.แม้กายเหี่ยววัยเฒ่าเฝ้าคิดถึง
ใจตราตรึงคะนึงหาอยู่เสมอ
วานลมพาเพลงรักฝากถึงเธอ
อยากพบเจอก่อนดับลาลับไพร 

.นานเหลือเกินเธอเมินหน้าอำลาจาก
ใจหินมากตัดรักเก่าเรามีไว้
ทิ้งอดีตเคยหวานฉ่ำวาบหวามใจ
ไม่หลงเหลือสิ้นเยื่อใยมีให้มา

.ลืมครั้งคราร่วมถวิลถิ่นนนทรี
ถึงสี่ปีที่ร่วมเรียนเพียรศึกษา
ทนลำบากตรากตรำอ่านตำรา
ค่อยฟันฝ่าเก็บหน่วยกิตวิชชามี

.อีกฝึกงานกลางไพรอยู่หลายครั้ง
เหนื่อยประดังทั้งใจกายหลายถิ่นที่
ยามใครท้อหนุนแรงใจให้กลับดี
จนบัดนี้ยังแอบปลื้มไม่ลืมเลือน

.แม้ทำงานห่างหวานใจอยู่ในป่า
เธอเมตตาเปี่ยมน้ำใจยากใครเหมือน
ส่งหยูกยาของกินใช้ไม่แชแชือน
จดหมายเตือนตอกย้ำสัมพันธ์เรา 

.เพียงวัยหนุ่มยังคะนองเกินตรองตรึก
อีกผนึกความดายเดียวแสนเปลี่ยวเหงา
พาหนุ่มไพรให้ลืมตัวสิ่งมัวเมา
หลงบรรเจิดเพริดเหล้าขาวสาวบ้านนา

.วันโน้นเธอเดินจากไปเข้าใจนัก
วันนั้นรักขาดสะบั้นเกินฝันหา
วันนี้คนสำนึกได้ป้ายน้ำตา
วันหน้าพาหมองหม่นจนวันตาย 

.สี่สิบปีคนไพรช้ำกรรมย้อนยอก
คอยย้ำตอกเตือนตนคนแพ้พ่าย
ครวญเพลงรักฝากสายลมห่มใจกาย
ก่อนชีพวายโปรดหายโกรธ...ขอโทษเธอ

.ครูนิด วนศาสตร์(ชมรมสีเสียดแก่น)
www.lookforest.com

Last updated: 2020-11-06 18:14:35