“วนศาสตร์”สอนรักป่าพระคุณล้ำ

ภาพทรงจำย้ำเตือนไม่เลือนหาย

สามสิบปีหลังเคยเรียนเปลี่ยนมากมาย

หลายสิ่งกลายไปเป็นเช่นตำนาน

อาคารเรียนหลายหลังสร้างเพิ่มมา

ดูใหญ่โตโอ่อ่าสูงตระหง่าน

พรรณไม้ป่าปลูกรอบไว้ใหญ่ตระการ

ถูกตัดลาญลิดกิ่งใบใจอาดูร

สโมสรถูกรื้อสร้างตึกหลังใหม่

ซุ้มร่มไผ่ศรีตรังต่างหายสูญ

ธรรมบูชาหูกวางทั้งปาล์มคูน

เป็นลานปูนมากมายใช้จอดรถ

โต๊ะสนามระเกะไปในหย่อมย่าน

จักรยานเคยเรียงรายหายไปหมด

สนามหญ้าใหญ่กว้างช่างงามงด

ถูกรุกหดเหลือพื้นที่มีนิดเดีย

น้องคณะส่วนใหญ่กลายเป็นหญิง

บ้างตุ้งติ้งเสึ้อผ้ารัดดูหวาดเสียว

บ้างเคร่งเครียดท่องตำราหน้าซีดเซียว

บ้างจ๊าวเจี๊ยวเล่นคอมพ์กันดังลั่นมา

เหล่าอาจารย์มักคุ้นเป็นรุ่นน้อง

ตามครรลองแทนรุ่นพี่มีก่อนหน้า

บ้างเกษียณแต่หลายท่านนั้นจากลา

สู่ฟากฟ้าสรวงสวรรค์ชั้นแดนไกล

เต้นอินเดียนวิ่งประเพณียังมีอยู่

ช่วยเชิดชูคนรู้กันกล่าวขานไข

ประชุมเชียร์ร้องเพลงกันประสานใจ

ถึงแปร่งไปฟังสนุกตามยุคทัน

“วนศาสตร์”อาจเปลี่ยนไปในหลายทิศ

แต่สร้างศิษย์รักป่าไม้ไม่แปรผัน

ทั้งอาจารย์เพื่อนน้องพี่ที่ผูกพัน

ยังคงมั่นฝันคะนึง....รวมถึง “เธอ”

ครูนิด วน 43

26  ต.ค.55

Last updated: 2012-11-03 09:16:59