.เธอแลดูสูงวัยซูบไปนะ
ผิวเป็นกระด่างดำเหี่ยวคล้ำหม่น
ยามเดินเหินเฉื่อยชาล้าเต็มทน
ผมร่วงหล่นเริ่มบางทั้งหงอกแซม 

.เสียงพร่าห้วนแหบบ้างในบางช่วง
ชักโรยร่วงคำแปร่งมีแฝงแต้ม
ความคิดแคบเข้าใจยากฝากเหน็บแนม
ถ้อยคำแกมเก่งเหลือดีเสียดสีคน 

.นี่ขนาดขาดสนใจใคร่อยากมอง
หลบตาหมองเหม่อไปจนไกลพ้น
เพียงเสียงฟังยังแว่วมากวนกมล
อยากอุดหูดูพิกลจำทนไป 

.เผลอหวนคิดอดีตเก่ายังเฝ้าหลอน
ภาพครั้งก่อนย้อนมาคราชิดใกล้
ตั้งหลายปีที่เคียงควงปนห่วงใย
ก่อสัญญารักษ์ป่าไม้ร่วมใจกัน

.ครั้นเธอเบื่อเหลือหลายก็กลายกลับ
ไมตรียับสิ้นสวาทขาดสะบั้น
อ้างเลวชั่วเหยียดก่นด่าสารพัน
เยาะเย้ยฉันหันทิ้งไปไม่ใยดี

.จำหดหู่อ้างว้างอยู่กลางไพร
หมดเหล้าไปหลายสิบลังคว้างเหลือที่
พาล้มป่วยแทบด่าวดิ้นสิ้นชีวี
ทุกข์หลายปีกินน้ำตาด้วยอาวรณ์

.เพียงดวงจิตคิดคว้าธรรมตัดช้ำหม่น
ฮึดสร้างตนพ้นผิดหวังเช่นครั้งก่อน
ค่อยเรียนรู้สู้บากบั่นตามขั้นตอน
จนพบพรผองป่าไม้ให้เมตตา

.ปลงกับเธอที่เห็นเป็นเช่นนี้
ต่างกันลิบสี่สิบปีมีก่อนหน้า
เพียงกระหยิ่มอิ่มเอมเปรมปรีดา
ถึงนางฟ้าที่บ้านฉันเคียงครอง

.ครูนิด วนศาสตร์(ชมรมสีเสียดแก่น)
www.lookforest.com

Last updated: 2021-02-15 22:16:33