•เขียนลงเฟซวิจารณ์งานป่าไม้

พวกบอกว่าจะแชร์-ไลค์แต่ไม่กล้า

เพียงไลน์-โทรอ้างโบราณท่านกล่าวมา

รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี

•เพราะตัวเองมีเจ้านายหลายระดับ

คอยกำกับงานป่าไม้ในหน้าที่

แต่ละคนต่างลีลาหลากท่าที

ด้วยล้วนมีความหวังแตกต่างกัน

•มีทั้งขาว-เทา-ดำนำความคิด

ด้วยในจิตรู้ชั่วดีที่เลือกสรร

เพียงลูกน้องต้องระวังสิ่งสำคัญ

ถ้าแผกผันนายเสนออาจเจอดี

•แม้บางสิ่งดีเลิศประเสริฐล้น

นายบางคนอาจขัดใจไปเสียนี่

ด้วยประโยชน์ยอกย้อนทับซ้อนมี

ยอมอัปรีย์ไม่นำพาวิชาการ

•คนป่าไม้แบบนี้มีอยู่มาก

จึงแสนยากพัฒนาน่าสงสาร

หากทนอยู่ปล่อยไปอีกไม่นาน

คงพางานต้อยต่ำระกำนัก

•อีกบางคนบอกเป็นตามเวรกรรม

ยิ่งน่าขำทำเปลี้ยเพลียใจหนัก

งั้นปล่อยตามโชคชะตาพานำชัก

ป่าไม้จักมืดมัวช่างหัวมัน

•เราต้องการงานป่าไม้ไปถูกที่

ต้องร่วมชี้ถูกผิดคิดสร้างสรรค์

ทั้งตรวจสอบสิ่งชั่วดีมีด้วยกัน

เพื่อมุ่งมั่นก้าวไกลให้ถูกทาง

•หากมัวแต่ถอดใจจนไม่กล้า

ยากฟันฝ่ามืดคล้ำไปให้สว่าง

ทางป่าไม้ไม่ชัดเจนเห็นเลือนราง

ฟ้าจะสางอย่างไรไม่รู้เลย

•ครูนิด วนศาสตร์ (ชมรมสีเสียดแก่น)

www.lookforest.com

แรงดลใจ :

เขียนกลอนและบทความวิจารณ์งานด้านป่าไม้ ทางเฟซบุ๊กมาหลายปีแล้ว  โดยใช้นามแฝงว่าครูนิด วน. 43 และครูนิด วนศาสตร์  (ตอนหลังไม่รู้เกิดอะไรขึ้นที่เฟซบุ๊กบังคับให้เปลี่ยนมาใช้ชื่อจริง มิฉะนั้นไม่ยินยอมให้นำเสนอบทความได้อีก) รวมทั้งได้ร่วมกับพี่ต๋อง : รศ.มณฑล จำเริญพฤกษ์ วน.40 นำเสนอข้อเขียนทาง www.lookfroest.com  อีกด้วย จากการสังเกตปฏิกิริยาของชาวปาไม้ที่มี รวมทั้งต่อบทความของคนอื่นในทำนองเดียวกัน นอกจากนี้ยังได้สนทนากับพรรคพวก กับทั้งที่มีแจ้งทางไลน์และโทรศัพท์ พอสรุปได้ว่าชาวป่าไม้ไม่ค่อยกล้าแสดงความเห็นต่อข้อเขียนที่พาดพิงทางลบถึงผู้บริหารงานป่าไม้ในทุกระดับ โดยเฉพาะที่มีระดับสูงยิ่งต่างกลัวเกรงกันไปเกือบหมด ด้วยมีข่าวเล็ดลอดออกมาว่า มีการสั่งการให้ติดตามผู้แสดงความคิดเห็นเพื่อนำเสนอต่อผู้บริหารที่อาจให้คุณและโทษต่อการทำงานได้  ในเรื่องนี้ไม่ขอรับรองร้อยเปอร์เซ็นต์ ต้องตรวจสอบกันต่อไป

                อันที่จริงแล้วการแสดงความคิดเห็นโดยบริสุทธิ์ใจ น่าจะเป็นข้อมูลอย่างหนึ่งให้ผู้บริหารและผู้ที่เกี่ยวข้องกับงานทางด้านป่าไม้ได้นำไปประกอบการพิจารณาเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพและประสิทธิผลของการทำงานมากขึ้น ซึ่งแน่นอนว่าความคิดเห็นของแต่ละคนย่อมมีแตกต่างกันไปตามบริบทและประสบการณ์ของแต่ละคน สิ่งใดที่เหมาะสมก็ควรนำไปปรับปรุงการทำงาน สิ่งใดที่เห็นตรงข้ามก็อาจละเลยไปเสียก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเชื่อถือทุกอย่างเสมอไป คิดว่าหากคนที่มีใจกว้างและไม่ยึดติดกับความคิดเห็นของตัวเองมากเกินไปน่าจะก่อให้เกิดประโยชน์มากขึ้นต่อการทำงานงานของตัวเองด้วยซ้ำไป    เพียงแต่ในสังคมไทยเรายังมีความคิดในการเอาตัวรอดดังคำกล่าวที่สืบทอดกันมาว่า "รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี"  "ชั่วช่างชีดีช่างสงฆ์"  "อย่าแส่หาเรื่องจะเปลืองตัวเอง"  "ทะเลาะกับหัวหน้า ทะเลาะกับหมาดีกว่า"ฯลฯ  ทำให้เป็นส่วนหนึ่งที่งานการป่าไม้ของเราไม่ค่อยพัฒนาเท่าที่ควร  กับบางด้านยังถอยหลังลงคลองอีกด้วย

                ที่น่าเป็นห่วงอย่างมากก็คือ พวกที่มักอ้างเวรกรรมในชาติปางก่อนหรือกลัวเวรกรรมที่จะเกิดขึ้นในชาติหน้า  มักเป็นข้ออ้างเอาตัวรอดที่ฟังแล้วดูดีหรือสร้างภาพลักษณ์ให้ตัวเองว่าเป็นคนดีหรือมุ่งใฝ่ทางธรรม  ซึ่งบางคนก็เป็นเช่นนั้นจริง แต่บางคนยังมีกิเลศหนาอย่างเหลือเกินที่คนในวงการป่าไม้รอบข้างต่างรู้กันดี   ความคิดหรือความเชื่อด้านนี้เป็นสิ่งที่น่ากลัว หากถูกถ่ายทอดไปยังคนอื่นหรือคนรุ่นหลังจนเกิดการหลงผิด เพราะมุ่งแต่ทำงานในหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายหรือรับผิดชอบเท่านั้น  ไม่มีแนวความคิดต่อการพัฒนางานใหม่ตามหลักวิชาการที่ร่ำเรียนมา เพียงแต่รอให้เวรกรรมหรือโชคชะตามาช่วยดลบันดาลหรือลิขิตงานให้ดีขึ้น จึงฝากพวกเราชาวป่าไม้ให้กล้าต่อการแสดงความคิดเห็นในการสร้างสรรค์ป่าไม้โดยบริสุทธิ์ใจ เชื่อว่างานป่าไม้จะได้มีการพัฒนามากขึ้นกว่าเดิมอย่างแน่นอน                          

Last updated: 2018-01-11 22:53:18