.ขอบพระคุณท่านอธิการบดี
"รศ.ดร.ปราณี สังขะตะวรรธน์"
ที่อุทิศทั้งกายใจได้เด่นชัด
เพื่อเร่งรัดรังสรรค์ต่อ มสธ.
.หนึ่งปีเต็มเข้มข้นอดทนนัก
ด้วยใจรักคิด-ทำให้ไม่หวั่นท้อ
แต่ละวันแก้ปัญหาดาหน้ารอ
ถึงวันนี้ที่เพียงพอขออำลา
.ต้องผจญฟันฝ่าผ่าวิกฤต
โรคโควิดอันตรายภัยหนักหนา
ผลกระทบออกฤทธิ์พิษตามมา
ยากรู้ว่าถึงกำหนดหมดเมื่อไร
.ใจห่วงยิ่งพะวงมากนักศึกษา
มุ่งทุกท่าสถานการณ์ผ่านพ้นได้
ทั้งจัดสอบกิจกรรมทำออนไลน์
หวังช่วยให้ในสมจินต์ปริญญา
.ศักยภาพคนส่วนใหญ่ยังไม่พร้อม
สิ่งแวดล้อมหลายด้านก่อปัญหา
คอมพิวเตอร์ไวไฟไม่นำพา
ต้องเยียวยาสนองให้ในทุกคน
.คอยปลอบขวัญบรรเทาทุกข์บุคลากร
เอื้ออาทรสถานการณ์อันสับสน
ตรวจร่างกายทำประกันมั่นกมล
คลายร้อนรนจนขยับขับเคลื่อนงาน
.ในทุกวันลุยงานไปไม่ผ่อนพัก
ภาระหนักเชื่อมทุกฝ่ายใฝ่ประสาน
ทุกระดับเร่งรัดทำตามหลักการ
ในทุกด้านเสียสละเกินหน้าที่
.เหน็ดเหนื่อยนักมากเชียวเพื่อเขียวทอง
พระปกเกล้าฯโปรดคุ้มครองผุดผ่องศรี
สุขกายใจให้ท่านอธิการบดี
"รศ.ดร.ปราณี สังขะตะวรรธน์"
.สาขาวิชาเกษตรศาสตร์และสหกรณ์ มสธ.
(ครูนิด วนศาสตร์ ร้อยคำ 30 ก.ย.64)
แรงดลใจ: วันนี้(30 ก.ย.64) ตื่นขึ้นมาแล้วนอนไ่ม่หลับ ทั้งที่ลาพักผ่อนไว้ อดครุ่นคิดถึงภาระงานที่ มสธ.ในห้วงโควิดไม่ได้ ที่สำคัญคือพะวงในเรื่องที่ท่านอธิการบดี(รศ.ดร.ปราณี สังขะตะวรรธน์-รักษาการแทน) จะแจ้งต่อสภามหาวิทยาลัยที่มีประชุมวันนี้ว่าไม่ประสงค์รักษาการแทนอธิการบดีต่อไป เพราะครบ 1 ปีและเริ่มปีงบประมาณใหม่ พอดีควรให้บุคคลอื่นมารักษาการแทนบ้าง เพื่อการคลี่คลายปัญหาจากโควิดและอื่นๆที่ไม่รู้ว่าจะจบสิ้นเมื่อไร
โดยส่วนตัวแล้วรู้จักและคุ้นเคยจนเรียกท่านว่า"พี่ปราณี"ด้วยความสนิทใจมาตั้งแต่ ปี พ.ศ.2533 เมื่อคราวโอนย้ายจากกรมป่าไม้มาทำงานที่ มสธ. ด้วยเป็นคนพื้นเพเดิมจากอัมพวา สมุทรสงครามเหมือนกัน กับทั้งพี่ชายคนโตและคนรองมาถึง 2 คน เป็นเพื่อนสมัยมัธยมศึกษาที่แม่กลอง "พี่ปราณี"จึงให้ความเอ็นดูและเมตตามาโดยตลอดตั้งแต่ต้น และไม่เคยเปลี่ยนแปลงแม้ในยามเป็นอธิการบดีตัวจริงในช่วงปี พ.ศ.2551-2555 จนถึงปัจจุบัน
ในยามที่ มสธ.ไร้อธิการบดีตัวจริงสืบเนื่องจากการตีความตามกฎหมาย "พี่ปราณี"ได้รับความไว้วางใจจากสภามหาวิทยาลัยให้เข้ามาช่วยคลี่คลายปัญหาบางด้าน ด้วยความปรีดาปราโมทย์ของชาวเขียวทองที่เชื่อมั่นในฝีไม้ลายมือและอุปนิสัยในการสร้างสรรค์งานตามที่เคยประจักษ์มาก่อน เพียงแต่คราวนี้สถานการณ์โควิดมีความรุนแรงและหนักหนาสาหัสอย่างเหลือเกิน แต่"พี่ปราณี"ก็ได้ทุ่มเทอย่างเต็มที่ คาดว่าคงไม่เคยมีวันหยุดสักวันเดียวในช่วงรักษาการแทนครั้งนี้
ได้มีโอกาสทำงานในฐานะผู้บริหารที่ค่อนข้างใกล้ชิดกับ"พี่ปราณี"ในคราวนี้ ยอมรับว่าท่านเป็นสตรีเหล็กจริงๆ แม้อายุเกือบ 6 รอบแล้วยังกระฉับกระเฉง มุ่งมั่นและกระตือรือร้นในการทำงานเป็นอย่างมาก มีศิลปะในการพูดและบริหารการประชุมได้อย่างดี เพียงแต่สถานการณ์โควิดที่ถาโถมเข้ามา สร้างกระทบในด้านการทำงานของบุคลากรและกิจกรรมของนักศึกษาในหลายด้าน ก็ได้แต่แสดงความเห็นใจและเสียดาย"พี่ปราณี" ที่ยอมรับว่าเป็นผู้อุทิศตนเพื่อประโยชน์แก่ มสธ.อย่างแท้จริง คงได้แต่เขียนกลอนสะท้อนความรู้สึกมอบให้เท่านั้น
อนาคตไม่มีความแน่นอน แต่การวางแผนอนาคตเป็นสิ่งสำคัญ
@ 
