."สัก"มีเนื้อไม้งามแสนล้ำค่า
แต่ทว่ากว่าโตใหญ่จนได้นั้น
ต้องผ่านมาอุปสรรคสารพัน
ที่ฝ่าฟันมากแท้แต่เยาว์วัย 

.หลังเมล็ดร่วงหล่นจากต้นแม่
เร่าร้อนแท้ไฟป่าถาโถมใส่
สำลักฝนทนหนาวร้าวรอนใจ
จนรากงอกออกได้แตกใบเลี้ยง

.ค่อยเติบโตรากลำต้นแตกกิ่งใบ
สร้างอาหารบากบั่นไปไม่เคยเลี่ยง
อาศัยดินปุ๋ยแดดน้ำช่วยลำเลียง
ได้คู่เคียงธรรมชาติองอาจมา 

.แม้บางช่วงขาดน้ำในยามแล้ง
ผลัดใบแห้งให้ร่วงหล่นบนผืนหล้า
เก็บความชื้นช่วยในต้นรอฝนฟ้า
แตกใบใหม่ได้อีกคราพาเติบโต 

.ในบางปีมีไฟป่ามาลุกไหม้
ฝืนทนไปให้ลำบากร้อนมากโข
สร้างเปลือกหนาทรหดทนอดโซ
ยืดต้นโผล่เร่งรอดพ้นโดนพิษไฟ

.ต้องต่อสู้หมู่โรคร้ายหมายแอบแฝง
อีกแมลงหลายชนิดออกพิษใส่
สร้างสารเสริมเติมต้นผจญไป
กว่าโตใหญ่รูปทรงดีหลายปีนัก 

.จนถึงที่มีเนื้อไม้ลวดลายงาม
คนไต่ถามย้ำคุณค่าแสนตระหนัก
ใครพบเห็นปรารถนาพาหลงรัก
ล้วนประจักษ์ไม้สักทองยกย่องมา 

.วนศาสตร์เราเปรียบเป็นเช่นต้นสัก
ต้องเขัมแข็งแกร่งนักรักหาญกล้า
ทั้งอดทนสามัคคีใฝ่วิชา
สร้างคุณค่ารักษ์ป่าไพรให้สังคม

.ครูนิด วนศาสตร์(ชมรมสีเสียดแก่น)
www.lookforest.com

แรงดลใจ: ได้รับภาพถ่ายมาทางไลน์จากน้องอัชฎา ชิตโชติ วน.46 ซึ่งเป็นเฟรชชี่ตอนปี พ.ศ.2523 เห็นแล้วจำได้ทันทีว่าอยู่ในหนังสือเพลงเชียร์ของสโมสรนิสิตคณะวนศาสตร์ในยุคนั้น โดยมีข้อความของฝ่ายเชียร์ว่า

   หวนคิดถึงสมัยเรียนที่คณะวนศาสตร์ช่วงปี พ.ศ.2520-2524 การรับน้องใหม่ของคณะยังใช้ระบบSOTUS ซึ่งมีกิจกรรมที่หลากหลายและมีความเข้มข้นเป็นอย่างมาก อันมุ่งให้รุ่นน้องกอปรด้วยพื้นฐานอันสำคัญ 4 ด้าน คือ "เข้มแข็ง กล้าหาญ อดทน สามัคคี" ที่มีความจำเป็นและสำคัญอย่างยิ่งต่อการเรียนและทำงานด้านป่าไม้ในห้วงเวลานั้น จากประสบการณ์ของตัวเองที่ผ่านกระบวนการต่างๆทั้งหมด ก็เห็นว่าเหมาะสมและให้ประโยชน์หลายด้านในโอกาสต่อมาจนถึงปัจจุบับ ทั้งนี้ได้เคยฝากข้อคิดแก่รุ่นน้องอยู่เสมอว่าการรับน้องของวนศาสตร์นั้น ต้องมีการปรับให้สอดคล้องกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไป

  ยังคิดถึงน้องวนศาสตร์รุ่น 46 เป็นพิเศษ ถึงแม้ว่ามีโอกาสใช้ชีวิตในวัยเรียนเพียงแค่เดียวเท่านั้นก็ตาม อาจเพราะการการเป็น "ซีเนียร์-เฟรชชี่" ทำให้ลึกๆแล้วจึงมีความผูกพันกัน โดยพยายามติดตามความเป็นไปเท่าที่พึงกระทำได้ รู้สึกยินดีที่หลายคนมีความก้าวหน้าในชีวิตราชการเป็นอย่างมาก ในขณะเดียวกันก็ใจหายที่หลายคนได้หมดกรรมอำลาจากโลกนี้ไป กับทั้งดีใจยามมีโอกาสได้พบหลายคนทั้งในกรุงเทพฯและต่างจังหวัด ทั้งนี้ความรู้สึกดังกล่าวยังรวมถึงพี่ๆน้องๆวนศาสตร์ที่ได้มีโอกาสพบกันในวัยเรียน ตั้งแต่ วน.รุ่น 40-45 อีกด้วย กับทั้งยังโชคดีที่กลับมาเรียนต่อปริญญาโทช่วงปี พ.ศ.2527-2530 ทำให้ได้มีโอกาสรู้จักน้อง วน.รุ่น 47-50 อีกหลายคน

Last updated: 2021-08-07 20:14:31