•เช้าวันนี้ตื่นนอนตอนตีห้า

นอนหลับตาอยากพักสักงีบหนึ่ง

แวบถึงงานที่ห่วงห้วงคำนึง

ถึงทะลึ่งลุกทันทีจากที่นอน

•รีบอาบน้ำแต่งตัวไม่มัวช้า

เข้าครัวคว้าอาหารเหลือวันก่อน

ถึงชืดหน่อยอุ่นกินได้ไร้อาทร

ลาบังอรยังนอนคู้อยู่บนเตียง

•แว่วเสียงบ่นงึมงำตามหลังมา

แกล้งทำว่ารีบไปไม่อยากเถียง

แต่เป็นคำห่วงล้นคนข้างเคียง

ใยจึงเพียงห่วงป่าไม้ไม่ร้างลา

•“ไม่ใช่หนุ่มแล้วนะอย่าทุ่มนัก

เหนื่อยก็พักผ่อนคลายหายอ่อนล้า

ทำเกินไปให้ป่าไม้แต่ไรมา

เดี๋ยวโรคภัยไข้ถามหาพาเศร้าทรวง”

•อยากเปลี่ยนใจหันกลับอยู่กับบ้าน

คิดถึงงานในป่าน่าแสนห่วง

หากทุกคนเกียร์ว่างหมดทั้งปวง

เกิดใหญ่หลวงเสียหายพงไพรเรา

•แม้แก่บ้างยังมีแรงใจแกร่งกล้า

หาญฟันฝ่ารักษาไพรคลายอับเฉา

ถึงเหน็ดเหนื่อยพร้อมผจญทนสู้เอา

ทำดีเข้าเจ้าโพยภัยพ่ายไปเอง

•ได้แค่ปลอบ “เถิดน่าอย่าห่วงนัก

วันผ่อนพักยังถมไปใช่อวดเก่ง

สอนลูกมั่นหมั่นทำดีมิกลัวเกรง

แล้วจะเร่งกลับมาอย่าอาดูร

เกิดเป็นเมียป่าไม้ได้บุญนะ

เสียสละรักษาไพรไม่เสื่อมสูญ

เพื่อผู้คนคลายทุกข์สุขเพิ่มพูน

ทั้งเกื้อกูลชาติไทยให้ร่มเย็น”

ครูนิด วน. 43 (ชมรมสีเสียดแก่น)

www.lookforest.com

แรงดลใจ;

                สิ่งสำคัญอย่างหนึ่งของชีวิตชาวป่าไม้ก็คือ  การจัดสรรเวลาให้ลงตัวอย่างเหมาะสมระหว่างชีวิตส่วนตัวกับชีวิตการงาน  เพราะชาวป่าไม้เรามักต้องรับผิดชอบงานทั้งในสำนักงานและงานในพื้นที่ที่มักอยู่ต่างจังหวัด บางครั้งต้องใช้เวลาหลายวันในการออกปฏิบัติราชการพื้นที่เพื่อดำเนินกิจกรรมที่แตกต่างกันไป  แล้วแต่ภาระหน้าที่ของแต่ละคนหรือแต่ละเวลาที่ได้รับมอบหมาย บางครั้งแม้ไม่อยากออกไปทำงานด้วยเหตุผลต่าง ๆ โดยเฉพาะผู้เริ่มสูงวัยแต่ก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยง(ยกเว้นผู้ไม่รับผิดชอบงานหรือขาดวิญญาณไพรอย่างแท้จริง)  เพื่อมิให้งานมีข้อบกพร่องและยังเป็นตัวอย่างที่ให้แก่ผู้ใต้บังคับบัญชาหรือผู้ร่วมงานอีกด้วย

                หากผู้ใดมีคู่ครองชีวิตที่เข้าอกเข้าใจกันก็นักว่าโชคดีในการประคับประคองให้ครอบครัวมีความสุขตามอัตภาพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเลี้ยงดูลูกของตนเอง  เพื่อมิให้รู้สึกว่าห่างไกลหรือขาดความอบอุ่นจากพ่อแม่ไป แต่นับว่าในปัจจุบันนี้ยังโชคดีที่มีเทคโนโลยีสมัยใหม่ทำให้สามารถติดต่อกันได้ในหลายช่องทาง เพียงแต่ตัวเองจะสนใจหรือให้ความสำคัญกับครอบครัวมากน้อยเพียงไร  บางรายอาจเริงร่าเมื่อยามอยู่ห่างไกลคนที่บ้านก็มี  ทั้งนี้ทั้งนั้นหากผู้ใดมีความมุ่งมั่นในการบริหารเวลาที่เหมาะสมให้ทั้งงานและครอบครัวดำเนินไปอย่างมีประสิทธิภาพแล้ว  นั่นน่าจะเป็นข้อสรุปที่ดีของป่าไม้ที่น่ายกย่อง (แม้ชีวิตราชการจะไม่ก้าวหน้าเท่าที่ควรก็ตาม)

ขอชื่นชมชาวป่าไม้ สว.(ทั้งที่สูงวัยเองหรือเป็นสามีผู้สูงวัย รวมถึงภรรยาผู้สูงวัย)ทั้งหลาย ที่ยังมุ่งมั่นต่อการเสียสละความสุขส่วนตนและครอบครัว ในการทำงานให้ป่าไม้ในรูปแบบต่างๆ แม้ผู้คนทั้งในหน่วยงาน(โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้บังคับบัญชา)และคนทั่วไป มักมองข้ามความสำคัญต่อผลงานและความดีที่ทำไป  เชื่อว่าความดีที่ทำไว้คงก่อให้เกิดผลตอบแทนที่ดีในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง ไม่เร็วก็ช้า แต่อย่างน้อยที่สุดสิ่งที่ประจักษ์ก็คือความอิ่มอกอิ่มใจของตัวเองที่ยากอธิบายให้คนเข้าใจ ส่วนคนที่ทำตรงข้ามก็ย่อมทุกข์อกทุกข์ใจ เกรงกลัวต่อการตอบสนองของกรรมที่ก่อไว้ ในทำนองหน้าชื่นอกตรมนั่นเอง หนทางเล่านี้ทุกคนสามารถกำหนดและเลือกเส้นทางเดินได้ตามที่ปรารถนา

Last updated: 2014-09-13 12:04:03