•หนุ่มป่าไม้ใจจริงไม่กลิ้งกลอก

อยากจะบอกจากใจแต่ไม่กล้า

ได้แต่มองแล้วหลบยามสบตา

จึงระกำช้ำวิญญาณ์มาเนิ่นนาน

•มีสิ่งค้างคาใจไม่กล้าเอ่ย

อยากเปิดเผยให้โฉมยงได้สงสาร

แต่เหมือนน้ำท่วมปากกระดากมาน

ทนซมซานอ้างว้างอยู่กลางไพร

•คิดถึงนวลนิ่มน้องหมองจาบัลย์

แม่จอมขวัญโฉมตรูรู้บ้างไหม

หากมีเจ้าแนบสนิทชิดวันใด

สุขตราตรึงซึ้งในใจทั้งดวง

•ยิ่งอยู่ห่างแสนไกลใจครวญหา

เกรงมารมาแย่งคนดีที่แสนหวง

ใช้เสน่ห์เล่ห์หลอกปลิ้นปลอกลวง

ฝากความห่วงคะนึงหามากับลม

•กินอาหารสุดรันทดรสจืดชืด

กลืนคอฝืดแม้น้ำตาลยังพาลขม

ต้องทำบุญฉันใดจึงได้ชม

แสนเศร้าตรมหดหู่อยู่เรื่อยมา

•ยามนอนหลับฝันหาเห็นหน้าน้อง

หัวอกหมองค่ำคืนตื่นผวา

กราบเจ้าเขาเจ้าป่าเทพยดา

ดลขวัญตาได้เอ็นดูเป็นคู่ควง

•หมู่แมกไม้ผลัดใบไห้ครวญหา

เหมือนน้ำตาคนเศร้าเฝ้าหล่นร่วง

ตะแบกเอ๋ยตอกย้ำให้ช้ำทรวง

แย้มกลีบม่วงยิ่งปวดร้าวเหงาอุรา

•หนุ่มป่าไม้จริงใจไม่ลวงหลอก

รอวันออกจากไพรไปเยี่ยมหา

บอกคำเดียวที่อัดอั้นเนิ่นนานมา

มอบกานดาด้วย “รัก” จากดวงใจ

ครูนิด วน.43 (ชมรมสีเสียดแก่น)

แรงดลใจ: 

หนุ่มป่าไม้โดยทั่วไปแล้วมักมีความเข้มแข็ง กล้าหาญ อดทนและสามัคคีเพื่อให้งานที่รับผิดชอบลุล่วงไปด้วยดี แต่ถ้าหากในเรื่องของความรักต่อเพศตรงข้ามแล้ว หนุ่มป่าไม้สมัยก่อน(ไม่แน่ใจว่าสมัยนี้เป็นอย่างไร)มักเป็นคนเหนียมอายและขาดความมั่นใจเป็นอย่างยิ่ง ทั้งนี้อาจสืบเนื่องมาจากพวกเราส่วนใหญ่เป็นเด็กภูธร การพูดยังคงมีสำเนียงท้องถิ่นเจือปนอยู่เสมอ(แม้จะพยายามดัดให้เป็นชาวกรุงแล้วก็ตาม) บางคนเพิ่งแตกเนื้อหนุ่มเต็มที่ซ้ำยังเรียนมาจากโรงเรียนชาย บางคนแต่งตัวไม่เป็นจึงเกรงว่าจะเชย บางคนเพิ่งเหยียบกรุงเทพฯเป็นครั้งแรกไม่คุ้นเคยกับวิถีชีวิตแบบใหม่แม้แต่ขึ้นรถประจำทางยังต้องเรียนรู้กันไปฯลฯ ภายหลังกลายเป็นเรื่องขำขันเมื่อมีโอกาสทบทวนกับความเปิ่นในด้านต่างๆของพวกเราในอดีต

หลายคนที่แอบต้องตาต้องใจกับสาวทั้งในและนอกคณะจึงต้องเก็บความรู้สึกไว้ในห้วงลึกของหัวใจ โดยพยายามตามวิถีทางของตนเพื่อให้เธอได้รับรู้ในไมตรีที่เริ่มมีให้ หากเธอสัมผัสแล้วตอบสนองอารมณ์ด้วย ก็นับว่าเป็นโชคดีของผู้นั้นไป หากตรงกันข้ามก็สร้างความทุกข์ระทมใจที่ต้องถ่ายถอนด้วยน้ำเปลี่ยนนิสัยโดยอาศัยเพื่อนฝูงคอยปลอบกมลอย่างน่าเห็นใจและไม่รู้เบื่อ บางคนอาจมีพฤติกรรมที่ผิดแผกแตกต่างกันไปสุดแท้แต่จริตของแต่ละคน อย่างไรก็ตามยังมีบางคนที่ถนอมความรู้สึกที่ดีต่อเธอไว้ เพื่อรอความพร้อมและโอกาสที่จะแลกเปลี่ยนไมตรีที่มีในห้วงใจอย่างมั่นคง  ทั้งนี้หากไม่ตบะแตกในป่าเสียก่อนและเธอยังไร้คนเป็นเจ้าของหัวใจ ละครชีวิตอาจปิดฉากลงด้วยความสุขหฤหรรษ์ที่น้ำผึ้งและน้ำตาลยังต้องแอบเรียกพี่ก็เป็นได้

Last updated: 2014-04-25 18:29:56