เราทุกคนเกิดมาใฝ่หารัก

ชีวิตจักคุณค่าดีมีความหมาย

เพียงนิยามความรักมีมากมาย

อาจกลับกลายเปลี่ยนตามใจใคร่นิยม

ความรักของคนไพรใช่งามงด

หลากหลายรสต่างกันผสานผสม

มีหอมหวานสดชื่นรื่นอารมณ์

ทั้งระทมตรมเศร้ารวดร้าวทรวง

รักป่าไม้ทุ่มใจหมดไม่ลดละ

เสียสละใจกายหมายแหนหวง

หวังประโยชน์สุขล้นคนทั้งปวง

งานหนักหน่วงแต่สุขใจที่ได้ทำ

รักสัตว์ป่าหลงใหลในธรรมชาติ

บรรยากาศกลางพนาพาชื่นฉ่ำ

การกินอยู่รู้ง่ายใฝ่น้อมนำ

ทนตรากตรำปราบพรานป่าล่าสัตว์ไพร

รักองค์กรเพื่อนพ้องทั้งน้องพี่

เชื่อมไมตรีสร้างงานไม่หวั่นไหว

แต่บางครั้งหมองหม่นทนทำใจ

งานป่าไม้ความเห็นต่างช่างธรรมดา

รักครอบครัวต้องยึดถือความซื่อตรง

ทั้งมั่นคงคราวไกลกันหมั่นห่วงหา

ที่พลั้งผิดคิดอภัยใจเมตตา

ลิ้นกับฟันนั้นล้ำค่าถ้าปรองดอง

รักตัวเองพึ่งธรรมกำกับใจ

ดูแลให้สุขภาพดีมิหม่นหมอง

อบายมุขอย่ากรายใกล้เลิกหมายปอง

ใฝ่ลำพองความพอเพียงเคียงกายใจ

คนหนุ่มสาวเฝ้าพะวงลุ่มหลงรัก

อาจประจักษ์เฉกอ้อยตาลหวานสดใส

แต่นิยามความรักของคนไพร

สุขทุกข์ไปหลายรสชาติ......อนัตตา

ครูนิด วน.43

ก.ค. 55

Last updated: 2012-07-01 21:39:28