�

“กำธร ทวีทรัพย์” ���คนอาภัพอับวาสนา

ผลงานสร้างสรรค์มา� �เกิดคุณค่าเพื่อป่าไม้

ซื่อสัตย์ต่อหน้าที่� ���ทำความดีด้วยหัวใจ

�������� คงมั่นวิญญานไพร� ���ยากหาใครมาเปรียบปาน

ทุ่มเทไม่ท้อถอย ����ใจเกินร้อยมาเนิ่นนาน

ลำบากยากทนทาน ���จิตกล้าหาญมั่นทะนง

“รักษาป่าไม่ได้� ���ขอยอมตายในไพรพง”

คำจริงที่ยิ่งยง ����หมายธำรงประกาศไว้

กี่ปีไม่เคยเปลี่ยน� ���มุ่งพากเพียรป้องกันไพร

ปิดทองหลังพระไป ���มิหวังได้ให้ตอบแทน

หลายป่าอุทยานฯ ���สู้กับงานอันเหนื่อยแสน

คุ้มถิ่นครองดินแดน� ����ถึงยากแค้นมิคืนคำ

เหนือใต้กลางออกตก� ���เฝ้าเวียนวกอกระกำ

เพียงใจใฝ่น้อมนำ ������เช้าจวบค่ำพิทักษ์ไพร

ไม่หวังเกียรติยศ �����ให้ปรากฏชื่อเกรียงไกร

สรรเสริญลาภเมินไป �������แค่สุขใจในพอเพียง

แม้ไร้คนรับรู้ �����ยังคงสู้อยู่ข้างเคียง

คู่ไพรไร้หลีกเลี่ยง ������ถึงต้องเสี่ยงกับความตาย

งานหนักเกินทนทาน� ����จนร้าวรานแก่ร่างกาย

อัมพฤกษ์จำแพ้พ่าย� ���เพลงสุดท้ายเกษียณงาน

แววตายังโชนแสง� ��ใจแข็งแกร่งอุดมการณ์

ฟื้นกายอีกไม่นาน �����พร้อมสืบสานสู้เพื่อไพร

บุญนำ “พี่กำธร” ������ให้พบพรสุขกายใจ

รอฟ้าเปิดคราใด ����เคียงบ่าไหล่รักษ์ป่ากัน

•ครูนิด วน.43(24 พ.ย. 56)� ��������������������

�

แรงดลใจ: พี่ธร(กำธร ทวีทรัพย์ วนศาสตร์ 42) เป็นป่าไม้ที่ไม่เป็นสองรองกว่าใครในด้านความซื่อสัตย์และการอุทิศตนเพื่องานป่าไม้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการป้องกันรักษาป่าที่พี่ธรทุ่มเทให้มาโดยตลอดแม้บางครั้งต้องเสี่ยงภัยถึงขั้นเอาชีวิตเข้าแลกก็ตาม พี่ธรทำงานอุทยานแห่งชาติหลายแห่งในทุกภูมิภาคของเมืองไทย ซึ่งได้สร้างผลงานพิทักษ์ป่าไว้อย่างมากมาย เพียงแต่คนที่รับรู้เรื่องราวมีอยู่ในวงจำกัดเฉพาะเพื่อนร่วมงานและหมู่ลูกน้องที่ทำงานด้วยกัน เพราะพี่ธรเป็นคนพูดน้อยและถ่อมตัวเองอยู่เสมอ อันเป็นบุคลิกภาพที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงตั้งแต่สมัยเรียนที่วนศาสตร์ ดังนั้นชีวิตงานทางราชการจึงไม่ค่อยก้าวหน้าเท่าที่ควรเหมือนหลายคนที่ชอบพูดและประจบมากกว่าทำที่ถูกใจเจ้านาย� แต่พีธรก็ไม่เคยปริปากและท้อถอยต่อเรื่องงานแต่ประการใด

���������� พี่ธรเป็นโสดจึงไม่ค่อยเป็นห่วงและดูแลสุขภาพตัวเองนัก คงทุ่มเทให้กับงานอย่างเต็มที่เสมอต้นเสมอปลาย บางครั้งต้องออกลาดตระเวนป่าหลายวันซึ่งเป็นงานหนักที่มีข้อจำกัดทั้งด้านอาหารและการพักผ่อน บางครั้งต้องฝากท้องไว้กับอาหารในป่าและผูกเปลนอนใต้ต้นไม้ รวมทั้งอุปสรรคและสิ่งกดดันต่างๆอย่างมากมาย สุดท้ายต้องล้มป่วยด้วยการเป็นอัมพฤกษ์ ทำให้การเคลื่อนไหวของร่างกายไม่สะดวกเท่าที่ควร นอกจากนี้ยังมีปัญหาด้านการพูดสื่อสารอันเนื่องจากการสั่งการทางสมองบางส่วนมีข้อบกพร่อง ทำให้ต้องตัดสินใจเกษียณงานก่อนอายุ แต่นับว่ายังโชคดีที่ครอบครัวพี่ธรค่อนข้างมีฐานะมั่นคง รวมทั้งการได้รับการเอาใจใส่ดูแลเป็นอย่างดียิ่งจากแม่ พี่และน้องที่บ้านเกิดชลบุรี

��������� ได้มีโอกาสไปเยี่ยมพี่ธรแล้วรู้สึกน้อยใจแทนต่อชะตาชีวิตและกรรมดีที่พี่ธรได้ทุ่มเทต่อการทำงานป่าไม้ที่ผ่านมา เมื่อเทียบกับบางคนที่เสวยสุขอย่างท่วมท้นทั้งที่มีบาดแผลจากการทำงานมากเหลือเกิน คงได้แต่เรียกร้องความยุติธรรมให้แก่พี่ธรอย่างเงียบๆ จากใจจริงของรุ่นน้องที่เคารพและนับถือตลอดมา อย่างน้อยที่สุดให้พี่ธรกลับมามีสุขภาพที่ดี เพื่อจะได้มีโอกาสทำงานที่ตัวเองรักและเป็นประโยชน์แก่ประเทศชาติอีกครั้ง� รวมทั้งให้สมเจตนารมณ์ที่พี่ธรเคยประกาศโดยเขียนป้ายติดที่หน้าอุทยานแห่งชาติทับลานเมื่อต้นปี พ.ศ.2530 ว่า “รักษาป่าไม่ได้� ยอมตายดีกว่าอยู่” ที่เคยเห็นและรู้สึกขนลุกทุกครั้งที่เจอพี่ธร

�������� ขอวิงวอนเพื่อน พี่ น้อง และคนคุ้นเคยพี่ธรกรุณาเจียดเวลาไปเยี่ยมเยียนที่บ้านพัก จ.ชลบุรีjเพื่อให้กำลังใจให้พี่ธรหายป่วย ทั้งนี้โปรดปรึกษาการเดินทางกับพี่ต่อ(พัฒนพงษ์ สุขสมอรรถ วนศาสตร์ 42 (081-4305737)� หรือครูนิด วน.43(081-8154566) ��������������������������������������������������������������������������������������������������

Last updated: 2013-12-05 15:06:08