•ทุกวันนี้ทำงานด้านป่าไม้

อยากโดดเด่นเป็นใหญ่ได้ก้าวหน้า

ปัจจัยหลักใช่งานดีเก่งวิชา

แต่ต้องคว้าหาช่องทางหวังลัดไป

•ใครมี “เงิน” มากโขโอกาสสูง

ใช้ชักจูงฝูงนายน้ำลายไหล

ยิ่งใจถึงจ่ายอานบานตะไท

ได้ทันใจตามหมายปองไม่ต้องรอ

•ใครมี “เส้น” เครือข่ายเชื่อมให้ดี

รัฐมนตรีที่ยิ่งใหญ่ฝากได้หนอ

นักการเมืองก็เข้าท่าถ้าดังพอ

พวกเป็น ส.ก็หวังได้ให้พึ่งพิง

•ใครมี “สี” ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่

ท่านหมายปองสนองใช้ไปทุกสิ่ง

เหล่าทหารตำรวจใหญ่ให้แอบอิง

พวกมีสีที่บิ๊กจริงยิ่งของตาย

•ใครมี “เจ้า” เฝ้าคุมคุ้มครองหัว

ต้องทำตัวให้เมตตาพามั่นหมาย

ทำจริงใจไม่กลับกลอกหลอกดูดาย

จึงสบายได้สิ่งปองของชีวา

•ยามน้ำขึ้นอย่าชะงักตักตวงหมาย

เลิกทำตัวมัวเหนียมอายขายขี้หน้า

ปล่อยน้ำลงโอกาสลับยากกลับมา

จะระกำช้ำอุราพาซึมเซา

•พวกจ่ายเงินหาไปไถเปอร์เซนต์

พวกใช้เส้นทำใจรับใช้เขา

พวกวิ่งสีทุ่มเวลาประจบเอา

พวกพึ่งเจ้าต้องนกรู้เซ่นบูชา

•มีคำสั่งตั้งป่าไม้ครั้งใดลุ้น

ครั้นพอฝุ่นจางไปได้เห็นหน้า

พวกคนเก่งแสนดีมีวิญญาณ์

อนิจจา...มองหาไปแทบไม่เจอ

ครูนิด วน. 43 (ชมรมสีเสียดแก่น)

www. Lookforest.com

แรงดลใจ:

ความก้าวหน้าของการรับราชการป่าไม้ในสมัยก่อน ขึ้นอยู่กับผลงานและพฤติกรรมส่วนตัวของแต่ละคน หากบุคคลใดมีความโดดเด่น(ในด้านดี)จนเป็นที่ประจักษ์แล้ว ย่อมได้รับการส่งเสริมและสนับสนุนจากผู้บังคับบัญชาอย่างไม่ต้องมีข้อสงสัยหรือต้องวิ่งเต้นแต่ประการใด บางคนได้รับการแต่งตั้งให้มีตำแหน่งใหญ่โตอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว เป็นที่กล่าวขานกันต่อมาก็มีอยู่หลายราย ทั้งนี้อาจเป็นเพราะผู้ใหญ่ในวงการป่าไม้มีคุณธรรมเป็นอย่างดี แต่ก็มีอยู่บ้างที่บางคนแหวกโผขึ้นมาเสวยตำแหน่งแบบทุกคนคาดไม่ถึง แม้มีความบกพร่องทางคุณสมบัติบางประการ ด้วยเหตุที่มีความล้ำลึกกับด้านใดด้านหนึ่งของ “เงิน เส้น สี เจ้า” ที่มิอาจต้านทานได้ เพียงแต่คนเหล่านี้มีสัดส่วนเพียงน้อยนิด และมักถูกตั้งข้อรังเกียจจากสังคมป่าไม้ส่วนรวม

ความแปรผันทางการเมืองที่ผ่านมา ทำให้มีอิทธิพลต่อวงการราชการป่าไม้มากขึ้นทุกที ตลอดทั้งมีการแปรเปลี่ยนวัฒนธรรมการทำงานของระบบราชการ กอปรกับความกระหายในอำนาจของชาวป่าไม้มีมากขึ้นทุกขณะ การวิ่งลัดเข้าสู่ตำแหน่งโดยการพึ่งพา “เงิน เส้น สี เจ้า”มีมากขึ้นทุกขณะ จนค่อยๆกลายเป็นเรื่องธรรมดา  ทำให้กลุ่มคนเหล่านี้มีสัดส่วนเพิ่มมากขื้นตามลำดับ เบียดบังให้กลุ่มคนที่มีผลงานและความประพฤติดีจนแทบไม่มีโอกาสสอดแทรกขึ้นมาเป็นใหญ่ ส่งผลเสียหายต่อวงการป่าไม้ในภาพรวมเป็นอย่างยิ่ง เนื่องจากการบริหารงานบุคคลย่อมส่งผลกระทบต่องานทุกด้านโดยตรงและไม่มีทางหลีกเลี่ยง กับทั้งยังบั่นทอนขวัญและกำลังใจต่อบุคลากรในองค์กรเป็นอย่างยิ่ง นับว่ายังโชคดีอยู่บ้างสำหรับคนที่ยากต่อการทำใจเพราะที่ผ่านมามีช่องทางการเกษียณก่อนกำหนดให้เป็นทางเลือก สำหรับสถานการณ์ในปัจจุบันดูเหมือนว่าปัจจัยด้าน “สี” มีรัศมีที่ร้อนแรงมากจนน่าสะพรึงกลัว

ก็ได้แต่ภาวนาให้คนดีมีฝีมือได้มีโอกาสสอดแทรกขึ้นมาเป็นใหญ่ในวงการป่าไม้มากขึ้นเท่านั้น เพราะไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร(จริงๆ)

Last updated: 2014-10-30 20:33:20