[1986] มะเกลือ ( Diospyros mollis) EBENACEAE มะเกลือ(ภาคกลาง),มักเกลือ(เขมร ตราด),ผีเผา(เงี้ยว ภาคเหนือ)
|
ท้องที่ที่ขึ้น
ขึ้นอยู่ในป่าเบญจพรรณตามที่ราบทั่วไป ที่สูงจากระดับน้ำทะเล ๕-๕๐๐ เมตร มีมากในจังหวัดราชบุรี เพชนบุรี ลพบุรี สระบุรี และนครราชสีมา |
ลักษณะทั่วไป
เป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ สูงประมาณ ๓๐ เมตร ขึ้นไป เรือนยอดเป็นพุ่มกลม เปลือกสีดำ แตกเป็นสะเก็ด หรือเป็นร่องทั่วลำต้น เปลือกในสีเหลือง กระพี้สีขาว ถ้าทิ้งไว้นานจะเปลี่ยนเป็นสีค่อนข้างดำ กิ่งอ่อนมีขนนุ่มทั่วไป ใบเป็นชนิดใบเดี่ยว รูปไข่ หรือรูปไข่แกมรูปขอบขนาน กว้าง ๑.๕-๔.๐ ซม. ยาว ๔-๘ ซม. เรียงสลับกัน โคนใบสอบทู่ๆมนหรือกลม ปลายสอบทู่ๆ หรือสอบเรียว เนื้อบาง ใบอ่อนมีขนนุ่มทั้งสองด้าน ใบแห้งออกสีดำ ดอกออกเป็นช่อ ช่อดอกเพศผู้และเพศเมียอยู่ต่างต้นกัน ดอกเพศผู้อยู่รวมกันเป็นช่อสั้นๆ ตามง่ามใบ ช่อหนึ่งมีประมาณ ๓ ดอก โคนกลีบรองดอกเชื่อมติดกันเป็นรูปถ้วย ส่วนโคนกลีบดอกเชื่อมติดกันเป็นรูปเหยือกน้ำ ดอกเพศเมียออกเป็นดอกเดี่ยวๆ ก้านดอกยาว ๑-๓ มม. มีขนนุ่มทั่วไป กลีบรองดอกและกลีบดอกเหมือนดอกเพศผู้ แต่ใหญ่กว่า ผลกลมเกลี้ยง เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ ๒ ซม. แก่จัดแห้ง เปลือกเปราะ ออกสีดำ ก้านผลยาวประมาณ ๒-๕ ซม. |
ลักษณะเนื้อไม้
แก่นดำปลอด เสี้ยนสน เนื้อละเอียด แข็งมาก ทนทาน ตบแต่งได้เรียบร้อย เป็นมันดีมาก |
ความถ่วงจำเพาะ
ประมาณ ๑.๓๕ |
สกายสมบัติ
|
กลสมบัติ
|
เคมีสมบัติ
|
ความทนทานตามธรรมชาติ
เป็นไม้ที่ทนทานดีมาก |
การอาบน้ำยาไม้
|
ประโยชน์
ไม้ ใช้ทำเครื่องเรือน เครื่องใช้อย่างดี กรอบกระจกประดับมุก ที่รองภาชนะต่างๆ กี๋ เครื่องดนตรี เครื่องเขียน และเครื่องมือคำนวณ เช่น ลูกคิด ด้ามเครื่องมือ ตัวไพ่นกกระจอก ตะเกียบ ไม้ถือ ตัวหมากรุก ใช้เป็นไม้บุผนังที่สวยงาม ทำลูกประสัก ฟันสีข้าว กระสวย ด้ามหอก ทำหวี ใช้เป็นไม้สำหรับกลึง แกะ สลัก ทำซออู้ ซอด้วง ขลุ่ย ด้ามปากกา ไม้เท้า ด้ามร่ม
ราก ฝนกับน้ำซาวข้าว รับประทานแก้อาเจียน แก้ลม
เปลือก ปิ้งไฟให้เหลืองจัด ใส่รวมกับน้ำตาลสด จะเกิดแอลกอฮอล์ภายใน ๒๔ ชั่วโมง เรียกว่า น้ำตาลเมา
ผล สด โขลกทั้งลูกสัก ๕-๖ ผล ขยำกับน้ำนมวัวสด หรือกะทิสด ประมาณ ๑ ถ้วยชา กรองเอาน้ำรับประทาน เป็นยาถ่ายพยาธิตัวตืดหรือไส้เดือนได้ดีมาก และให้สีดำใช้ย้อมผ้าและไหม
|