The Power of Song 
 
บ้านบนดอย
จรัล มโนเพ็ชร
บ้านข้าอยู่บนดอย เมฆหมอกลอยเต๋มฟ้า
อยู่กลางพงพนา อยู่ตามประสาคนดอย
ข้าบ่รวย บ่จน บ่เป็นคนสำออย
เกิดเป็นคนบนดอย บ่ต้องคอยง้อใคร

บ้านสูอยู่ในเมือง มุงกระเบื้องสีใส
บ้านข้าอยู่กลางไพร มุงด้วยใบตองตึง
สูซอบเพลงฝรั่ง ข้าซอบฟังเสียงซึง
เอ๊าตึงตึงต๊ะติดตึง ข้าดีดซึงก้องป่า

บ้านบนดอยบ่มีแสงสี บ่มีทีวีบ่มีน้ำประปา
บ่มีโฮงหนังโฮงนวด คลับบาร์บ่มีโคลาแฟนต้าเป๊ปซี
บ่มีเนื้อสันผัดน้ำมันหอย คนบนดอยซอบกิ๋นข้าวจี่
บ่มีน้ำหอม น้ำปรุงอย่างดี แต่หมู่เฮามี ฮึม มีน้ำใจ๋

ถ้าสูอยากกิ๋นข้าว สูต้องไปไถนา
ถ้าสูอยากกิ๋นปลา ก่ต้องไปหาในห้วย
ถ้าสูปลูกดอกฝ้าย สูได้ใส่เสื้อสวย
แต่ถ้าสูอยากถูกหวย ก่เสียใจด้วยคน

บ้านบนดอยบ่มีแสงสี บ่มีทีวีบ่มีน้ำประปา
บ่มีโฮงหนังโฮงนวด คลับบาร์บ่มีโคลาแฟนต้าเป๊ปซี
บ่มีเนื้อสันผัดน้ำมันหอย คนบนดอยซอบกิ๋นข้าวจี่
บ่มีน้ำหอม น้ำปรุงอย่างดี แต่หมู่เฮามี ฮึม มีน้ำใจ๋

ถ้าสูอยากกิ๋นข้าว สูต้องไปไถนา
ถ้าสูอยากกิ๋นปลา ก่ต้องไปหาในห้วย
ถ้าสูปลูกดอกฝ้าย สูได้ใส่เสื้อสวย
แต่ถ้าสูอยากถูกหวย ก่เสียใจด้วยคน