หยาดเพชร

เท่ห์-อุเทน พรหมมินทร์

เปรียบ...เธอเพชรงามน้ำหนึ่ง หวาน...ปานน้ำผึ้งเดือนห้า
หยาดเพชร...เกล็ดแก้วแววฟ้า ร่วงมา...จากฟ้าหรือไร...
หยาด...มาแล้วอย่าช้ำโศก ปล่อย...คนทั้งโลกร้องไห้
หยาดเพชร...เกล็ดแก้วแววใส นั้นอยู่ไกล...เกินผูกพัน
*แม้...ยามเพชรหยาดจากฟ้า ร่วงลงมา...ฟ้าคงไหวหวั่น
ดวงดาวก็พลอยเศร้าโศกศัลย์ มิอาจกลั้น...น้ำตาอาลัย.....
เอื้อม...มือคว้าหยาดเพชรแก้ว เผลอ...รักแล้วจึงฝันใฝ่
หยาดเพชร...หยาดละอองผ่องใส แม้อยู่ใน...ความมืดมน...........