•กับสังคมที่ผ่านมานานปี

หลายสิ่งที่ขัดเขินเกินตระหนัก

"ศุภวัฒน์ เพชรวงศ์" คนตรงนัก

จำต้องหักใจลาจากป่าไพร

•ทิ้งอดีตภาคภูมิใจในชีวิต

ที่มุ่งจิตปรารถนาเรียนมาไว้

อนุรักษ์พัฒนาป่าไม้ไทย

ให้ก้าวไกลงามสะพรั่งยั่งยืนนาน

•เพียงระบบราชการที่พานพบ

ต้องประสบความท้อบริหาร

ไร้ตระหนักลืมค่าธรรมาภิบาล

จึงเหล่ามารมากรายล้วนได้ดี

•เรียนตรีโททุ่มมากว่าจบได้

ความรู้ใช้สร้างสรรค์งานริบหรี่

นายรักงานทุ่มใจไม่ค่อยมี

หวังกันที่คอยหักชักเปอร์เซ็นต์

•อยากตำแหน่งได้ดีมียศถา

ความก้าวหน้าเป็นใหญ่อาศัยเส้น

หรือใช้เงินซื้อหาบ้าสร้างเกณฑ์

โอ้กรรมเวรแสนอนาถราชการ

•เหล่าจุดขาวสังคมเราชาวป่าไม้

ค่อยหายไปในมืดคล้ำดำรอบด้าน

หากแก้ไขต้องพลิกฟ้าเกินประมาณ

ทนร้าวรานหดหู่อยู่เรื่อยมา

•นำพอเพียงเลี้ยงครอบครัวเจียมตัวยิ่ง

แต่ก็หยิ่งในศักดิ์ศรีที่เลอค่า

ลูกจบหมอ-บริหารมั่นชีวา

จึงไขว่คว้าหาความสุขสถาวร

•อาจน้อยคนประทับใจในรู้สึก

ได้สำนึกระลึกค่าอนุสรณ์

"ศุภวัฒน์ เพชรวงศ์" จงพบพร

คนอาทรสิ่งทำมาเพื่อป่าพง

•ครูนิด วนศาสตร์ (ชมรมสีเสียดแก่น)

www.lookforest.com

แรงดลใจ :

ทราบข่าวจากไลน์กลุ่ม วน.43  ว่าป๊ง : ศุภวัฒน์ เพชรวงศ์  ได้ลาออกจากราชการในวันที่ 1 มกราคม 2560  ก็ให้รู้สึกงุนงงสงสัยเป็นอย่างมาก เพราะไม่เคยได้รับข่าวระแคะระคายมาก่อนแต่ประการใด ทั้งที่มีความใกล้ชิดสนิทสนมกันมาก ตั้งแต่ครั้งสมัยเรียนระดับปริญญาตรีที่คณะวนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ระหว่างปี พ.ศ.2520-24 แม้เมื่อจบแล้วต้องทำงานแยกกันอยู่คนละพื้นที่ก็ยังได้ติดต่อและคบหาสมาคมกันอยู่เรื่อยมา มีโอกาสหลายครั้งได้ไปร่วมงานตามประเพณี ทั้งงานศพ งานแต่ง งานบวช รวมทั้งได้แวะเวียนไปเยี่ยมเยียนและอาศัยที่นอนที่บ้านอุตรดิตถ์อยู่หลายครั้ง จึงต้องไถ่ถามเป็นการส่วนตัวหลังจากได้รับข่าว โดยมีคำตอบบางส่วนที่น่าสนใจจากการสนทนากันทางไลน์ดังนี้

                "คำสั่งให้ออกแล้ว มีผล  1 ม.ค. 60"

                "ตอบแบบดี ๆ น้อง ๆ หนุ่ม ๆ สาว ๆ จะได้มีตำแหน่งว่างเข้าทำงาน"

                "ตอบแบบกวน ๆ ก็เบื่อว่ะ พอแล้วว่ะ"

                "วางแผนมานานแล้ว จะออกตั้งแต่ 3 ปีที่แล้ว สงสารลูกน้อง เลยอยู่ต่อ จนลูกของลูกน้องจบป.ตรี แล้วถึงเวลาเผ่น"

                "พอแล้ว อยากอยู่อย่างสงบ ออก 1 ม.ค. 60 เพราะต้องการเลี่ยงงานเลี้ยง อยากไปแบบเงียบๆ ไม่ชอบสวมหน้ากาก"

