ยามลูกจะลาร้าง

จำเดินทางห่างแสนไกล

ขวบปีที่จากไทย

ศึกษาในอเมริกา

ใจหายอาลัยนัก

ร้าวรานหนักยากพรรณา

เป็นห่วงดวงแก้วตา

ใกล้วันลายิ่งอาวรณ์

อยู่ไกลให้หมั่นจำ

ระลึกคำเคยพร่ำสอน

กายใจได้พบพร

เอื้ออาทรทำสิ่งดี

พากเพียรเรียนวิชา

หมั่นค้นคว้าอย่าหน่ายหนี

กิจกรรมทำมากมี

เลือกเหมาะที่วิถีตน

น้ำใจมีให้โฮสท์

เพื่อนทั้งหมดอีกผู้คน

อกเขาใจเราปน

ไม่อับจนจะปลอดภัย

กินอยู่อย่าเรื่องมาก

ทนลำบากตรากตรำไป

เงินทองปองรู้ใช้

จ่ายการใดตรองให้ดี

อบายมุขจงหลีกหลบ

ต้องเคารพกฎเกณฑ์มี

ปรับตัวกับถิ่นที่

ประเพณีวัฒนธรรม

เพื่อนสาวเฝ้าเตือนจิต

อย่าพลั้งผิดคิดถลำ

ชิงห่ามห้ามใจจำ

อาจชอกช้ำระกำใจ

เอาสติคอยกำราบ

สุขภาพดูแลไว้

เจ็บป่วยด้วยการใด

ต้องบอกไปให้รู้นะ

อย่าเหงาเฝ้าห่วงแม่

จะดูแลไม่เลยละ

คิดถึงพึงไหว้พระ

อย่าปล่อยปละโทรหากัน

เรียนรู้สู่โลกกว้าง

ถมช่องว่างสู่ทางฝัน

กล้าแกร่งเปลี่ยนแปลงทัน

ชีวิตนั้นยังทอดไกล

ลูกรักตระหนักย้ำ

เน้นพึ่ง “ธรรม”กำกับใจ

วนวัฒน์คือหลักชัย

เพื่อเมืองไทยให้สังคม

ครูนิด วน 43

โรงแรมมโนห์รา ภูเก็ต

04.00 น. 6 ส.ค.55

Last updated: 2012-08-09 21:45:39