ป่าทาม  หมายถึง  สังคมของพืชพรรณอันประกอบไปด้วยพรรณไม้ที่มีขนาดไม่ใหญ่นัก ขึ้นอยู่บริเวณที่เรียกว่า ทาม ริมลำน้ำมูน ลำน้ำสงคราม และลำน้ำสาขาของลำน้ำหลักทั้งสองของภาคตะวันออกเฉียงเหนือรวมทั้งลำน้ำโขง  ไม้ในป่าทามมีคุณลักษณะพิเศษ สามารถทนทานต่อการท่วมของกระแสน้ำ ในช่วง 3-4 เดือนของทุกปี ในช่วงฤดูน้ำหลาก  ทนทานต่อความแห้งแล้งในช่วงฤดูแล้ง เป็นป่าไม่ผลัดใบ (evergreen forest) ที่มีสีเขียวตลอดปี ต้นไม้ของป่าทามสามารถแตกหน่อ (coppice) ได้ดี ไม่ว่าจะถูกตัดหรือถูกไฟไหม้ บริเวณพื้นล่างของป่าทามไม่มีการสะสมของอินทรียวัตถุ  ดังเช่น  บริเวณพื้นล่างของป่าพรุทางภาคใต้  เนื่องจากอินทรียวัตถุที่ร่วงหล่นลงบนพื้นดิน  จะไหลไปกับกระแสน้ำ  ในช่วงปลายฤดูฝนที่มีน้ำไหลผ่าน

ไม้ที่ขึ้นอยู่ในป่าทามได้ ได้แก่ ไม้ยางนา ตะเคียนทอง สะแก กระทุ่มน้ำ สะตือ(แหน) กระเบา ก้านเหลือง กระโดนน้ำ มะดัน คางฮุง  แฟบน้ำ(หัวลิง) ฝ้ายน้ำ ยองฝ้าย พะยอม เหืองกราด เฉียงพร้านางแอ หว้า กระโดนเตี้ย ไคร้น้ำ เดือยไก่ น้าวน้ำ เสียวใหญ่ เสียวน้อย เหมือดแอ่ทาม

ไม้พื้นล่าง ประกอบไปด้วย มันแซง ตาปลา ย่านาง หวาย เครือซูด หญ้าแฝก ผักหนาม ผักอ้อบแอ้บ สะอึก ย่านลิเภา ตีนตุ๊กแก

ภาพป่าทามบริเวณลำน้ำมูนตอนกลาง  อำเภอรัตนบุรี  จังหวัดสุรินทร์  เดือนกันยายน  ช่วงน้ำหลาก

ป่าทาม  เป็นแหล่งเพาะพันธุ์ปลาจากลำน้ำโขงที่ว่ายทวนน้ำขึ้นมาวางไข่  เพื่อแพร่พันธุ์และเลี้ยงตัวอ่อนในช่วงฤดูน้ำหลาก

Last updated: 2012-10-01 00:10:41