โอ้รวงเพื่อนเอ๋ย
ทุกวันก่อนเคยได้เห็น
เห็นเจ้านั้นทุกข์เช้าชั่วเย็น
เห็น เพื่อนเคยเรียกหา
เรียกทุยทุกวัน
เรารู้กันแต่นาน มา
พอเสียงรวงกู่หา หา
เข้ามาเร็วพลัน
..นี่รวงอยู่ไหน
โถรวงจากไปทุยเหงา
เฝ้าคิดถึงจนใจอับเฉา เหงา
เพราะเราเพื่อนกัน
เฝ้าห่วงอาลัย
รวงหายไปตั้งนานวัน
ใจของทุยเฝ้าฝัน ฝัน
ทุยเหลือกลั้นน้ำตา
..โถรวงลืมหลังลืมแล้วบ่อาลัย
รวงจึงทิ้งทุยไป ไกล
ไม่เห็นเจ้ามา
รวงรู้ไหม
ว่าทุยหม่นใจหนักหนา
โถรวงลืมแล้วหรือวาจา
จึงหนีหน้าทุยไป
..เพื่อนลืมบ้านนา
เพราะเพลินอุราสุขสม
ช่างไม่คิดว่าทุยขื่นขม ขม
ระทมแค่ไหน
เจ้าเพลินละเมอ
คงพบเกลอที่พึงใจ
จึงทิ้งทุยไม่อาลัย
ลืมท้องไร่ท้องนา
โถรวง
ขี่หลังทุยครั้งแต่ยังเยาว์
ตัวรวงนั้นยังเบา เบา
เรารักหนักหนา
ทุยรู้จำ
เจ้าเคยอาบน้ำเข้ามา
ป้อนฟางให้ทุยทุกเวลา
ข้ายังไม่ลืมรวง
..เพื่อนทุยจากไป
ถึงบางกอกไกลโน่นหนา
อย่าลืมหลังลืมทุยไร่นา
หลง บูชาเมืองหลวง
เจ้าเกิดท้องนา
คืนหลังมาเถิดรวง รวง
ทุยซิยังเฝ้าแหนหวง
ใยมิห่วงถึงทุย
