ขาวผอมสูงหน้าตี๋ตาตี่ยิ้ม

คือ “พี่กิม”วนศาสตร์สี่สิบสอง

ผ่านชีวิตโชกโชนจนเรืองรอง

ทั้งหม่นหมองมะเร็งพรากจากโลกไป

เป็นคนดีด้วยดวงจิตมิตรทุกคน

มากเหลือล้นความหวังดีมีแต่ให้

แสนรุ่มรวยล้นหลามที่น้ำใจ

พร้อมช่วยคนจนตัวไร้ในเงินตรา

ให้ชีวิตรับผิดชอบต่อครอบครัว

ทุ่มสุดตัวบากบั่นสู้ปัญหา

รักลูกสาวหวงห่วงดังดวงตา

ทำทุกท่าให้ทุกอย่างหวังได้ดี

มั่นศักดิ์ศรีเลือดคณะวนศาสตร์

ใจองอาจรักเพื่อนพ้องทั้งน้องพี่

ยึดเข้มแข็งกล้าหาญอดทนมี

สามัคคีพันผูกผองลูกไพร

ช่วยลูกน้องรอบข้างอย่างแช่มชื่น

คนขมขื่นหม่นหมองกลับผ่องใส

ไม่หวังผลความชอบตอบแทนใด

ให้ด้วยใจจริงจังสร้างเมตตา

ยามตกอับใจสู้อยู่อย่างเสือ

เคยช่วยเหลือเอื้อใครไม่ทวงหา

ยอมลำบากเหลือล้นทนทรมา

ก่อนเอ่ยลานาทีเพลงชีวิต

คือ “พี่กิม” คนจริงที่มีแต่ให้

ด้วยน้ำใจเหลือล้นคนรอบทิศ

ล้วนหวังดีมากมายในความคิด

เป็นมิ่งมิตรกับทุกคนจนวันตาย

เหนื่อยชีวิตมานานนับหลับเถิดนะ

ความดีจะพาพี่พบสบจุดหมาย

“กิติชัย  กิตติพรรณราย”

จงพริ้งพรายในสวรรค์ชั้นแดนไกล

 ครูนิด วน 43

28 มกราคม 2556

แรงดลใจ:

ได้รับการแจ้งข่าวว่า “พี่กิม-กิติชัย กิตติพรรณราย(แซ่จิ้ว)” วนศาสตร์รุ่น 42 ได้จากโลกไป ด้วยอาการสงบเมื่อราว 11.00 น. ของ 27 ม.ค. 56 ที่บ้านพัก องค์การอุตสาหกรรมป่าไม้ จ.สุราษฎร์ธานี ด้วยความรู้สึกเสียใจมากเหลือเกินที่ต้องสูญเสียพี่ชายอันเป็นที่รักและผูกพัน อย่างยิ่งคนนี้ไป ทั้งที่ได้ทำใจไว้ก่อนแล้วว่าต้องเกิดเหตุการณ์นี้ไม่เร็วก็ช้า เพราะ “พี่กิม”

เริ่มป่วยเป็นมะเร็งขั้นร้ายแรงที่ปอดมากว่า 3 ปีแล้ว เมื่อทบทวนชีวิต “พี่กิม”ที่ได้ใกล้ชิดกันมาตั้งแต่เรียน ทำงาน จนถึงวันจากไปหากเทียบกับ ชาววนศาสตร์คนอื่นที่รู้จักแล้ว  อาจกล่าวได้ว่าเป็นคนที่อาภัพในชีวิตมากที่สุดคนหนึ่ง ทั้งในด้านครอบครัว ชีวิตการทำงาน สังคม สุขภาพฯลฯ ไม่รู้ว่าวิบากกรรมแต่ปางไหนที่ซ้ำเติมอยู่เป็น ระลอก ทั้งที่หมั่นทำกรรมดีในหลายด้านเมื่อมีโอกาส  ความสมหวังที่สุดในชีวิตเห็นจะเป็นแต่การที่ได้ทุ่มเทเลี้ยงดูลูกสาวคนเดียว เท่านั้นกับชาววนศาสตร์ ลูกน้องและเพื่อนร่วมงานที่มีโอกาสได้สัมผัส “พี่กิม” คงรับรู้ถึงความจริงใจ ใม่เอาเปรียบผู้อื่นและการมีน้ำใจที่มีให้อย่างไม่รู้หมดสิ้น ทั้งที่ฐานะของตัวเองก็ค่อนข้างกระท่อนกระแท่น  กับทั้งไม่เคยต้องการผลตอบแทนกลับคืนจากผู้ใด แม้ยามที่ตัวเองต้องเผชิญทุกข์ภัยในหลายครั้ง  รวมถึงการเจ็บป่วยในครั้งสุดท้ายของชีวิตก็ตาม

คงได้แต่เพียงจารึกคุณความดีของ “พี่กิม”ด้วยกลอนบทนี้     พร้อมทั้งปวารณาตัวว่าถ้าชาติหน้ามีจริงคงได้พบกัน เรียนด้วยกัน กินด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน เล่นด้วยกัน รักษาป่าไม้ด้วยกันฯลฯ ในรูปแบบของความเป็นเพื่อนมากกว่าเป็นน้องเพื่อจะได้ใกล้ชิดสนิทสนม และร่วมทุกข์สุขกว่าที่เคยเป็นมาในชาตินี้   

Last updated: 2000-01-28 22:25:37