เยือนวนศาสตร์ครั้งใดให้คิดถึง

เพื่อนผู้ซึ่งแสนรักเคยมักคุ้น

(ไอ้)“บุญส่ง วนนุรักษ์สกุล”

มาหมดบุญม้วยมรณ์ตอนฉกรรจ์

ยี่สิบเอ็ดพฤศจิปีสี่สาม

ลุถึงยามเพื่อนลาลับดับความฝัน

ด้วยโรคร้ายสุดรักษาช้ำจาบัลย์

ยังจำวันกาลเก่าเราคุ้นเคย

เป็นนักสู้เลือดบ้าน่ายำเกรง

ใจนักเลงเหลือล้นคนเปิดเผย

ฝีปากกล้ามีคารมคมเหลือเอ่ย

ชอบเปรียบเปรยผู้คนสนทนา

หัวใจรักหลงใหลให้คณะ

เสียสละทั้งทำคิดจิตอาสา

เป็นผู้แทนชั้นปีเก่งกีฬา

รักงานป่าเพื่อส่วนรวมร่วมพลัง

เก่งวางแผนชีวีเป็นที่หนึ่ง

สามปีครึ่งเรียนครบจบดังหวัง

แม้ต้องมุ่งการเรียนเพียรจริงจัง

แต่ก็ยังมีน้ำใจให้เพื่อนเกลอ

ยามทำงาน ออป.ไม่ท้อถอย

ทั้งเฝ้าคอยอุทิศใจให้เสมอ

สร้างผลงานมากล้นจนเลิศเลอ

ใครพบเจอต้องจำได้ในกมล

ทั้งใจใหญ่ใจถึงคนซึ้งจิต

ช่วยญาติมิตรน้องพี่ที่ขัดสน

คอยจุนเจือเอื้อให้คลายอับจน

สิ้นทุกข์ทนเบิกบานสำราญใจ

เยือนคณะคราใดให้โศกซึ้ง

คิดถึงมึง (ไอ้)“บุญส่ง” ทรงจำไว้

สิบสามปีที่เพื่อนยาลาจากไป

กูตรึงตราอาลัยไม่เคยลืม

                                                                  ครูนิด วน. 43

                                                                  ชมรมสีเสียดแก่น

แรงดลใจ:

“บุญส่ง  วนนุรักษ์สกุล” นับว่าเป็นคนที่โดดเด่นเป็นอย่างมากคนหนึ่งของวนศาสตร์ รุ่น 43

ตั้งแต่สมัยเรียนจนถึงการทำงานที่องค์การอุตสาหกรรมป่าไม้ (ออป.) เป็นคนที่วางแผนชีวิตเป็นอย่างดีเสมอจึงประสบความสำเร็จในหลาย ๆ ด้าน เป็นป่าไม้ที่ใจโอบอ้อมอารีแก่ทุกคน หากไม่สะดุดชีวิตเสียก่อนน่าจะเป็นคนที่มีตำแหน่งทางการงานระดับสูงที่ไม่น้อยหน้าเพื่อนคนอื่นในรุ่นอย่างแน่นอน

ยังสู้สึกรักและผูกพันกับ “บุญส่ง”เสมอ เพราะได้มีโอกาสสัมผัสกันอย่างใกล้ชิดรวมทั้งช่วยเหลือเกื้อกูลกันในหลาย ๆ ด้าน ภาพเก่า ๆ ครั้งที่เริ่มรู้จักกันตอนเรียนปี 1 ที่วนศาสตร์ จนถึงวันฌาปนกิจศพที่วัดเสมียนนารี ยังชัดเจนในความทรงจำ ทุกวันที่ 21 พฤศจิกายน ที่เป็นวันจากไปของเพื่อน ยังทำบุญไปให้อย่างสม่ำเสมอ และหวังใจเป็นอย่างยิ่งว่า ชาติหน้าคงได้มีโอกาสใช้เวรกรรมร่วมกันอีกครั้ง

Last updated: 2013-07-16 09:23:54