ฉวยคว้าเสียมด้ามสั้นออกดั้นด้น

มุ่งไพรสณฑ์น้ำตาตกด้วยอกหัก

เกิดมาจนไม่หล่อเหลาสาวตัดรัก

เจ็บช้ำหนักร้าวระบมขื่นขมทรวง

พบแม่พิมพ์กลางไพรบาดดดด….ดใจแท้

งามจังแม่เหมือนลอยจากฟากฟ้าสรวง

หากเปล่าเปลี่ยวเดียวดายไร้คนควง

อยากเป็นห่วงโซ่ทองคล้องใจนวล

ได้แอบมองแอบใกล้ใจเพริศแพร้ว

กลิ่นนกแก้วน้ำปรุงฟุ้งหอมหวล

เกือบถลำเข้าไปซบกลิ่นอบอวล

เกรงถูกสวนด้วยลูกตบหลบไม่ทัน

กราบรักยมเทพยดาเจ้าป่าไพร

เป่ามนต์ไปให้นวลชวนเคลิ้มฝัน

เห็นเนื้อในเช่นทองอันผ่องพรรณ

หมายแบ่งปันสวาทแนบแทบกินกลืน

แม้นถ้าเจ้ากรุณาเมตตาให้

พร้อมมอบกายถวายใจไม่ขัดขืน

ให้แม่พิมพ์สอนทุกอย่างทั้งวันคืน

สุขสดชื่นหลับสบายหายร้าวราน

หนุ่มคนไพรผิวคล้ำดำไปนิด

แต่ดวงจิตซื่อและตรงโปรดสงสาร

มีเสียมสั้นพร้อมปกป้องน้องนงคราญ

สร้างลูกหลานป่าไม้ไทยให้เต็มเมือง

ครูนิด วน 43

16 มิย. 55

Last updated: 2012-06-18 19:22:50