•เมื่อลูกคว้าปริญญาธรรมศาสตร์

ตามหมายมาดมุ่งหวังอย่างสุขสม

จบกฎหมายได้เกรดดีเกียรตินิยม

พารื่นรมย์ล้นปรี่เหลือที่คอย

•หมั่นกระตุ้นลุ้นให้สู้อยู่สี่ปี

เพื่อทุ่มเทเต็มที่มิท้อถอย

หลายวิชาคะแนนดีมิใช่ย่อย

วิชาใดที่ได้น้อยพลอยหม่นใจ

•กิจกรรมมีผ่านมาสารพัน

แนะเลือกสรรสิ่งดีที่มีให้

จึงรางวัลมากมายได้รับไป

อีกปรับใช้ช่วยเติมเสริมชีวิต

•คอยตักเตือนตั้งสติแยกดีชั่ว

อย่าเมามัวมั่วพะวงหลงทางผิด

รู้คบคนค้นหากัลยาณมิตร

ทั้งทำคิดมีจิตใจให้สังคม

•แม้ใช้จ่ายเงินไปมิใช่น้อย

สิ่งที่คอยคืนให้หายขื่นขม

หากจำเป็นก็พร้อมยอมล่มจม

ขอเพียงลูกสุขสมอุดมการณ์

•สิ่งผ่านไปเป็นบทเรียนให้เพียรคิด

คอยเตือนจิตผิดถูกในทุกด้าน

เคยพลั้งพลาดพาจำเป็นตำนาน

อย่าพบพานอีกคราจะหมองใจ

•ครั้นเมื่อยามทำงานนั้นย่อมทุกข์

จงหาสุขที่ไขว่คว้าอย่าหวั่นไหว

ต้องอดทนผจญมารฝ่าฟันไป

กว่าประสบพบเส้นชัยในชีวิต

•ใช้กฎหมายให้เป็น"ธรรม"นำสังคม

คนชื่นชมสมค่า"เวชกิจ"

"วนวัฒน์"เพื่อพงไพรในห้วงคิด

จงตั้งจิตมุ่งทำดีที่เกิดคุณ

•ครูนิด วนศาสตร์ (ชมรมสีเสียดแก่น)

www.lookforest.com

แรงดลใจ:

แม้เป็นช่วงที่กำลังวุ่นวายอยู่กับการเป็นวิทยากร แต่ก็ให้รู้สึกปิติใจเป็นอย่างยิ่ง เมื่อได้รับการแจ้งทางโทรศัพท์ที่ลูกโทนระร่ำระลักแจ้งว่า  "เป็นนิติศาสตร์บัณฑิตเต็มตัวแล้ว คะแนนเพิ่งออกเมื่อกี้นี้ เรียนผ่านหมดแล้ว แต่คะแนนวิชานี้ได้น้อยหน่อยนะ"

พวกเราในครอบครัวรอคอยและลุ้น 2 วิชาสุดท้ายในเทอมนี้ ขอให้ได้แค่คะแนนผ่านเท่านั้น ก็เพียงพอแล้วต่อการจบของลูก กับทั้งยังได้เกียรตินิยม อันดับ 2 ทางนิติศาสตร์จากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์อีกด้วย เพราะตุนคะแนนสะสมไว้มากพอควร

ยอมรับว่าตลอด 4 ปีที่ลูกเข้าเรียนที่นี่ ได้ทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างที่มีอยู่ ทั้งกำลังกาย กำลังใจและกำลังทรัพย์ สนับสนุนในการเรียน กิจกรรมและความเป็นอยู่ในทุกด้านอย่างเต็มศักยภาพ หรืออาจเกินที่มีด้วยซ้ำไป ขอเพียงแค่ให้ลูกเรียนจบเท่านั้น

พยายามใช้บทเรียนและประสบการณ์ที่มีอยู่จากอดีตจนถึงปัจจุบัน มาแนะนำให้ปรับใช้อยู่เสมอ เขาเชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง ก็ไม่เป็นไร เพราะเข้าใจดีว่า กาลสมัยมันเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากมาย อีกทั้งสังคมของรั้ว"เกษตรศาสตร์"กับ"ธรรมศาสตร์"นั้นแตกต่างกัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ระบบความสัมพันธ์ของชาว"วนกร"กับ"นิติกร" นั้นยิ่งมีเส้นทางที่ไม่เหมือนกัน อันเป็นเรื่องที่ธรรมดาเป็นอย่างยิ่ง เพราะเป้าหมายของอาชีพคนละด้านกัน แต่ก็เชื่อว่ามีจุดที่เชื่อมกันได้ คือการทำดีที่เกิดประโยชน์ต่อสังคม

กระตุ้นและส่งเสริมในหลายด้าน เพื่อให้เขาเอา"จุดแข็ง"ออกมาใช้ กับทั้งลบ"จุดอ่อน"บางด้านที่มีมาใช้ในการเรียน กิจกรรม และชีวิตความเป็นอยู่ จนได้รับรางวัลหลายด้านทั้งในและต่างประเทศ จนสร้างความภาคภูมิให้กับพ่อแม่อย่างเหลือเกิน

สำหรับเรื่องที่แก้ไขไม่ได้เลย  ทั้งที่ได้พยายามแนะนำมาตลอด ก็คือการ ไม่เห็นคุณค่าของเงิน เพราะแต่ละเดือนยอดค่าใช้จ่ายที่สูงมาก หวังว่าจะดีขึ้นเมื่อต้องรับผิดชอบตัวเองในอนาคต (คนที่จะมาเป็นคู่ต้องพิจารณาเรื่องนี้ให้ดี)   โดยการน้อมนำหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาประยุกต์ใช้

เคยตั้งใจว่าเมื่อลูกจบปริญญาและได้งานแล้ว ก็คงหมดห่วงและวางมือจากภาระงานอันแสนหนัก เพื่อแสวงหาความสุขใส่ตัวอย่างเต็มที่ แต่ก็คงต้องดูไปอีกระยะหนึ่ง เพราะในส่วนลึกก็ยังมีความหวังต่อการศึกษาในระดับที่สูงขึ้นต่อไป ที่ต้องมีอย่างแน่นอน

สิ่งที่เบาใจระดับหนึ่ง ก็คือ เรื่องการทำงาน ที่ลูกได้ทุน UIS (Undergraduate Intelligence Scholarship) จากสำนักงาน ก.พ. ในการทำงานที่สำนักงานคณะกรรมการนโยบายรัฐวิสาหกิจ กระทรวงการคลัง ที่พร้อมสนับสนุนเรียนต่อ ถ้ามีศักยภาพพอ

อนาคตของลูกคงเป็นเรื่องที่คาดเดายาก เพราะชีวิตคนมักมีเงื่อนไขใยหลายด้าน ที่อาจมีอิทธิพลจนคาดไม่ถึง ก็ได้แต่เพียงต้องการให้ลูกมีความสุขทั้งชีวิตการงานและครอบครัว โดยการเป็นคนดีที่ช่วยเหลือสังคมและวงการป่าไม้ตามศักยภาพที่มีเท่านั้น

Last updated: 2018-07-07 14:49:50