.เศร้าสิ้นดี “ดิเรก ทองอร่าม”
ด่วนถึงยามลับลาพาใจหาย
ทิ้งผลงานประทับใจไว้มากมาย
แสนเสียดายสร้างสรรค์มานานปี

.จากลพบุรีมุ่งศึกษาชลประทาน
อีกดูงานผ่านเทศ-ไทยหลายถิ่นที่
เชี่ยวระบบการให้น้ำทำมากมี
พืชไร้ดินได้ผลดีคนปรีดา

.แรกบรรจุสู่งานรับราชการ
ได้อยู่กรมชลประทานที่ฝันหา
อุดมการณ์หวังช่วยชาติพัฒนา
จึงฟันฝ่าเหนื่อยกายใจใฝ่อดทน

.เพียงค้นพบคติธรรมประจำจิต
มุ่งสอนศิษย์คิด-ทำไปให้เลิศล้น
“สร้างอะไร ไม่สว่าง เท่าสร้างคน”
ที่น้อมนำย้ำกมลมุ่งผลไป

.พาโดดเด่นเป็นอาจารย์ มสธ.
ได้สานก่อเส้นทางวาดหวังไว้
หลังเกษียณยังเวียนวนบนทางชัย
เสริมงานให้หลายองค์การเบิกบานนัก

.มีน้ำใจให้มากล้นคนรอบข้าง
ช่วยเหลืออย่างจริงใจได้ประจักษ์
เขียนตำราทำวิจัยด้วยใฝ่รัก
ทั้งตระหนักช่วยสังคมสั่งสมมา

.รักถิ่นเกิดเทิดทูนพระคุณแม่
ทุ่มดูแลจนจากไปได้เดือนกว่า
มาพลาดติดโควิดภัยโรคร้ายพา
จนถึงคร่าชีวาไปให้จาบัลย์

.ขอ “รศ.ดิเรก ทองอร่าม”
จงงดงามพริ้งพรายในสวรรค์
เกิดชาติหน้ามาใหม่ได้พบกัน
ร่วมรังสรรค์เส้นทางการสร้างคน

.สาขาวิชาเกษตรศาสตร์และสหกรณ์ มสธ.

(ครูนิด วนศาสตร์ ร้อยคำ)

หมายเหตุ ขอบพระคุณ รศ.บำเพ็ญ เขียวหวาน รศ.ดร.พงศ์พันธุ์ เธียรหิรัญ และ รศ.ดร.สัจจา บรรจงศิริ สาขาวิชาเกษตรศาสตร์และสหกรณ์ มสธ. ผู้คุ้นเคยกับ รศ.ดิเรก ทองอร่าม ที่ช่วยให้ข้อมูลประกอบการเขียนบทกลอนนี้

แรงดลใจ : ตอนเช้าของวันที่ 1 สิงหาคม 2565 เพิ่งมาถึงที่ทำงาน (สาขาวิชาเกษตรศาสตร์และสหกรณ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช) ได้เปิดไลน์กลุ่มของสาขาวิชาอ่านตามกิจวัตร ได้พบข้อความที่เพื่อนร่วมงาน คือ รศ.บำเพ็ญ เขียวหวาน ส่งข่าวมา ทำให้เกิดอาการตื่นตระหนกและขวัญเสียอย่างมาก  เมื่อพบข้อความว่า

“กำหนดการฌาปณกิจศพ รศ.ดิเรก ทองอร่าม (พี่บน) วันอาทิตย์ที่ 31 ก.ค. 2565 ณ วัดชลประทานปากเกร็ด เวลา 19.30 น. เจ้าหน้าที่เคลื่อนย้ายศพจากโรงพยาบาล เวลา 20.00 น. ประชุมเพลิง ญาติรอศาลาเรือนกระจกใกล้เมรุ  **เนื่องจากพี่บนติดเชื้อโควิด จึงต้องทำการฌาปนกิจศพตามมาตรการการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อ และตอนนี้สถานการณ์โควิดแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว ขอให้ผู้ร่วมงานทุกคนระมัดระวังด้วย”

สาเหตุที่ต้องเสียขวัญอย่างมาก เนื่องจากเมื่อวันที่ 20 พฤษภาคม 2565 ที่ผ่านมาได้ไปร่วมงานฌาปณกิจศพ นางสำรอง ทองอร่าม ที่วัดบัวขวัญ ซึ่งเป็นคุณแม่ของ “อาจารย์ดิเรก” ที่ได้พบและสนทนากันพอสมควร โดยที่ “อาจารย์ดิเรก” ก็ยังมีสภาพร่างกายที่แข็งแรงแม้อยู่ในวัยเกือบ 75 ปี กับทั้งยังมีความมุ่งมั่นอย่างเหลือเกินในการสร้างศิษย์ไม่ต่างกับเมื่อ 30 ปีก่อน ที่ได้เริ่มรู้จักและร่วมงานกันที่ มสธ.อย่างยาวนานหลายปี ทั้งงานสอนหนังสือ งานวิจัยและงานบริการวิชาการแก่สังคม จนรู้สึกสนิทสนมกันอยู่ในระดับหนึ่งทีเดียว

รศ.ดร.พงศ์พันธุ์ เธียรหิรัญ อดีตอาจารย์มสธ. ผู้ใกล้ชิดให้ข้อมูลเพิ่มเติมว่าหลังงานศพคุณแม่แล้ว “อาจารย์ดิเรก” เริ่มมีปัญหาด้านสุขภาพอยู่บ้างตามวัย ยังหวังว่าคงได้มีโอกาสสังสรรค์กับ “อาจารย์ดิเรก” ร่วมกับ รศ.บำเพ็ญ เขียวหวาน และ รศ.ดร.สัจจา บรรจงศิริ ที่คุ้นเคยกันเหมือนในอดีตตอนทำงานร่วมกัน ซึ่งทุกคน รวมทั้งอาจารย์ และบุคลากรของสาขาวิชาฯต่างรู้สึกอาลัย “รศ.ดิเรก ทองอร่าม”ผู้เคยเป็นกำลังสำคัญในการสร้างสรรค์ศิษย์ของ.มสธ. ที่มาจากไปก่อนวัยอันควร กับทั้งประทับใจกับคติพจน์ที่ว่า “สร้างอะไร ไม่สว่าง เท่าสร้างคน”

Last updated: 2022-08-01 22:40:56