การเกษตรแบบดั้งเดิมของชนกลุ่มน้อยบนที่สูง โดยเฉพาะอย่างยิ่งชนกระเหรี่ยง ที่ดำเนินมานับร้อย ๆ ปี มักถูกมองในเชิงลบจากนักอนุรักษ์ป่าไม้ แท้จริงแล้วการปฏิบัติเหล่านี้เป็นวิวัฒนาการเกษตรอันเนื่องมาจากข้อจำกัดด้านภูมิประเทศ ที่สูงที่ลาดชัน

หากมิใช่การเกษตรที่เปิดป่าในระยะเวลาสั้น ๆ แล้ว ดินที่อุดมสมบูรณ์ก็มิอาจจะรักษาเอาไว้ได้ ในสภาพที่ต้องคงไว้ซึ่งการเพาะปลูก

อย่างไรก็ดี ในมุมมองของสังคมนั้นเห็นว่าที่พักดินหลังการเพาะปลูก ซึ่งได้ถูกปกคลุมด้วยหมู่ไม้ขึ้นเต็มเป็นพื้นที่ป่าไม้ แต่ในทัศนะของชาวบ้านนั้นกลับเห็นว่าเป็นพื้นที่เกษตรกรรมที่รอการถางเพื่อปลูกพืชอีกรอบหนึ่ง เรียกกันทั่วไปว่า "ไร่เหล่า"