ข้อคิดที่ได้จากการศึกษาดูงานด้านฟาร์มป่าไม้ครั้งนั้น หากจะมาปรับใช้กับบ้านเรา คงต้องมีการวางระบบการส่งเสริมกันใหม่ให้ชัดเจนก่อน แล้วจึงค่อยคิดถึงเนื้อหากฎหมายที่มาช่วยจัดการ ซึ่งมีประเด็นที่น่าสนใจ ได้แก่ พื้นที่ที่ส่งเสริมให้มีการปลูกไม้ป่าเศรษฐกิจ องค์กรส่งเสริมและสิ่งจูงใจ การมีส่วนร่วมและการแบ่งปันผลประโยชน์ระหว่างผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย

พื้นที่ที่ควรส่งเสริมให้นำไม้เศรษฐกิจมาปลูก ควรเป็นพื้นที่ซึ่งรัฐมีนโยบายให้มีการใช้ประโยชน์ระยะยาวหรือคุ้มครองให้มีไม้ยืนต้นคงอยู่อย่างถาวร ซึ่งสามารถตัดฟันไม้มาใช้ประโยชน์ได้ตามหลักวิชาการ แล้วจึงปลูกทดแทนใหม่ในพื้นที่ ซึ่งการมีต้นไม้ขึ้นอยู่ในพื้นที่จะช่วยสร้างสิ่งแวดล้อมที่ดีในท้องถิ่น ทำให้ท้องถิ่นน่าอยู่อาศัย มีผลผลิตดี มีความร่มรื่นสวยงาม พื้นที่ไม้เศรษฐกิจที่เป็นหย่อมขนาดเหมาะสมหรือติดต่อกันเป็นผืนจะช่วยธำรงไว้ซึ่งความอุดมสมบูรณ์ของระบบนิเวศและความหลากหลายทางชีวภาพ  ดังนั้น การส่งเสริมให้กำหนดพื้นที่ที่เชื่อมโยงกับการรักษาสิ่งแวดล้อมไว้เป็นนโยบายประเทศหรือท้องถิ่น จะเป็นการสร้างโอกาสให้มีการเพิ่มผลผลิตไม้เศรษฐกิจจากการส่งเสริมฟาร์มไม้ป่าในพื้นที่ดังกล่าว ปัจจุบัน ยังไม่มีกฎหมายที่เกี่ยวกับการป่าไม้หรืออื่น ๆ ใดที่คำนึงถึงประเด็นนี้

หากมีนโยบายนี้เกิดขึ้นมาเมื่อไร คงต้องพิจารณาให้มีมาตรการณ์จูงใจสำหรับการปลูกไม้เศรษฐกิจ เช่น เงินช่วยเหลือการปลูก การลดหรือยกเว้นภาษีการใช้ที่ดิน การให้เครดิตเพื่อเข้ารับการบริการด้านสาธารณะต่าง ๆ ทั้งนี้ สิ่งจูงใจนี้จะช่วยให้เจ้าของฟาร์มรักษาต้นไม้ไว้จนถึงรอบตัดฟัน จนต้นไม้เติบโตมีมูลค่าสูง ซึ่งไม่เป็นการสูญเสียทางเศรษฐกิจหากเกษตรกรตัดไม้ออกไปก่อนถึงกำหนดเวลาอันควร

สำหรับ กระบวนการส่งเสริมนั้น ควรพิจารณาให้มีองค์กรเฉพาะกิจ อาจเรียกว่า “องค์กรไม้เศรษฐกิจ” ทำหน้าที่ประสานงานและสร้างสิ่งจูงใจ ให้เกิดขึ้นแก่เจ้าของที่ดินในพื้นที่เขตส่งเสริมให้หันมาปลูกไม้เศรษฐกิจในที่ดินของตนเอง สนับสนุนให้เกิดหน่วยงานด้านวิชาการทำหน้าที่ในการส่งเสริม ซึ่งอาจเป็นหน่วยงานภายใต้องค์กรเฉพาะกิจ หรือเป็นภาคเอกชนที่เข้ามารับงานส่งเสริม(อาจเรียกว่า “บริษัทส่งเสริมปลูกไม้เศรษฐกิจ”) ซึ่งหากเป็นภาคเอกชนแล้วควรกำหนดให้มีความเชื่อมโยงกับอุตสาหกรรมไม้ในรูปแบบต่าง ๆ เช่น การเป็นหุ้นส่วนธุรกิจ ซึ่งจะทำให้การส่งเสริมปลูกไม้เศรษฐกิจมีเป้าหมายเชื่อมโยงกับความต้องการของภาคอุตสาหกรรม การจัดการตั้งแต่การส่งเสริมกล้าไม้ชนิดและคุณภาพที่ต้องการของตลาด “บริษัทส่งเสริมการปลูกไม้เศรษฐกิจ” จะทำหน้าที่ตั้งแต่เริ่มปลูก บำรุงรักษา ตัดขยายระยะในช่วงเวลาต่าง ๆ จนถึงเวลาตัดฟันครั้งสุดท้าย

 เกษตรกรในระบบฟาร์มป่าไม้ จะไม่ต้องประสบกับความยุ่งยากในการจัดการ จะมีบริษัทส่งเสริมฯ มาให้คำแนะนำต่าง ๆ ทั้งสิ่งจูงใจทางเศรษฐกิจ การช่วยเหลือด้านวิชาการ รวมทั้งการตัดฟันไม้มาใช้ประโยชน์ขนส่งสู่ตลาดที่วางแผนรองรับไว้ล่วงหน้า

ภาคอุตสาหกรรมเมื่อได้วัตถุดิบไม้จากฟาร์มป่าไม้ ในระยะเวลาที่แน่นอน ก็สามารถดำเนินธุรกิจได้อย่างราบรื่น อีกทั้งมีระบบการรับรองป่าไม้มาสนับสนุน ทำให้สามารถขายไม้ได้ราคาที่สูงขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตลาดต่างประเทศ ย่อมมีผลกำไรมากขึ้น สามารถเจียดจ่ายไปเป็นกองทุนสนับสนุนการปลูกฟาร์มไม้ป่า ให้เกิดการจัดการไม้แบบรอบหมุนเวียน เป็นการจัดการป่าไม้อย่างยั่งยืน