.สอนลูกศิษย์เรียนทางไกลจบหลายคน
ต่างมุ่งผลแตกต่างทางป่าไม้
หวังความรู้ประสบการณ์ปานเทียนชัย
ส่องแสงให้ก้าวย่างเส้นทางเดิน 

.คนป่าไม้มุ่งนำพาประยุกต์ใช้
สรรค์พงไพรได้แจ่มชัดไม่ขัดเขิน
อ่านตำราคู่งานมีดีเหลือเกิน
ช่วยจำเริญก้าวหน้าไปในเรื่องงาน 

.พวกปฏิบัติราชการหน่วยงานอื่น
หวังราบรื่นเรื่องป่าไม้ในบางด้าน
ด้วยจำเป็นเน้นทำคิดกิจการ
ผสมผสานคู่กันไปได้รุ่งเรือง 

.เหล่าหลวงพ่อหลวงพี่ก็มีมาก
ท่านมุ่งฝากช่วยป่าไม้ในผ้าเหลือง
เน้นส่งเสริมชาวบ้านไปให้สืบเนื่อง
ช่วยประเทืองเรื่องช่วยป่าพาช่วยคน

.ศิษย์เป็นเหล่าชาวบ้านนั้นเน้นค่า
เรียนวิชาการป่าไม้ให้เกิดผล
นำปลูกป่า-วนเกษตรเขตมณฑล
ป่าชุนชนช่วยหมู่บ้านสำราญใจ

.กลุ่มทำงานอยู่ร้านค้า-เอกชน
หากเมื่อตนพ้นงานไม่หวั่นไหว
ได้ทำกินในถิ่นฐานที่บ้านไกล
เคียงสวนป่าปลูกพาใช้ในชีวี 

.ยังอีกคนกลุ่มอาศัยอยู่ในเมือง
เจอขุ่นเคืองมลพิษร้ายในวิถี
อยากปลูกป่าฟอกอากาศมุ่งมาดมี
สิ่งแวดล้อมพร้อมกลับดีที่รื่นรมย์ 

.เอาใจช่วยให้สมหวังศิษย์ทางไกล
สรรค์ป่าไม้ในสิ่งดีที่เหมาะสม
ก่อประโยชน์ต่อมวลชนคนชื่นชม
สร้างนิยมแก่พวกเราชาว"เขียวทอง"

ครูนิด วนศาสตร์(ชมรมสีเสียดแก่น)
www.lookforest.com

แรงดลใจ: ทำหน้าที่ประสานงานสอบ มสธ.ที่โรงเรียนจักรคำคณาทร ลำพูน เมื่อ 18-21 ก.พ.56 ที่ผ่านมา ค่อนข้างมีเวลาเป็นของตัวเองมาก เพราะเป็นช่วงที่โรคโควิดแพร่ระบาดมากขึ้น เลยใช้เวลาที่ปลอดหน้าที่การงาน หลบพักอยู่ในห้องพักเสียส่วนใหญ่ แม้มีหลายคนรวมทั้งลูกศิษย์ มสธ.เชื้อเชิญให้ทำกิจกรรมบางอย่าง แต่ก็ต้องปฏิเสธไปด้วยเกรงกลัวต่อการติดเชื้อโรค ทั้งนี้ก็ยังมีบางคนโทรมาคุยด้วยเป็นระยะๆ ทั้งปรึกษาเรื่องเรียน การทำงานป่าไม้และเรื่องส่วนตัว กับทั้งบางคนยังมาเยี่ยมเยียนและสนทนาที่สนามสอบอีกด้วย เลยได้ทบทวนความหลังและพยายามเขียนกลอนบทนี้ขึ้นมา

สมัยตอนเรียนที่คณะวนศาสตร์ ม.เกษตรศาสตร์ เคยภาคภูมิใจว่าเป็นคณะเดียวที่สอนวิชาการป่าไม้ในระดับอุดมศึกษาของประเทศไทย แต่หลังจบเเล้วเข้าทำงานสังกัดกรมป่าไม้ ได้เผชิญโลกแห่งความเป็นจริงที่ว่า น่าต้องมีการขยายการเรียนการสอนวิชาการป่าไม้ให้กว้างขวางมากขึ้น เพราะคณะวนศาสตร์แห่งเดียวผลิตบัณฑิตในแต่ละปีได้จำนวนจำกัด ที่ไม่เพียงพอต่อปริมาณงานทางด้านการป่าไม้ของประเทศ ดังนั้นในปี พ.ศ.2533 ที่ มสธ.เริ่มพัฒนาหลักสูตรส่งเสริมการป่าไม้ตามที่กรมป่าไม้ร้องขอ จึงสนใจและสอบแข่งขันจนได้เข้าทำงานเป็นอาจารย์ที่นี่

ระยะเวลากว่า 30 ปีที่ทำงานสอนหนังสือที่ มสธ. พบว่าผู้ที่เข้าศึกษาวิชาการป่าไม้นั้นมีหลากหลายกลุ่ม โดยในระยะแรกส่วนใหญ่เป็นกลุ่มที่ทำงานสังกัดกรมป่าไม้ที่จบอนุปริญญาจากโรงเรียนป่าไม้แพร่ เนื่องจากเป็นหลักสูตรต่อเนื่อง 2 ปี ต่อมาได้ปรับปรุงหลักสูตรเป็น 4 ปีปกติทางด้านการจัดการทรัพยากรป่าไม้และสิ่งแวดล้อม จึงมีผู้เรียนที่หลากหลายมากขึ้น โดยประมาณครึ่งหนึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ป่าไม้ในทุกภูมิภาคเนื่องจากสามารถใช้วุฒิไปสอบแข่งขันเป็นนักวิชาการป่าไม้ ส่วนอีกครึ่งหนึ่งมาจากหลายอาชีพ ที่มีความต้องการจบปริญญาและนำความรู้ไปใช้ที่แตกต่างกันไป

เป็นที่น่าดีใจว่าลูกศิษย์ที่เรียนป่าไม้ มสธ.เกือบทั้งหมด ต่างมีเป้าหมายที่ตรงกันอย่างหนึ่ง ก็คือ การได้มีส่วนสร้างสรรค์ให้พื้นที่ป่าไม้ของประเทศมีความอุดมสมบูรณ์และมีปริมาณมากขึ้น โดยต่างมีแผนการในชีวิตที่จะนำความรู้ไปดำเนินการตามศักยภาพของตัวเองที่มี ซึ่งก็เป็นสิ่งที่น่าภูมิใจเป็นอย่างยิ่งสำหรับคนที่ทำหน้าที่เปรียบเป็นเรือจ้างคนนี้ ซึ่งก็ได้แต่แอบเอาใจช่วยให้ลูกศิษย์ทุกคน ให้ได้บรรลุฝันตามที่ตัวเองปรารถนา แม้ว่าบางคนต้องเผชิญกับปัญหาและอุปสรรคนานาประการอยู่บ้างก็ตาม ซึ่งขอฝากคติมาเป็นแรงผลักดันกายและใจว่า"ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จย่อมอยู่ที่นั่น"

Last updated: 2022-02-26 18:38:56