•เหมือนเกิดมามีกรรมเวรเป็นป่าไม้

แต่ภูมิใจทำหน้าที่วิเศษสุด

สร้างประโยชน์มากมายให้มนุษย์

ไม่เคยหยุดทำงานสักวันเดียว

•ทั้งทางตรงทางอ้อมอย่างพร้อมพรัก

ด้วยใจรักจริงแท้คอยแลเหลียว

นับแต่เกิดจนสุดท้ายยามตายเทียว

กินใช้เที่ยวเป็นอยู่เอื้อผู้คน

•ให้อาหารหวานคาวเหล่าพรรณไม้

ต้นกิ่งใบดอกรากเมล็ดผล

ทั้งอำมาตย์รวยยิ่งใหญ่ไพร่อับจน

ล้วนไม่พ้นขาดของกินก็สิ้นใจ

•ปราสาทวังวัดอาคารบ้านหอห้อง

ผู้คนต้องพักกายาอยู่อาศัย

จะซอมซ่อมโหฬารประการใด

ต่างต้องใช้ไม้สร้างอยู่แต่บุราณ

•อันเสื้อผ้าอาภรณ์แพรฝ้ายไหม

คนได้ใช้หุ้มกายาหายหน้าด้าน

กันแดดลมหนาวฝนจนเบิกบาน

เยื่อใยสานทอจากไม้ในพนา

•ยามมนุษย์เจ็บป่วยด้วยโรคภัย

ต้องอาศัยให้วิเคราะห์หมอรักษา

การบำบัดผ่อนคลายอาศัยยา

จากไม้ป่าสมุนไพรใช้ปรุงทำ

•เหล่าพืชป่าลดคาร์บอนไดออกไซด์

เพิ่มน้ำให้ออกซิเจนเป็นสุขล้ำ

ตรีงคาร์บอนในเนื้อไม้ไว้ประจำ

จึงช่วยนำคลายโลกร้อนผ่อนภัยพาล

•อีกประโยชน์มากแท้แม้ทางอ้อม

สิ่งแวดล้อมพร้อมปรับให้หลายสถาน

ทั้งอากาศน้ำดินถิ่นชื่นบาน

คนสำราญสัตว์คลายทุกข์สุขสบาย

•ให้คุณค่าพร้อมพรั่งออกอย่างนี้

คนตัวดียังใจดำทำเสียหาย

แผ้วถางป่าคามคุกรุกทำลาย

สิ้นยางอายไม่นำพาถึงพระคุณ

•วันใดที่แผ่นดินสิ้นป่าไม้

คนจะไร้สิ่งเอื้อคอยเกื้อหนุน

มีชีวีที่แร้นแค้นแสนทารุณ

โลกขาดดุลเกิดทุกข์เข็ญเป็นฟอนไฟ

ครูนิด วน.43 (ชมรมสีเสียดแก่น)

แรงดลใจ:

กลอนบทนี้เป็นลำดับที่ 100 ซึ่งได้เสนอทาง www.lookforest.com แบบไม่คาดคิดมาก่อนว่าความสามารถของตัวเองมีเพียงพอต่อการรังสรรค์งานในด้านนี้ได้อย่างมากมาย เนื่องจากมิได้ร่ำเรียนมาทางด้านอักษรศาสตร์(ถ้าเลือกเรียนใหม่ได้คิดว่าจะเรียนทางด้านนี้ ซึ่งไม่รู้ว่าจะสามารถเรียนได้ไหม) จึงค่อนข้างขาดความมั่นใจต่อผลงานที่ผลิตขึ้นมา หากแต่มีเสียงตอบรับค่อนข้างดีจากผู้อ่านอยู่บ้าง และยอมรับว่ามีความสุขกับการทำงาน(มากกว่างานบริหารของหน่วยงาน)ยิ่งนัก ทำให้พยายาม(เป็นอย่างมาก)ในการเขียนกลอนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวทางด้านต่างๆของป่าไม้เสนอตามที่คิดว่าอาจมีส่วน(จะมากหรือน้อยก็ตาม)ต่อการสร้างสรรค์ให้ทรัพยากรป่าไม้ของประเทศดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน เพราะเป็นสิ่งที่ผูกพันและเป็นการรับผิดชอบต่อสังคมตามที่ได้ทำงานและเรียนจบมาทางด้านวนศาสตร์โดยตรง

