โคลง
ขอชาวไพรใหญ่น้อย
รวมกัน จิตมั่น
ระลึกท่านสอนสานฝัน
ป่าไม้
พระคุณเกินกว่าศิษย์สรร
เสกค่า มาได้
อาจารย์จึ่งแนบใจไซร้
แซ่ซ้อง บูชิต
กาพย์
หกสิบปีผ่านผัน
อุทัยวรรณ แสงวณิช
ครูดีของลูกศิษย์
คือมิ่งมิตรสุจริตชน
เรียนทุนจุลชีวะ
อานันทมหิดล
สร้างค่ามามากล้น
หลายผู้คนหลากผลงาน
สอนศิษย์รักษ์พงไพร
ด้วยจริงใจในวิญญาณ
มั่นอยู่อุดมการณ์
แม้เนิ่นนานมิผันแปร
วิจัยใฝ่ความรู้
ทุ่มเทอยู่อย่างแน่วแน่
ผลดีมีมากแท้
ประโยชน์แก่ป่าไม้ไทย
ภักดีวนศาสตร์
เปรียบเครือญาติไม่รองใคร
อาสามาจากใจ
ทำเรื่อยไปให้องค์กร
มุ่งงานอย่างมั่นคง
แม้ป่าพงดงสิงขร
เหนื่อยสิ้นกินอยู่นอน
ไร้อาทรหรือร้อนรน
ยุติธรรมประจำจิต
เกลียดความคิดเอาเปรียบคน
หวังดีมีมากล้น
ก่อเกิดผลคนใกล้ไกล
รู้นันทนาการ
จึงเบิกบานสำราญใจ
ดูละครท่องเที่ยวไป
สกุลไทยใฝ่บันเทิง
ฐานะน้องเจ้าสัว
เพียงถ่อมตัวไม่มัวเหลิง
จริงใจไร้ชั้นเชิง
ทั้งร่าเริงไร้ถือตัว
หมั่นย้ำคำเตือนศิษย์
อย่าหลงผิดจิตหมองมัว
ใฝ่ดีหลีกหนีชั่ว
เลิกหวาดกลัวเกี่ยงเรื่องงาน
วันนี้จวบวันหน้า
เปี่ยมคุณค่าพากล่าวขาน
พระคุณของอาจารย์
ซึ้งดวงมานจารความคิด
ด้วยจิตที่ผูกพัน
สิบนิ้วนบบูชิต
ขอเป็นศิษย์ตลอดกาล
อุทัยทาบผืนป่าไม้
เบิกบาน ยาวนาน
วรรณผ่องศิษย์สำราญ
ทั่วหน้า
แสงธรรมส่องสืบสาน
สวยยิ่ง พรรณา
วณิชร่วมเติมแสงจ้า
ช่วยให้ ไพรงาม
ครูนิด วน. 43
(ชมรมสีเสียดแก่น)
อย่าพูดว่าทำไม่ได้ ถ้ายังไม่ได้ทำ
@ 
