.ยินศัพท์ ป่าไม้ ใช้เงิน
ขัดเขิน หมองไหม้ ใจนัก
ความหมาย ใช้มา ประจักษ์
อัปลักษณ์ ไร้ค่า ประเมิน
."กิโล" เงินหนึ่ง ล้านบาท
ตั้งไว้ ไม่พลาด ขาดเกิน
วิ่งเต้น ด้านใด ใช้เงิน
เท่าไร ให้เชิญ ชี้มา
."แป๊ะเจี๊ยะ" ต้องจ่าย ให้นาย
กิจกรรม มากมาย ได้ค่า
มีผล ประโยชน์ นำพา
อัตรา อย่าต่ำ จำนวน
."อัดฉีด" ทุ่มเพิ่ม เติมไป
ต้องทำ ย้ำนาย ไม่ผวน
คู่แข่ง ใหญ่น้อย คอยกวน
ที่ควร พลอยอาจ พลาดกัน
."ฉีดยา" ยามผิด ปิดปาก
น้อยมาก เสียไป ไม่อั้น
หากปล่อย เนิ่นกาล นานวัน
เรื่องนั้น พาลฉุด จุดอับ
."เปอร์เซ็นต์" จากงบ- ประมาณ
เจือจาน นายทุก ระดับ
ทุกเดือน หมายใจ ได้รับ
สับปลับ อาจทำ ช้ำทรวง
."เงินดาวน์" คราวซื้อ ตำแหน่ง
ด้วยแพง ตั้งไว้ ใหญ่หลวง
จ่ายก่อน ก้อนนั้น กันลวง
ค่อยทวง ที่ยัง ค้างไว้
."เงินผ่อน" ตามกฎ กติกา
สัญญา เคยที่ มีให้
บังหลวง ฉ้อราษฎร์ จัดไป
ทำใจ งานด้อย ถอยลง
."ผูกแพ" รวมพวก พ้องหมู่
เงินสู้ ทุ่มมา ประสงค์
ตำแหน่ง แบ่งกัน หารตรง
นายหลง รายได้ หมายหา
."ตั๋วเด็ก" ตั้งไว้ ไม่แพง
ขันแข่ง แย่งง่าย ไขว่คว้า
บ้านนาย ฝากฝัง สั่งมา
หรือว่า มีเชื้อ เยื่อใย
.ฟังศัพท์ ทุเรศ เปรตหนัก
เกลียดนัก พวกบ้า ป่าไม้
วิ่งเต้น โกงกิน กันไป
เมื่อไร กรรมย้อน ยอกที
.ครูนิด วนศาสตร์(ชมรมสีเสียดแก่น)
www.lookforest.com
แรงดลใจ: แม้เกษียณจากราชการแล้ว แต่ก็ยังวนเวียนในวงการป่าไม้อยู่เสมอ กับทั้งได้พบปะบรรดาเพื่อน พี่ น้องและพวกพ้องชาวป่าไม้หลายคนที่ใกล้ชิดสนิทสนมกัน ซึ่งได้มีประสบการณ์มากมายเกี่ยวกับการบริหารงานป่าไม้ที่ผ่านมา หลายคนที่ช่ำชองและโชกโชนในยุทธจักรทั้งเชิงบุ๋นและบู๊ ได้ถ่ายทอดให้ฟังในหลายเร่ืองที่น่าสนใจ ก็มีทั้งส่วนที่เป็นจุดเด่นและจุดด้อยคละเคล้ากันไป อันเป็นเรื่องธรรมดาที่พบได้ในทุกวงการราชการ คงไม่มีสักหน่วยงานเป็นแน่แท้ที่ขาวสะอาดหมดจดจนไม่มีไฝฝ้าเลยสักนิด กับทั้งยังมีน้องระดับใหญ่มากสำทับว่า "อยากรู้เรื่องอะไรถามได้เลยนะพี่ ผมมีข้อมูลเพียบ รับรองของแท้ไม่ใช่ของเทียม"
พรรคพวกบางคนได้เล่าให้ฟังเกี่ยวกับคำศัพท์ในวงการป่าไม้ ที่ได้ใช้กันอยู่จนเป็นที่รู้และเข้าใจกันดี โดยเฉพาะพวกที่ชอบวิ่งเต้นและเกี่ยวข้องกับงบประมาณ ทั้งยังัน้นย้ำว่าให้ช่วยนำมาเขียนเป็นกลอนนำเสนอ เผื่ออาจมีคนสนใจนำไปหาทางช่วยกันแก้ไข อันช่วยทำให้การบริหารงานในวงการป่าไม้เราดีขึ้น ซึ่งน่าจะเป็นไปได้ยากอย่างเหลือเกิน เพราะตราบใดที่เป็นปุถุชนธรรมดา มนุษย์ยังคงมีกิเลสในเรื่องเงินอยู่เสมอ ได้พยายามหาข้อมูลเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดความมั่นใจ ก็ได้ข้อมูลทำนองเดียวกัน ยังจำคำพูดของน้องระดับชำนาญการคนหนึ่งได้ดีที่ว่า "ผมมีตำแหน่งแค่นี้ก็พอใจแล้วพี่ ไม่อยากวิ่งเต้น เก็บเงินไว้ให้ลูกเรียนดีกว่า"
อันที่จริงแล้วก็ไม่ค่อยอยากเขียนสักเท่าไร ด้วยเคยเขียนหลายบทที่ผ่านมาเกี่ยวกับวงการป่าไม้ ได้ถูกบางคนทั้งรู้จักและไม่รู้จักต่อต้านกลับในบางรูปแบบ โดยเฉพาะการใช้คำพูดเสียดสีหรือกระแนะกระแหนเมื่อพบปะกัน หรือเขียนโต้ตอบรวมทั้งฝากคนอื่นมาถึง ซึ่งก็ไม่เป็นไรเพราะมุมมองของคนแตกต่างกันได้เสมอ แต่ก็ดีใจที่มีหลายคนให้กำลังใจในการเขียน ด้วยเห็นเจตนาอันแท้จริงที่มีอยู่ อย่างกรณีล่าสุดที่ทำให้ตัดสินใจเขียนกลอนบทนี้ เพราะมีอาจารย์อาวุโสที่เคยสอนหนังสือตอนเรียนปริญญาตรี ได้ส่งข้อความที่คาดไม่ถึงทางไลน์ส่วนตัวว่า "ขอบคุณครับครูนิด ที่ต่อสู้ทางด้านป่าไม้มาตลอด ขอเป็นกำลังใจให้ตลอดไปครับ"
ผู้ที่ตำหนิเราคือผู้ที่รักเรา จงยินดีและไม่ปฏิเสธ
@ 
