•ไม่สดใสสุขสกาวเฉก"ชาวเมือง"

ที่รุ่งเรืองมีอำนาจวาสนา

ก็ทะนงพงศ์เหล่า"ชาววนา"

อยู่กลางป่ายึดพอเพียงเคียงกายใจ

•ไม่พบคู่เลอเด่นเช่น"นางฟ้า"

สวยสง่างามถ้วนชวนหลงใหล

ก็สุขล้นคนข้างเปรียบ"นางไพร"

ตามแบบในกุลสตรีที่คนปอง

•ไม่อยู่ตึกสวยสง่า"คฤหาสน์"

มากข้าทาสปรนนิบัติจัดสนอง

ก็อบอุ่นกับชีวา"เคหาห้อง"

มีนวลน้องแนบอยู่คู่เคียงใจ

•ไม่มีของรอบด้าน"อาหารหรู"

พร้อมทุกหมู่หวานคาวเขาจัดให้

ก็เสาะหาของป่า"อาหารไพร"

ที่ปลอดภัยไร้เล่ห์กลจากคนโกง

•ไม่ได้ลิ้มรสทิพย์จิบ"เหล้านอก"

หลายคนบอกชื่นใจไปสุดโต่ง

ก็ต้องใจถูกลิ้นกิน"เหล้าโรง"

สื่อเชื่อมโยงคนไพรให้เปรียบญาติ

•ไม่หูตากว้างไกลได้"ท่องเน็ต"

คลิปดีเด็ดแชร์มาพาแคล้วคลาด

ก็ปิติเลิศล้ำ"ท่องธรรมชาติ"

อันไม่อาจหาในเมืองเป็นเรื่องราว

•ไม่สัมผัสถิ่นที่"ชมสีแสง"

บางหนแห่งเลื่องชื่อจนอื้อฉาว

ก็สงบกับเรือน "ชมเดือนดาว"

สร้างฝันพราวท่ามกลางหว่างพนา

•ไม่เคียงใกล้ไกลพ้น"เสียงดนตรี"

ที่อึงมี่แสนสนุกสุขหรรษา

ก็ได้อยู่คู่เคียง"เสียงนกกา"

ทั้งหรีดหริ่งเรไรพากล่อมหทัย

•ไม่เป็นหงส์สูงศักดิ์"รวยทรัพย์สิน"

ยังเสือกกินโกงกันผลาญป่าไม้

ก็พร้อมเป็นกาดำ"รวยน้ำใจ"

ที่สร้างคุณค่าไพรให้สังคม

ครูนิด วน. 43 (ชมรมสีเสียดแก่น)

www.lookforest.com

แรงดลใจ:

หากทบทวนชีวิตของตนเองในอดีตแล้วจะพบว่าเราเคยมีความสุขอยู่กับชีวิตตามอัตภาพในแต่ละห้วงเวลาที่แตกต่างกันไป เราเคยต้องโหนรถเมล์ไปทำงาน หากคนแน่นหรือรถติด เราก็สลับเวลาให้เหมาะสม ทั้งนี้อาจนั่งรถเมล์ปรับอากาศหรือใช้บริการรถแท๊กซี่ในบางโอกาส ขึ้นกับงบประมาณในกระเป๋าที่มี รวมทั้งความเร่งรีบหรือความจำเป็นที่บีบบังคับอีกด้วย ทุกวันนี้พวกเราน่าจะมีรถยนต์ส่วนตัวกันทุกคนแล้ว บางคนอาจมีมากกว่า 1 คันด้วยซ้ำไป ขณะที่หลายคนอาจใช้รถหลวง รถของหน่วยงาน หรือมีรถประจำตำแหน่งอีกด้วย ทำให้มีความสุขกับการเดินทางไปทำงานตามทรัพย์สินหรือยศถาบรรดาศักดิ์ที่มี ถ้าให้ไปโหนรถเมล์คงแน่นอกแน่นใจในความทุกข์ที่เผชิญ นอกจากนี้ยังมีอีกหลายอย่างที่เราแสวงหาความสุขในรูปแบบที่ต่างจากอดีต ส่วนใหญ่แล้วก็เพื่อตอบสนองความสะดวกสบายของตัวเอง รวมทั้งการรักษาหน้าตาของตนเองและการเลียนแบบพฤติกรรมคนอื่นอีกด้วย แม้อาจต้องเป็นหนี้สินเขาบ้างก็ตาม

จึงอาจกล่าวได้ว่าความสุขในด้านต่างๆมันอยู่ที่ใจของแต่ละคน หากเราควบคุมความรู้สึกให้ได้หรือพยายามมองในด้านบวกเอาไว้ ก็จะทำให้ความทุกข์ที่ต้องเผชิญอยู่ลดน้อยถอยลงไป ทั้งอาจกลับกลายเป็นตรงกันข้ามเสียด้วยซ้ำไป หากเราใช้ชีวิตให้เหมาะสมกับบริบทของเราในทุกๆด้านได้อย่างดีแล้ว น่าจะมีชีวิตที่มีความสุขอย่างแท้จริง อย่าวิ่งตามหรือเป็นจำเลยสังคมโดยไม่ตรึกตรองให้ดี เพราะขณะที่มีความสุขด้านหนึ่งแต่กลับสร้างความทุกข์ให้เราอีกด้านหนึ่งก็ได้ โดยเฉพาะการเป็นหนี้สินที่ได้ทำการกู้ยืมเขามา ด้วยดอกเบี้ยเป็นสิ่งที่งอกงามและเจริญเติบได้อย่างรวดเร็วตามกาลเวลา โดยไม่ต้องการดิน น้ำ ปุ๋ย อากาศและแสงแดดแต่ประการใด การเป็นหนี้สินสร้างแต่ความทุกข์เท่านั้นดังสุภาษิตที่ว่า "อิณาทานํ ทุกฺขํ โลเก" นั่นแล

จะว่าไปแล้วชีวิตการเป็นป่าไม้ก็มีความสุขกันดี เมื่อหันมามองในด้านบวกรวมทั้งเปรียบเทียบกับหลายอาชีพที่ไม่มีโอกาสอย่างพวกเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่งการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้ให้เป็นประโยชน์ต่อประเทศชาติสืบไป

Last updated: 2015-06-10 09:12:43