวเข้ม ขอบสีจาง ท้องใบสีนวลหรือจางมาก ดอกเล็กสีขาว ออกเดี่ยวๆ หรือเป็นกระจุกตามง่ามใบและเหนือรอยแผลใบ กลีบดอกและกลีบรองดอกมีอย่างละ ๕ กลีบ ผลกลม ยาว สีเหลือง-แดง อุ้มน้ำ เป็นพูตามยาว ๓ พู มีเมล็ดเดียว |
|
ลักษณะเนื้อไม้
สีน้ำตาลหรือชมพู เสี้ยนละเอียด แข็งมาก ทนทาน เลื่อย ผ่าไม่ยาก ขัดชักเงาขึ้นดี |
|
ความถ่วงจำเพาะ
ประมาณ ๑.๑๕ |
|
สกายสมบัติ
|
|
กลสมบัติ
|
|
เคมีสมบัติ
|
|
ความทนทานตามธรรมชาติ
|
|
การอาบน้ำยาไม้
|
|
ประโยชน์
ไม้ ใช้ทำเสา พื้น และในการก่อสร้างที่ต้องการความแข็งแรงและทนทาน
เปลือก มีรสเผ็ดร้อน ใช้ทำยารักษาโรค
|
|
|
กลุ่ม:ไม้และของป่าบางชนิดในประเทศไทย
