"สาวเคยูสามสิบเจ็ด"ทีเด็ดนัก
เก้าคณะพาประจักษ์จนลือลั่น
ฟหลายสิบปีความหลังยังผูกพัน
กาลผ่านผันเปลี่ยนไปจำได้ดี 

"สาวเกษตร"แสนอดทนปนกล้าแกร่ง
ต้องลงแปลงขุดแต่งดินพลิกถิ่นที่
ปลูกพืชผักถากหญ้าไปใส่ปุ๋ยมี
เรี่ยวแรงนี้มิเป็นสองรองกว่าชาย

"สาววิดวะ"ทะมัดทะแมงขันแข็งดี
มุ่งมั่นที่เรียนรู้สู่เป้าหมาย
ทฤษฎีปฏิบัติอาจมากมาย
แกร่งใจกายใครหาญหลู่สู้ยิบตา

"สาว วอ."ออกท่าเก่งเคร่งการเรียน
เฝ้าพากเพียรหวังเกรดดีได้มีหน้า
เข้าห้องแลปลุยทดลองคล่องวิชา
เรื่องภาษาเขียนอ่านเชี่ยวชาญนัก 

"สาวประมง"หมายประมาณการประเมิน
เรื่องเผชิญเดินทะเลร่อนเร่หนัก
เลี้ยงกุ้งปูปลาหอยไปด้วยใจรัก
แล้วก็มักแอบผู้ชายว่ายวารี 

"สาวเสดสาด"ปราดเปรียวเชี่ยววางแผน
เงินนั้นแสนเห็นคุณค่ามาเต็มที่
การใช้จ่ายแต่ละหนเหตุผลมี
แต่งตัวดีแพงไปบ้างช่างหัวมัน

"สาวศึกษา"มาดโดดเด่นเป็นแม่พระ
เล่นพละทรหดยอดอดกลั้น
เมตตาดีมีน้ำใจให้แบ่งปัน
อีกมุ่งมั่นพร่ำบ่นสอนคนไป

"สาวหมอสัตว์"อัธยาศัยใจแสนดี
แสนปรานีปฎิบัติสัตว์น้อยใหญ่
ทั้งลิงหมูแมวหมานกกาไก่
คอยป้อนทาฉีดยาให้ไร้หวาดกลัว 

"สาวสังคม"อุดมการณ์มุ่งมั่นแท้
ใจเผื่อแผ่มากล้นผู้คนทั่ว
การณ์สิ่งใดให้ส่วนรวมร่วมพันพัว
เรื่องแต่งตัวเลือกแบบง่ายสบายดี 

"สาว วน."พร้อมทุกด้านลุยงานป่า
เจ๋งทุกท่ากล้าหาญกันเต็มที่
อีกเข้มแข็งอดทนสามัคคี
เน้นคลุกคลีพี่เพื่อนน้องผองลูกไพร 

"สาวเคยูสามสิบเจ็ด"ก่องเก็จแท้
จำภาพแต่ตอนรับน้องคล้องใจไว้
ถึงปีเคลื่อนเดือนผันวันคล้อยไป
นานเพียงใดใจพันผูกลูกนนทรี

.ครูนิด วนศาสตร์(ชมรมสีเสียดแก่น)
www.lookforest.com
 

หมายเหตุ กลอน"วนศาสตร์ที่สาวเมิน" 
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=288374462127214&id=100028639873673

แรงดลใจ: เมื่อ 2 ปีก่อน(10 ม.ค.63)เคยเขียนกลอน"วนศาสตร์ที่สาวเมิน" ด้วยคิดถึงโชคชะตาของนิสิตชายวนศาสตร์รุ่น 43 หรือ KU 37 ที่ค่อนข้างอาภัพกับการมีคู่ครองต่างคณะ ที่น่ามีเพียง 2 คนเท่านั้นที่ได้แต่งงานกับสาวคณะอื่น อาจด้วยหลายสาเหตุบางประการที่เคยวิเคราะห์ตามความเห็นตัวเองไว้ เมื่อเทียบกับเพื่อนรุ่นเดียวกันอีก 8 คณะ(สมัยปี พ.ศ.2520-24) ใครสนใจลองค้นอ่านดู ซึ่งมีพี่ เพื่อนและน้องชาวนนทรีได้วิพากษ์กันพอควร ก็เป็นธรรมดาที่มีทั้งดอกไม้และก้อนหินให้กระเพื่อมทางอารมณ์ได้เป็นอย่างดี

ผลพวงจากบทกลอนที่ว่า มีบางคนแนะนำให้มีการวิพากษ์สาว KU 37 บ้าง ก็ได้แต่รอๆดูว่ามีใครอาจหาญเขียนบ้าง ลุ้นว่าคงได้เห็นผลงานจากบรรดานักกลอนมือเอกของ KU 37 ทั้ง "ครูดวงใจ" "ขุยไผ่ ในไพรพง" "Tanakarn Cham" รวมทั้ง"Prapiroon Songnark หรือ คนเรียนไพร" ที่เคยถูกสาวคณะเกษตรรุ่นเดียวกันขยี้ใจจนแหลกยับ แต่จนถึงวันนี้ก็ยังไม่เห็นมีการนำเสนอออกมา ช่วงสงกรานต์มีวันหยุดยาวเลยเอาข้อมูลที่ตัวเองมีความทรงจำอยู่ รวมทั้งความคิดเห็นของน้อง KU  ที่ทำงานเดียวกัน มาเสนอเป็นกลอนบทนี้ ที่พร้อมน้อมรับคำวิจารณ์ในทุกรูปแบบ

เขียนถึงสาว KU รุ่นเดียวกัน แล้วทำให้หวนคิดถึงคราวไปวัดเสมียนนารี เมื่อ 22 ธ.ค.64 เพื่อร่วมงานฌาปนกิจคุณครูกุสุมา เทียนประเสริฐ ซึ่งเป็นคุณแม่ของ รศ.ดร.กฤษณา รุ่งโรจน์วณิชย์ เพื่อน KU 37 ได้มีโอกาสพบและรู้จักเพื่อนรุ่นเดียวกันทั้งหญิงและชายหลายคนที่มาร่วมงาน โดยที่ส่วนใหญ่สังขารร่วงโรยไปมากแทบไม่มีเค้าเดิมสมัยตอนเรียนด้วยกัน อาจเป็นเพราะกาลเวลาที่ผ่านมานานกว่า 40 ปีแล้ว พาให้รู้สึกต้องปลงอารมณ์อย่างมากมาย กับทั้งแอบดีใจนิดๆที่ถูกรุ่นเดียวกันหักอก จนต้องมาเจอเนื้อคู่ที่อายุน้อยกว่าเกือบ 8 ปีทีเดียว

Last updated: 2022-04-23 22:25:05