“นวลนาง” ต่าง “นางนวล”
 

.“นกนางนวล”หนีถิ่นเก่าเกิดเศร้าหมอง
สู่แม่กลอง-ดอนหอยหลอดยอดใฝ่หา
หลบคลายทุกข์หาสุขสันต์มั่นอุรา
บินจากฟ้ามาไกลโข...มองโกเลีย

.ด้วยอากาศหนาวล้นสุดทนไหว
หายากไปได้อาหารพาลละเหี่ย
น้อยคนมีเมตตามาคลอเคลีย
พาอ่อนเปลี้ยเพลียใจกายแทบตายชัก

.โผผินผ่านดั้นด้นไปหลายถิ่นที่
ยากเหลือดีมิตรงใจให้ผ่อนพัก
การกินอยู่คู่ปลอดภัยไม่ง่ายนัก
พาพลพรรคเพียรร่อนเร่พเนจร

.มาถึงถิ่นถูกกายใจให้มากสุด
เมืองสมุทรสงครามนามกระฉ่อน
มีหลวงพ่อวัดบ้านแหลม*แต้มแต่งพร
เกิดอาทรสกุณาพาพึ่งพิง

.อากาศดีที่ฟ้าโล่งโปร่งน่าชม
กุ้งหอยปูปลาอุดมสมบูรณ์ยิ่ง
คนแม่กลองจิตวิญญาณ์เมตตาจริง
ได้แอบอิงป่าชายเลนเย็นสบาย

.ยามครั้งคราทะเลใสได้ลมโบย
คลื่นปรายโปรยเคียงขวัญตาพาแหวกว่าย
นักท่องเที่ยวแสนใจดีมีมากมาย
ต่างแจกจ่ายให้อาหารอันโอชา

.แม้ต้องกลับบ้านไกลไม่นานนี้
หนาวทุกปีที่แม่กลองต้องเยือนหา
กราบกรมหลวงชุมพรฯ*วอนเมตตา
ดลประชาอย่าผลาญถิ่นให้สิ้นลง

.“น้องนวลนาง”หมางเมินพี่หลายปีก่อน
ไม่เคยย้อนมาให้ปลื้มคงลืมหลง
หนุ่มแม่กลองหมองหม่นใจได้แต่ปลง
ถิ่นใหม่คงครองใจสาวพาหนาวคลาย

.ครูนิด วนศาสตร์(ชมรมสีเสียดแก่น)
www.lookforest.com

หมายเหตุ *สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ชาวสมุทรสงครามและคนไทยทั่วไปให้ความเคารพนับถือและศรัทธา โดยหลวงพ่อวัดบ้านแหลมประดิษฐานในโบสถ์วัดเพชรสมุทรวรวิหาร(วัดบ้านแหลม)ซึ่งตั้งอยู่ในตลาดแม่กลอง ส่วนกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ประดิษฐานในศาลซึ่งอยู่บริเวณทางเข้าไปดอนหอยหลอดในท้องที่ตำบลบางจะเกร็ง นอกจากนี้ยังมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในจังหวัดนี้อีกหลายแห่ง ที่ควรหาโอกาสไปกราบคารวะตามโอกาสอันควร อนึ่งขอขอบพระคุณเจ้าของภาพประกอบกลอนนี้ด้วย

แรงดลใจ: ได้อ่านมติชนออนไลน์ฉบับวันที่ 5 พ.ย. 2568 พบพาดหัวข่าวที่เตะตาเตะใจเพราะเกี่ยว ข้องกับบ้านเกิดว่า ...นกนางนวลคืนถิ่น “ดอนหอยหลอด” เทศกาลท่องเที่ยวปลายปีที่ “แม่กลอง” ซึ่งมีเนื้อข่าวตอนหนึ่งว่า...

“จังหวัด “สมุทรสงคราม” แม้เป็นจังหวัดเล็กที่สุด แต่มีสถานที่ท่องเที่ยว พักผ่อนหย่อนใจที่ได้รับความนิยม เพราะอยู่ใกล้กรุง ใช้เวลาเดินทางไม่นาน ทั้งยังมีแหล่งอาหารการกินอุดมสมบูรณ์ มีตลาดน้ำอัมพวา ปลาทูแม่กลอง และดอนหอยหลอด แหล่งท่องเที่ยวชื่อดังบริเวณปากอ่าวแม่กลอง ต.บางจะเกร็ง อ.เมืองสมุทรสงคราม เป็นพื้นที่ซึ่งธรรมชาติสร้างสรรค์ไว้อย่างลงตัว ระหว่างผืนน้ำเค็มกับผืนดินที่ยื่นล้ำออกไปในทะเลจนเกิดดอนขนาดใหญ่ซึ่งเต็มไปด้วย “หอยหลอด” ใต้พื้นดินทราย

ดอนหอยหลอด ไม่เพียงเป็นแหล่งอาหารทะเลธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์ แต่ยังเป็นสถานที่หล่อหลอมวิถีชาวแม่กลองมาหลายชั่วอายุคน ทุกๆ เช้า ที่นี่ยังเป็นจุดนัดพบระหว่างชาวประมงออกเรือกับนักท่องเที่ยวที่อยากลิ้มรสอาหารทะเลสดใหม่ ยิ่งช่วงปลายปี ยามลมหนาวจากตอนเหนือพัดผ่านชายฝั่งอ่าวไทย “ดอนหอยหลอด” มีโอกาสต้อนรับผู้มาเยือน ฝูงนกนางนวลสีขาวบินอพยพหนีหนาวจากมองโกเลียลงมาพักอาศัยตามแนวชายฝั่ง เป็นภาพงดงามที่สร้างความประทับใจแก่คนพื้นที่และนักท่องเที่ยว”

อ่านข่าวนี้แล้ว สร้างความปิติและหมองใจให้ตัวเองเป็นอย่างยิ่ง เพราะเกิดและเติบโตในจังหวัดนี้ จึงได้มีโอกาสสัมผัสถึงความน่าอยู่และบรรยากาศอันแสนสบายในหลายด้านที่ผสมผสานกัน จนทำให้คนจังหวัดอื่นที่ได้มาสัมผัสต่างนิยมชมชอบกันมาก จำได้ว่าช่วงปี พ.ศ.2520-2533 ตอนเข้าเรียนที่คณะวนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ และขณะทำงานในสังกัดกรมป่าไม้ ได้เคยพาพี่ เพื่อนและน้องชาวป่าไม้ไปเที่ยวบ้าน หลายคนต่างชมเชยว่า “จังหวัดนี้น่าอยู่จังเลย” จึงไม่น่าแปลกใจที่หมู่ “นกนางนวล” ยังซมซานหนีความลำบากมาอาศัยพึ่งพิงที่นี่ ต่างกับ “น้องนวลนาง”บางคนที่ตอนแรกดูเหมือนว่าหลงเสน่ห์อยู่เหมือนกัน แต่สุดท้ายก็ไม่รู้ว่าไปเกิดติดใจถิ่นอื่นเสียฉิบ ปล่อยให้หนุ่มแม่กลองกินแห้วแทนปลาทูมาจนถึงทุกวันนี้

Last updated: 2025-11-17 16:59:20