�

•ตั้งแต่หนุ่มจนใกล้วัยเกษียณ

เฝ้าพากเพียรทำงานด้านป่าไม้

เป็นแค่เพียงลูกจ้างยังภูมิใจ

ได้สร้างคุณค่าไว้ให้ธานินทร์

•เก็บเมล็ดพันธุ์ไม้ให้พอเหมาะ

ทำการเพาะย้ายชำหวังงามสิ้น

คัดใส่ถุงมุ่งทำน้ำรดริน

บำรุงดินให้กล้าแกร่งแข็งแรงนัก

•เตรียมพื้นที่ถางหญ้าพาควบคุม

อีกขุดหลุมปักไม้หมายทำหลัก

รอถึงยามมีฝนหล่นพร้อมพรัก

จึงตระหนักขนกล้ามาปลูกพลัน

•วัชพืชเร่งกำจัดทั้งตัดแต่ง

ครั้นยามแล้งทำแนวแถวกีดกั้น

ระวังไว้ไฟป่ามาโรมรัน

เฝ้าป้องกันโรคแมลงแฝงภัยพาล

•อยู่สวนป่าหลายปีที่อดทน

หนักเหลือล้นหลายคนบ่นสงสาร

ตำแหน่งมีเหมือนเก่าอยู่เนานาน

เป็นคนงานรายวันดักดานไป

•เปลี่ยนหัวหน้ามาใหม่ตั้งหลายครั้ง

จนคนหลังไร้เมตตาพาหมองไหม้

บอกแค่เพียงงบหมดรันทดใจ

ถูกเขาให้หยุดงานไหวหวั่นทรวง

•เห็นสวนป่าปลูกสร้างต่างเติบใหญ่

เป็นป่าไม้สดสวยด้วยแหนหวง

ก่อประโยชน์มากล้นคนทั้งปวง

อดเป็นห่วงคนทำลายให้ป่าพัง

•แสนผูกพันยิ่งนักรักสวนป่า

ที่ผ่านมาทุ่มให้ไม่คิดหวัง

เพียงส่วนลึกหัวใจอยากได้จัง

เป็นที่ฝังร่างฉันเมื่อวันตาย

ครูนิด วน.43 (ชมรมสีเสียดแก่น)

www.lookforest.com

แรงดลใจ:

รู้สึกผูกพันกับงานที่สำนักงานป่าไม้เขตสระบุรี ในช่วงปี พ.ศ.2527-2527 อาจเป็นเพราะได้รับการบรรจุเข้ารับราชการครั้งแรก� ในสังกัดกรมป่าไม้ กระทรวงเกษตรและสหกรณ์� โดยเฉพาะงานปลูกสร้างสวนป่า ที่ได้รับมอบหมายให้รับผิดชอบทั้งที่สวนป่าปางหัวช้าง อำเภอมวกเหล็ก จังหวัดสระบุรี� โครงการปรับปรุงป่าสงวนแห่งชาติ ป่าเขาหลัก-เขาช่องลม อำเภอวัดสิงห์ จังหวัดชัยนาท� สวนป่าหลังเขา อำเภอมวกเหล็ก จังหวัดสระบุรี และสวนป่าท่ามะปราง อำเภอแก่งคอย จังหวัดสระบุรี ตามลำดับ จึงได้มีโอกาสสัมผัสกับคนงานสวนป่าจำนวนมาก ทำให้รู้สึกเห็นอกเห็นใจคนงานหลายคนที่มุ่งมั่นทำงานโดยได้รับค่าตอบแทนที่ไม่สูงนัก� แต่ก็ทุ่มเทรับผิดชอบงานหลายด้านโดยไม่เคยเกี่ยงงอน พร้อมทั้งยินดีทำงานที่นอกเหนือจากภาระหน้าที่ด้วยซ้ำไป

ยังจดจำและระลึกถึงคนงานหลายคนได้เป็นอย่างดี� เช่นลุงหยิบ ลุงบุญ ลุงเจือ ป้ากิ่ง ทิดชัย� พี่เหวย พี่ป้อม� ลุงพันธ์ สากล ติ๋ม ไอ้ต้อย ฯลฯ แต่ละคนมีบุคลิกภาพที่แตกต่างกันไป� มีอย่างเดียวที่เหมือนกันก็คือ รับผิดชอบต่องานอย่างเยี่ยมยอด นอกจากนี้ยังมีอุปนิสัยที่ถูกอกถูกใจกันเป็นการส่วนตัว จึงมีความคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี สมัยที่โยกย้ายไปอยู่ที่อื่นใหม่ ๆ ยังได้ไปเยี่ยมเยียนบางคน ตามแต่โอกาสจะอำนวย แต่ระยะหลังเนื่องจากมีภาระงานทั้งงานหลวงและงานส่วนตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งการมีครอบครัว ทำให้ต้องห่างเหิน ได้แต่เพียงถามข่าวคราวจากเพื่อนป่าไม้ที่อยู่ในพื้นที่ ทราบว่าบางคนล้มหายตายจากไปแล้วก็มี� จึงทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้บ้างเท่าที่จะทำได้� ในฐานะเพื่อนร่วมงานที่ทำงานป่าไม้เพื่อประเทศชาติมาด้วยกัน

หากจะว่าไปแล้วเงินค่าตอบแทนคนงานปลูกป่าในสมัยนั้นนับว่าค่อนข้างมีอัตราต่ำมาก เพราะทางราชการถือว่าเป็นเพียงลูกจ้างชั่วคราวรายวัน กับทั้งไม่มีสวัสดิการอย่างอื่นแต่ประการใด� ซึ่งได้แต่เพียงเห็นใจ ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้ นอกจากสินน้ำใจบางอย่างที่หยิบยื่นให้ตามศักยภาพของข้าราชการผู้น้อย ที่มีเท่านั้น คนงานหลายคนผูกพันกับผลงานที่ปลูกสวนป่าไว้เป็นอย่างมาก หวังว่าทางราชการน่าจะได้มีการทบทวนค่าตอบแทนและสวัสดิการให้แก่คนงานทางด้านการป่าไม้ในทุกด้านให้เหมาะสมมากยิ่งขึ้น เนื่องจากเป็นงานที่เหน็ดเหนื่อย ต้องใช้แรงกายแรงใจในการทำงานอย่างสูง รวมทั้งอาจมีความเสี่ยงภัย แต่เป็นงานที่สร้างคุณประโยชน์ในประเทศชาติอย่างแท้จริง

Last updated: 2015-10-11 12:06:03