หยาดเพชร

ยุรนันท์ ภมรมนตรี

เปรียบ...เธอเพชรงามน้ำหนึ่ง หวาน...ปานน้ำผึ้งเดือนห้า หยาดเพชร...เกล็ดแก้วแววฟ้า ร่วงมา...จากฟ้าหรือไร...

หยาด...มาแล้วอย่าช้ำโศก ปล่อย...คนทั้งโลกร้องไห้
หยาดเพชร...เกล็ดแก้วแววใส นั้นอยู่ไกล...เกินผูกพัน

*แม้...ยามเพชรหยาดจากฟ้า ร่วงลงมา...ฟ้าคงไหวหวั่น
ดวงดาวก็พลอยเศร้าโศกศัลย์ มิอาจกลั้น...น้ำตาอาลัย.....

เอื้อม...มือคว้าหยาดเพชรแก้ว เผลอ...รักแล้วจึงฝันใฝ่
หยาดเพชร...หยาดละอองผ่องใส แม้อยู่ใน...ความมืดมน...........