อันที่จริงแล้วต้นไม้และพืชพรรณป่าที่ขึ้นปะปนกันอยู่เป็นสังคมป่าไม้นั้น ล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตเช่นเดียวกับมนุษย์ เพียงแต่ไม่สามารถพูดหรือสื่อสารให้เข้าใจได้โดยทั่วไป แต่เชื่อว่าคงมีความรู้สึกที่ตอบสนองต่อสิ่งแวดล้อมทั้งทางบวกและลบได้เป็นอย่างดี ดังนั้นป่าไม้คงอาจน้อยใจ  สงสาร สมเพช  ทุเรศ เวทนาฯลฯเนื่องจากถูกเหล่ามนุษย์บางจำพวกที่นอกจากจะไม่คำนึงถึงบุญคุณที่เอื้ออำนวยให้อย่างมากมายในรูปแบบต่างๆทั้งทางตรงและทางอ้อมแล้ว ยังมุ่งทำลายล้างผลาญเพื่อประโยชน์ส่วนตนเท่านั้นเอง โดยที่บางคนไม่มีความจำเป็นแต่อย่างใด เพียงแต่ต้องการเพียงตอบสนองความโลภหรือกิเลสของตัวเอง กับทั้งยังไม่เคยเกรงกลัวหรือรับผิดชอบต่อความเสียหายหรือภัยอันตรายที่จะเกิดขึ้นต่อครอบครัวและสังคมทั่วไป จึงเห็นได้ว่าในช่วงระยะเวลาที่ผ่านมาได้เกิดวิกฤตภัยนานับประการที่เกิดขึ้นอันเป็นผลพวงจากการทำลายป่าไม้นั่นเอง

การประชาสัมพันธ์และส่งเสริมให้สังคมได้ตระหนักถึงความสำคัญและการอนุรักษ์ป่าไม้เท่าที่ผ่านมามีการดำเนินงานในรูปแบบต่างๆอย่างมากมายโดยหน่วยงานทั้งภาครัฐ ภาคเอกชน ภาคประชาชนรวมทั้งสถาบันการศึกษาที่เกียวข้อง แต่อย่างไรก็ตามพื้นที่ป่าไม้ของประเทศไทยเราก็ยังคงลดลงอย่างต่อเนื่อง เป็นการชี้ให้เห็นได้เป็นอย่างดีว่ายังคงมีผู้ที่มีสันดานและกิเลสหนาจำนวนหนึ่ง ซึ่งพบว่ามีทุกระดับทั้งไพร่และอำมาตย์ที่มุ่งกอบโกยผลประโยชน์จากการทำลายป่าไม้เพื่อตัวเองและบริวารอย่างน่ารังเกียจขยะแขยง สมควรที่ต้องร่วมมือกันต่อต้านตามศักยภาพที่แต่ละคนมีอยู่อย่างจริงจัง เพราะป่าไม้เป็นทรัพยากรของส่วนรวมหรือของทุกคน อย่าหวังเพียงให้เจ้าหน้าที่ป่าไม้ดำเนินการแต่เพียงลำพังเพราะมีจำนวนเพียงกระหยิบมือเมื่อเปรียบเทียบกับพื้นที่ป่าไม้ที่มีอยู่ อย่างน้อยที่สุดก็คือการช่วยสาปแช่งให้บาปกรรมตามสนองต่อคนเหล่านั้นและครอบครัวในเร็วพลัน

ความรู้สึกของป่าไม้ที่มุ่งมั่นในการถ่ายทอดออกมาเป็นลายลักษณ์อักษรในบทกลอนนี้ ประสงค์ให้เผยแพร่ต่อสังคมทั่วไปเพื่อฉุกคิดถึงคุณค่าของป่าไม้ที่มีอยู่ โดยที่ไม่คาดหวังว่าจะโดนใจทุกคนที่ได้อ่าน อย่างไรก็ตามเชื่อมั่นว่าในอีก 99 บทกลอนที่ผ่านมาคงมีอย่างน้อยสักหนึ่งบทที่ได้รับความชื่นชมจากท่านอยู่บ้างแม้จะไม่มากก็ตาม ทั้งนี้น้อมรับคำวิจารณ์และการติชมเพื่อการรังสรรค์งานทางด้านป่าไม้ในโอกาสต่อไป

Last updated: 2014-05-24 07:32:31