                เพื่อนป๊ง บรรจุเข้ารับราชการในตำแหน่งนักวิชาการป่าไม้ 3 ประจำสำนักงานป่าไม้เขตพิษณุโลกตั้งแต่วันที่ 3 ธันวาคม 2524  ชีวิตราชการวนเวียนอยู่แถวพิษณุโลกและอุตรดิตถ์ มาตลอด กับทั้งได้พัฒนาศักยภาพตนเองโดยเรียนต่อระดับปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ ตำแหน่งชีวิตราชการสุดท้ายคือนักวิชาการป่าไม้ชำนาญการ หัวหน้าสวนรุกขชาติบ้านแพะ จังหวัดอุตรดิตถ์ กรมอุทยานแห่งชาติสัตว์ป่าและพันธุ์พืช ซึ่งมีพื้นที่เพียง 95 ไร่ ถ้าจะว่าไปแล้วมีขนาดเล็กและปริมาณงานน้อยมาก แต่ก็พึงพอใจแล้วโดยอยู่มาอย่างยาวนานนับตั้งแต่ประกาศจัดตั้งเมื่อปี 2536 ซึ่งได้พยายามทุมเทสร้างสรรค์งานจนเป็นที่ยอมรับของเพื่อนร่วมงานและบุคคลทั่วไป ทั้งนี้ได้เคยรับการแต่งตั้งให้ไปเป็นหัวหน้าอุทยานแห่งชาติแห่งหนึ่งในระยะสั้นๆ โดยเพื่อนป๊งได้เล่าให้ฟังว่า

                "เป็นแค่หัวหน้าสวนรุกขชาติ แต่เป็นสวนที่สร้างขึ้นมาด้วยงบประมาณน้อยนิด ไม่มีงบประมาณสิ่งก่อสร้างใดๆ ทำมาตั้งแต่ปี 36 สร้างคนได้ร่วม 10 คน ถึงเวลาก็เดินจากมาเงียบๆ "

                "เคยเป็นหัวหน้าอุทยานแห่งหนึ่ง อยู่ได้ 7  เดือน แต่ไม่เดินทางร่วมกับเขา เขาเลยเขี่ยออกมา...หุ หุ"

                เพื่อนป๊ง นับว่าเป็นคนที่ใช้ชีวิตยึดโดยยึดหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาโดยตลอด ทั้งนี้อาจได้รับการปลูกฝังมาจากพ่อแม่ที่อำเภอสองพี่น้อง จังหวัดสุพรรณบุรีก็เป็นได้  เพราะเคยไปเที่ยวและสัมผัสกับชีวิตครอบครัวอยู่บ้าง นอกจากนี้ยังยึดหลักการครองตน ครองคน และครองงานอย่างมั่นคง  แต่คงไม่ได้ใช้หลักการครองนาย ทำให้ชีวิตราชการไม่ค่อยโดดเด่นเหมือนคนอื่น  นอกจากข้อมูลข้างต้นแล้ว ยังมีบทสนทนาบางส่วนที่ยืนยันเพิ่มเติมได้อย่างดีก็คือ

               "น้อง ๆ หลายคนที่รู้จัก มีความคิด มีอุดมการณ์ ได้ให้กำลังใจตลอดเป็นช่วงกอบกู้วงการป่าไม้ ต้องเหนื่อยกันมากหน่อย แต่ภูมิใจและมีความสุข ความปิติมากที่ได้ทำเพื่อชนรุ่นต่อไป ไม่เสียชาติเกิด"

                "เพื่อน ๆ หลายคนที่เก่งทำงานดี มีอุดมการณ์มีหลายคนมาก ๆ ควรเป็นผู้นำองค์กร แต่ระบบเส้นสาย ซื้อขายตำแหน่งของนักการเมืองทำให้เหลวแหลก"

                "ตำแหน่งต่าง ๆ เดี๋ยวนี้ไม่มีคุณค่าอะไร เพราะใครเป็นก็ได้ คุณสมบัติข้อเดียวคืออย่าเบี้ยวเปอร์เซ็นต์...หุ หุ"

                "เมื่อเราแยกแยะผิดชอบชั่วดีได้ และมีความรับผิดชอบก็พอแล้ว ขอเป็นจุดขาวเล็ก ๆ ในสังคม ถ้าทุกคนเข้าใจก็ทำผ้าดำเป็นขาวได้"

                "ทุกวันนี้คิดอย่างเดียวว่าจะไม่ทำชั่วอีกแล้ว"

                เพื่อนป๊งมีภรรยาคู่ชีวิตคือคุณน้อย ซึ่งมีพื้นเพและทำงานที่ธนาคารออมสิน ในจังหวัดอุตรดิตถ์ ซึ่งอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขและอบอุ่นตามอัตภาพอย่างน่าอิจฉา มีบุตร 2 คนที่น่าภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่งโดยลูกสาวคนโตจบแพทยศาสตร์บัณฑิต เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง จากมหาวิทยาลัยนเรศวร ส่วนลูกชายคนเล็กจบทางด้านบริหารธุรกิจ จากมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ซึ่งทั้งคู่ต่างมีงานทำอย่างมั่นคงเป็นหลักแหล่งแล้ว ดังนั้นเชื่อว่าในชีวิตข้าราชการบำนาญของเพื่อนป๊ง คงประสบความสุขจากผลบุญที่ตัวเองและภรรยาได้สั่งสมมาโดยตลอดตั้งแต่วัยหนุ่มสาวนั่นเอง

Last updated: 2016-12-29 09:25:36