•คิดถึงน้องเฟรชชี่ที่เปรียบญาติ

วนศาสตร์รุ่นที่สี่สิบหก

เคยเคี่ยวเข็ญปลอบขู่อยู่หลายยก

คอยเวียนวกปลุกปั้นวิญญาณไพร

•หวังให้เลือดน้ำตาลเข้มเต็มไปทั่ว

ทุกอณูอยู่ในตัวต้องวิสัย

หลอมหญิงชายหมายรุ่นเดียวกลมเกลียวไป

สานเยื่อใยพันผูกลูก วน.

•ที่สิบสามธันวาคราสองสาม

ถึงฤกษ์งามรับน้องใหม่ชื่นใจหนอ

หวังร่วมเรียงเคียงใจได้ถักทอ

สร้างสรรค์ก่อกูลเกื้อเพื่อพนา

•เพียงหนึ่งปีที่ใกล้ได้เคียงชิด

ร่วมทำคิดกิจกรรมพร่ำสรรหา

ผ่อนคลายทุกข์สุขปันมุ่งมั่นมา

จึงมีค่าคล้ายหลายปีที่คุ้นเคย

•สามสิบปีกว่าแล้วแคล้วคลาดมา

ยังห่วงหาถามไถ่ไม่เงียบเฉย

พบปะใครทุกทีดีใจเอย

ได้ชื่นเชยตามประสาคนป่าดง

•ขอยินดีผู้โตใหญ่เห็นหลายคน

ด๊อกเตอร์ฝน-ต้อย-เจร ลิเก หงษ์

จุ๋ม ต้อม คม ชมภู กรี ยรรยง

หวังว่าคงก้าวอีกไกลในการงาน

•ทั้งคิดถึงคนที่พรากจากไปก่อน

ชัยพร บัญชา น่าสงสาร

ทั้งโสรัฐ ธานินทร์ สิ้นน้องตาล

เมื่อไม่นานรู้ข่าวเศร้าเจ้าสุมน

•จากซีเนียร์ส่งใจมาให้น้อง

ขอปรองดองผองป่าไม้เพื่อไพรสณฑ์

ยึดสิ่งดีทุ่มกายใจใฝ่ผจญ

ก่อเกิดผลค่าเมลืองป่าเมืองไทย

                                                                                                                                                ครูนิด วน. 43 (ชมรมสีเสียดแก่น)                                                                                                                                             www.lookforest.com

แรงดลใจ:

                เมื่อ 28 มิถุนายน 2557 มีโอกาสได้พาครอบครัวแวะพักที่อุทยานแห่งชาติหาดวนกร(ประจวบคีรีขันธ์) เพื่อรำลึกถึงอดีตเก่าสมัยเคยฝึกงานตอนซัมเมอร์ของการเรียนปี 2 ที่คณะวนศาสตร์ ภาพความเหนื่อยยาก คละเคล้าความสุขและสนุกสนานกับเพื่อนรุ่นหลั่งไหลพรั่งพรูเข้าสู่ห้วงคำนึกอย่างไม่ขาดสาย  กว่าสามสิบห้าปีแล้วบรรยากาศริมทะเลยังคงคล้ายเดิม เพียงแต่สถานที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งหอพักของพวกเรามีการเปลี่ยนแปลงและทรุดโทรมไปอย่างมาก  เนื่องจากทราบว่าคณะได้เลิกใช้เป็นสถานที่ฝึกงานแล้ว โดยย้ายไปสร้างที่ใหม่ซึ่งห่างไปอีก 3 กิโลเมตร เห็นแล้วอดใจหายไม่ได้ ได้แต่ปลงเหมือนคำพระที่ว่าอนัตตา

                ได้พบน้องเหน่ (เสน่ห์  เจียรวนานนท์;แซ่เจี่ย) วน. 46 ซึ่งเป็นเฟรชชี่ เมื่อปี  พ.ศ.2524 จำได้ว่าได้พบกันครั้งสุดท้ายเมื่อปี  พ.ศ.2535  ซึ่งก็เช่นเดียวกับน้อง วน. 46 อีกหลายคนที่หลังจากจบการศึกษาแล้วไม่ค่อยได้มีโอกาสพบกัน เพียงแต่ความรู้สึกผูกพันระหว่างซีเนียร์และเฟรชชี่ไม่จางหายไปกับกาลเวลา เช่นเดียวกับการพบกับน้อง วน. 46  คนอื่นๆ คือได้มีโอกาสสังสรรค์กันพอหอมปากหอมคอตามทื่สถานการณ์และโอกาสได้เอื้ออำนวย ทั้งได้มีสารสนทนารำลึกถึงอดีตเก่า  ๆ ทำให้อดคิดถึงน้อง วน.46 อีกหลายคนที่เคยมีประสบการณ์ร่วมกันในหลายรูปแบบ หวังว่าคงได้พบกันบ้างก่อนที่จะลาจากโลกใบนี้ไป

         การพักผ่อนครั้งนี้ได้รับการอนุเคราะห์ในหลายๆด้านเป็นอย่างดียิ่งจากเพื่อนเต๋(ผอ.สรัชชา สุริยกุล ณ อยุธยา วน.43)  ผู้อำนวยการสำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 3 สาขาเพชรบุรี และน้องวีระชาติ ผลพานิชเจริญ(วน.49)หัวหน้าอุทยานแห่งชาติหาดวนกรผู้แข็งขัน จึงถือโอกาสคารวะในน้ำใจของพวกเราชาว วน. มา ณ โอกาสนี้ด้วย   

Last updated: 2014-07-08 07:56:01