|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
[1915]
ส้านหิ่ง ( Dillenia parviflora)
DILLENIACEAE
ส้านหิ่ง(เลย),ควองปะดุ(กระเหรี่ยง กาญจนบุรี),ส้านจา,ส้านหิน(ลำปาง)
|
|
ท้องที่ที่ขึ้น
ขึ้นอยู่ตามป่าผลัดใบผสม และตามเขาหินปูน ทางภาคเหนือ และภาคตะสันออกเฉียงใต้ ที่สูงจากระดับน้ำทะเล ๒๐๐-๕๐๐ เมตร |
|
ลักษณะทั่วไป
เป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง ถึงขนาดใหญ่ สูงประมาณ ๑๐-๓๐ เมตร ผลัดใบ ลำต้นค่อนข้างเปลา ตรง กระพี้สีแดงเรื่อๆ แตกกิ่งก้านสาขามาก และค่อนข้างเปราะ มีรอยแผลเป็นตลอด กิ่งอ่อนมีขน ใบรูปไข่กลับ หรือรูปมนแกมขอบขนาน ขนาด ๙-๑๔ x ๑๖-๓๐ ซม. ปลายมนหรือเป็นติ่งทู่ๆ แล้วค่อยๆสอบมาทางโคน โคนบางทีเบี้ยว เนื้อหนา หลังใบมีขนสาก โดยเฉพาะตามเส้นกลางใบ ท้องใบมีขนสีเทานุ่มหรือสากๆ ดอกสีเหลืองออกเป็นกระจุกๆละ ๒-๗ ดอก ตามกิ่ง บานเต็มที่กว้างประมาณ ๕ ซม. กลีบรองดอกและกลีบดอกมีอย่างละ ๕ กลีบ ผลกลม อุ้มน้ำ ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ ๒ ซม. ผลแก่สีส้ม |
|
ลักษณะเนื้อไม้
สีแดงอ่อนปนน้ำตาล มักมีเส้นสีขาวๆคล้ายแป้ง ปรากฏอยู่ทั่วไป หรือสีเทาแกมน้ำตาล เสี้ยนตรง หรืออาจสนบ้าง เนื้อค่อนข้างหยาบ แต่สม่ำเสมอ แข็งและหนักปานกลาง ทนทานพอประมาณ เลื่อยผ่าตบแต่งง่าย ขัดชักเงาไม่ค่อยเป็นมัน |
|
ความถ่วงจำเพาะ
|
|
สกายสมบัติ
|
|
กลสมบัติ
|
|
เคมีสมบัติ
|
|
ความทนทานตามธรรมชาติ
|
|
การอาบน้ำยาไม้
|
|
ประโยชน์
ไม้ ใช้ทำเครื่องเรือน และการก่อสร้างต่างๆ ทำเป็นกระดานพื้น ฝา และเพดาน ตู้ โต๊ะ และลังใส่ของ
ผล ดิบใช้รับประทานเป็นผัก สุกใช้รับประทานเป็นผลไม้
|
|
|
กลุ่ม:ไม้และของป่าบางชนิดในประเทศไทย
