|
Cm...
ยามอยู่ในความเงียบเหงา เหมือนเรา อยู่เพียงเดียวดาย
หัวใจ พร่ำเพรียก ถึงใคร คนหนึ่ง อดีตฝังตรึง แนบทรวงมิคลาย
คิดถึงวันที่เคยสุขสม เหมือนคม มีดกรีดย้ำอารมณ์
เวลา ผันเปลี่ยน ใจเธอ เป็นอื่น ให้เรากล้ำกลืนฝืนใจเศร้าตรม
* ทำไม ต้องเป็น ตัวเรา ที่เศร้า ทั้งที่เราทุ่มเท ความภักดี
รักที่มอบ กลับต้องชอกช้ำฤดี ทำเช่นนี้ ผิดหรือไร
ช้ำนี่จดจำเอาไว้ สอนใจ ให้เป็นบทเรียน
รักใคร ควรชั่ง ยั้งใจ ไว้บ้าง เพื่อเป็นหนทาง ยามเราผิดหวัง
|