เขียนกลอนมาเล่ากล่าว

ย้อนเรื่องราวของตัวแม่

เหนื่อยยากลำบากแท้

สาวจนแก่จวบวันตาย

ปลูกป่าหนักเหลือเกิน

ต้องเผชิญทุกข์หลากหลาย

โกงกางงานมากมาย

ทุ่มใจกายมาเนิ่นนาน

ลุยโคลนจนเหงื่อท่วม

มือตีนบวมต้องทนทาน

เจ็บไข้ยอมร้าวราน

ทนรำคาญกับริ้นยุง

ทำไปไม่คร่ำครวญ

ทั้งนาสวนล้วนนังนุง

ข้าวปลาคอยหาหุง

อีกเรื่องยุ่งงานครัวเรือน

เลี้ยงลูกยิ่งทุกข์ทน

สิบสามคนงานกล่นเกลื่อน

หล่อหลอมอย่าลืมเลือน

มุ่งย้ำเตือนเป็นคนดี

เงินทองสะสมไว้

หวังเพียงให้ลูกสุขศรี

ส่งเรียนเพียรชีวี

ต่างคนมีวิชาการ

ส่งเสริมอย่างพร้อมพรัก

ให้มีศักดิ์มีหลักฐาน

เพียงลูกได้พบพาน

ทั้งสืบสานแต่สิ่งดี

ใครสุขแสนปลื้มใจ

แม่แจ่มใสสุขล้นปรี่

ใครทุกข์เศร้าทวี

เกินกว่าที่ลูกร้าวราน

เสร็จลูกไม่ผ่อนพัก

ยังฟูมฟักมาชั้นหลาน

เอื้อเฟื้อทั้งเจือจาน

เปี่ยมดวงมานที่เมตตา

งานมากจนหัวหมุน

แต่เรื่องบุญเปี่ยมวิญญาณ์

หมั่นย้ำทำเรื่อยมา

ด้วยศรัทธาอย่างแท้จริง

เจือจุนศาสนา

การศึกษาพาแอบอิง

เวชภัณฑ์ได้พึ่งพิง

อีกหลายสิ่งเพื่อสังคม

น้อยใจชะตาแม่

ได้เพียงแค่บุญสะสม

ทำดีแต่ตรอมตรม

ต้องขื่นขมโรครุกราน

แม้ไร้ศักดินา

ทำงานป่าเช่นชาวบ้าน

คุณค่าแม่ตระการ

เกินกล่าวขานจากดวงแด

เขียนกลอนจากดวงมาน

อธิษฐานอย่างแน่วแน่

ชาติหน้ามีจริงแท้

เป็น “ลูก-แม่” ตลอดไป

                                                              ครูนิด วน 43

12 สิงหาคม 2555 วันแม่แห่งชาติ

หมายเหตุ     อนุสรณ์ เนื่องในงานพระราชทานเพลิงศพ เป็นกรณีพิเศษ

แม่สำเนียง เวชกิจ 27 ม.ค.52 ณ วัดป้อมแก้ว จ.สมุทรสงคราม

Last updated: 2012-08-13 13:01:01