•������ "กาญจนา ยี่รงค์" จงก้าวไป

สู่สิ่งหวังดั่งใจที่ใฝ่ฝัน

กับเส้นทางข้างหน้าต้องฝ่าฟัน

คงสักวันสุขที่เห็นคือเส้นชัย

•������ ประสบการณ์เกือบถึงครึ่งชีวิต

ลองถูกผิดล้มยืนฝืนขึ้นใหม่

ชะตาคนหมุนเวียนแปรเปลี่ยนไป

นำปรับใช้ตามครรลองถูกช่องทาง

•������ เหนื่อยกับงานผ่านผันมานานนัก

จงตระหนักคุณค่าอย่าทิ้งขว้าง

เป็นพื้นฐานทำใจให้เป็นกลาง

เลือกแบบอย่างทั้งชั่วดีที่จำเป็น

•������ กับผู้คนรายรอบชอบโกรธหลง

ทำใจปลงมองสิ่งดีตามที่เห็น

ละสิ่งหมองข้องใจให้ลำเค็ญ

จึงร่มเย็นสดใสในตัวเรา

•������ อันป่าปูนใช่สวรรค์เมืองชั้นฟ้า

มากมายาเล่ห์กลทนอับเฉา

สุขที่มีคงได้ไม่นานเนา

พร้อมเปื่อยเน่าสลายไปยามไร้เงิน

•������ กลับไร่นาเถิด"น้องน้อย"นะกลอยเจ้า

คืนถิ่นเก่าพงไพรไม่ขัดเขิน

ยึดพอเพียงเคียงก้าวที่เจ้าเดิน

จะเผชิญสุขมีที่แท้จริง

•������ แม้ทุกข์บ้างสู้ไปอย่าได้ท้อ

มีคนรอยื่นมือให้ไม่ทอดทิ้ง

หากพบสุขสดใสได้แอบอิง

อย่างประวิงมีน้ำใจให้แบ่งปัน

•������ อดทนเดินเส้นทางในข้างหน้า

เพื่อไขว่คว้าสิ่งดีที่ใฝ่ฝัน

“กาญจนา ยี่รงค์” คงสักวัน

ได้พบมันเร็วนี้สมที่ปอง

�

•ครูนิด วน. 43(ชมรมสีเสียดแก่น)

25 พค. 58

�

แรงดลใจ:

จากประสบการณ์ที่ผ่านมาทั้งการสอนหนังสือ การวิจัย การบริการวิชาการและการทำนุบำรุงศิลปะและวัฒนธรรมทางด้านการป่าไม้และเกษตร ทั้งในมหาวิทยาลัยและการปฏิบัติงานในพื้นที่ตามภูมิภาคต่างๆทั่วประเทศไทย พบประเด็นสำคัญอย่างหนึ่งก็คือ เยาวชนให้ความสนใจต่อการเรียนทางด้านป่าไม้และเกษตรลดน้อยลง ผู้ที่เรียนจำนวนมากมิได้มีใจรักหรือสนใจอย่างแท้จริง หากแต่ไม่สามารถเข้าเรียนในด้านอื่นตามที่มุ่งหวังไว้ได้ นอกจากนี้ยังคลางแคลงใจอยู่เสมอว่าเป้าหมายของสถาบันการศึกษาคือการผลิตบัณฑิตที่ไม่เน้นให้กลับไปประกอบอาชีพในบ้านเกิดอีกด้วยหรือไม่ ทั้งที่มีทรัพยากรที่เป็นทุนเดิมหลายด้านโดยเฉพาะที่ดินและภูมิปัญญาของบรรพบุรุษที่สั่งสมมาอยู่แล้ว ซึ่งน่าจะมีความสุขในชีวิตมากกว่าต้องตะเกียกตะกายทำงานในเมืองหรือเป็นลูกน้องของนายทุน

�� "น้อย"� (กาญจนา ยี่รงค์) ผ่านร้อนหนาวของชีวิตอย่างมากมาย แม้จะพลาดโอกาสในการทางการศึกษาเมื่อเยาว์วัย แต่ก็ได้พยายามเติมเต็มให้แก่ตัวเองด้วยการแสวงหาโอกาสเรียนต่อทางช่องทาง กศน.จนจะได้ปริญญาโทอยู่ในไม่ช้าควบคู่ไปกับการทำงานในกรุงเทพฯ ทั้งการเป็นบุคลากรของ มสธ.และการเป็นอาจารย์สอนในสถาบันการศึกษาเอกชนในช่วงสุดสัปดาห์ เกือบ 20 ปี ที่ผ่านมา ซึ่งได้เผชิญกับภาวะลุ่มๆดอนๆของชีวิต รวมทั้งการผันแปรของงานที่ต้องเกี่ยวข้องกับผู้คนหลากหลายรูปแบบ กอปรกับสิ่งแวดล้อมทางด้านฝนฟ้าอากาศที่ไม่เอื้อกับความผาสุกของผู้คน เกิดความเครียดในชีวิตที่คุกคามต่อไมเกรนอันสร้างความทุกข์ทรมาน "น้อย"สรุปได้ว่าความสุขของชีวิตมิใช่สิ่งที่กำลังเป็นอยู่ จึงได้แสวงหาเส้นทางเดินใหม่ โชคดีที่ครอบครัวทำการเกษตรอยู่ที่หัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ทำให้พยายามเรียนรู้และทดลองหาประสบการณ์ทางการเกษตรให้แก่ตนเองอยู่ระยะเวลาหนึ่ง ทั้งที่มิได้ร่ำเรียนมาทางนี้ สุดท้ายเธอพบว่าน่าจะเป็นคำตอบที่ต้องการ จึงได้พยายามสร้างสิ่งที่ใฝ่ฝันบนที่ดินมรดกจำนวน 10 ไร่ โดยประยุกต์จากการทำการเกษตรทฤษฎีใหม่ที่ยึดหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ทั้งนี้ได้หันหลังให้งานในกรุงเทพฯและกลับไปเผชิญกับชีวิตที่แสวงหาตั้งแต่ 1 มิ.ย.58 เป็นต้นไป โดยหวังว่าคงได้รับการคัดเลือกให้เข้าอบรมหลักสูตรทายาทเกษตรกรที่ทางมูลนิธิจำเนียร สาระนาค ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์ และมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชได้จัดขึ้น เพื่อเพิ่มความรู้ ประสบการณ์และศักยภาพทางการเกษตรอย่างยั่งยืน ที่จะช่วยผลักดันให้ชีวิตได้ถึงความฝันที่แท้จริงในเร็ววัน ซึ่งต้องติดตามกันต่อไป

จะมีสักกี่คนที่หาญกล้าเช่น"น้อย"ต่อการกลับคืนถิ่น เพื่อแสวงหาความสุขของชีวิต แม้หนทางข้างหน้ายังคงต้องฝ่าฟัน และเผชิญกับปัญหาตลอดทั้งอุปสรรคที่ยากต่อการคาดเดาอย่างมากมาย อย่างไรก็ตามเชื่อว่าความมุ่งมั่นตั้งใจของตัวเองอย่างแท้จริง ก็จะทำให้ทุกอย่างมีความสำเร็จไปกว่าครึ่งทางแล้ว ดังคำพระที่ว่า "วิริเยน ทุกฺขมจฺเจติ" อันได้แก่ "คนล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร" นั่นเอง

�

�

Last updated: 2015-06-01 18:08:32