|
[1394]
เขลง ( Dialium cochinchinense)
LEGUMINOSAE
กายี้ ยี หยี (ใต้) เขล็ง (ภาคกลาง) นางดำ (นครราชสีมา) อีด่าง หมากเคง
|
|
ท้องที่ที่ขึ้น
ขึ้นอยู่ห่างๆกัน ในป่าเบญจพรรณชื้น และป่าดงดิบแล้งทั่วไป เว้นแต่ทางภาคเหนือ มีมากทางภาคตะวันออกและตะวันนออกเฉียงเหนือ |
|
ลักษณะทั่วไป
เป็นไม้ยืนต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ สูงถึง ๓๐ เมตร เรือนยอดเป็นพุ่มกลม สีเขียวเข้ม เปลือกสีเทา หรือน้ำตาล แตกเป็นสะเก็ดเล็กๆทั่วไป ใบเป็นช่อ ยาว ๕-๑๒ ซม. ไม่มีขน ใบย่อย ๕-๙ ใบ ออกเยื้องสลับกัน และมีใบย่อยที่ปลายแกนช่อ รูปไข่ป้อมถึงรูปมน กว้าง ๑.๕-๔.๕ ซม. ยาว ๔-๘ ซม. ปลายเรียวแหลมหรือมน ดอกเล็ก ออกเป็นช่อใหญ่ ยาว ๑๐-๓๐ ซม. มีขนบางๆ ดอกตูมรูปไข่ ยาว ๓-๔ มม. ผลเป็นฝัก รูปไข่ กว้าง ๑๐มม. ยาว ๑๕ มม. ตามผิว มีขนละเอียดประปราย เมล็ดรูปมน ขนาด ๖ x ๙ มม. มีริ้วตามยาวของเมล็ด |
|
ลักษณะเนื้อไม้
สีระหว่างน้ำตาลอ่อน และน้ำตาลอ่อนอมม่วง มักมีเส้นสับสนเป็นทางๆ ทำให้เป็นลวดลาย เนื้อละเอียดและแน่น แข็ง เหนียว แข็งแรง ทนทานมาก ปลวกมอดไม่ทำอันตราย เลื่อย ผ่า ไส ยาก แต่ขัดเกลาให้หน้าเรียบเป็นเงาได้ดีมาก |
|
ความถ่วงจำเพาะ
ประมาณ ๑.๔๕ |
|
สกายสมบัติ
|
|
กลสมบัติ
เนื้อไม้มี ความแข็ง ประมาณ ๑,๙๒๐ กก.
ความแข็งแรง ประมาณ ๑,๖๙๒ กก. / ตร.ซม.
ความดื้อ ประมาณ ๑๙๗,๘๐๐ กก. / ตร.ซม.
ความเหนียว ประมาณ ๖.๐๐ กก.-ม.
|
|
เคมีสมบัติ
|
|
ความทนทานตามธรรมชาติ
ตั้งแต่ ๕.๙-๑๙.๔ ปี เฉลี่ยประมาณ ๑๓.๔ ปี |
|
การอาบน้ำยาไม้
อาบน้ำยาได้ยากมาก (ชั้นที่ ๕) |
|
ประโยชน์
ไม้ ใช้ทำเสา เสาเข็ม ล้อ เพลาเกวียนเสากระโดงเรือ ครก และสากตำข้าว ตะลุมพุก ลูกหีบอ้อย เครื่องมือกสิกรรม ลูกกลิ้ง เครื่องเรือน รางกบ ด้ามเครื่องมือ เช่น ด้ามขวาน ด้ามสิ่ว ฯลฯ ทำคราด ส่วนต่างๆของเกวียน ไม้คาน หมอนรองรางรถไฟ ทำบาร์คู่ บาร์เดี่ยว บันไดไต่ ไม้เท้า และด้ามร่ม
ผล กลม โตขนาดลูกหว้า หรือลูกมะหวด รับประทานได้ เรียกว่า ลูกหยี
|
กลุ่ม:ไม้และของป่าบางชนิดในประเทศไทย
