•ปลื้มอก  อิ่มใจ  ไหนเท่า

ได้เข้า  ศึกษา  ป่าไม้

สมหวัง  ตั้งหน้า  คว้าชัย

หมั่นเพียร  เรียนได้  ปริญญา

•เข้ารับ  ราชการ  ฝันไว้

ภูมิใจ  มุ่งมาด  ปรารถนา

เศรษฐกิจ  พอเพียง  พึ่งพา

สร้างค่า  ชีวัน  การงาน

•ยึดถือ  ซื่อสัตย์  สุจริต

มุ่งจิต  คิดทำ  ทุกด้าน

ใฝ่ดี  เคียงคู่  อุดมการณ์

วิญญาณ  ป่าไม้  มั่นคง

•ถึงเหนื่อย  หนักอยู่  สู้ไป

ทุ่มเท  กายใจ  ใหลหลง

 อนุรักษ์  ปักปก  ป่าพง

ยืนยง  ทรงค่า  ตระการ

•ตักตวง  ค้นคว้า  ความรู้

ภาคี  เคียงหมู่  ประสาน

หลากหลาย  เหลือล้น  ผลงาน

คนกล่าว  เล่าขาน  นานมา

•หลายเพื่อน  ก้าวล้ำ  ตำแหน่ง

บ้างน้อง  ครองแย่ง  แซงหน้า

ทำใจ  ใฝ่ย้ำ  ธรรมดา

สุขใคร  ไขว่คว้า  หาไป

•หลายคน  กระไร  ได้ดี

อัปรีย์  ระยำ  ทำไว้

บังหลวง  ฉ้อราษฎร์  อนาถใจ

จัญไร  ชั่วช้า  สามานย์

•เก่งอยู่  อย่างยิ่ง  วิ่งเต้น

ใช้เส้น  เล่นสาย  หลายด้าน

ตำแหน่ง  ทุ่มจ่าย  ใช้อาน

ทิ้งงาน  ผลาญป่า  วอดวาย

•ระวัง  ห่างไกล  ไม่พบ

คอยหลบ  หลีกลี้  หนีหาย

เกรงพวก  ป่าไม้  หลายราย

ทั้งเพื่อน  เจ้านาย  อายเอา

•ครูนิด วนศาสตร์(ชมรมสีเสียดแก่น)

www.lookforest.com

แรงดลใจ:

เคยเขียนกลอนในทำนองนี้ นำเสนอไปแล้ว 2 บท คือ "ท่านอายบ้าง ตั้งป่าไม้" ที่ต้องการสะท้อนให้ "ท่าน"ที่มีอำนาจในการแต่งตั้ง(กรุณา) รู้จักอายคนเก่งและดีที่ไม่ได้รับการพิจารณาให้เข้าสู่ตำแหน่งที่เหมาะสมบ้าง ต่างกันกับ(พวกนักวิ่งเต้น)บางคนที่ท่านสนับสนุนให้ก้าวหน้ากันเหลือเกิน ทั้งที่มีคุณสมบัติต่ำกว่า รวมทั้งความประพฤติในทางเลวร้ายที่คนในวงการป่าไม้ทราบกัน(ยกเว้นท่านที่ต้องอ้างว่าไม่รู้) กับอีกบทหนึ่งคือ "วอนป่าไม้ อายกันบ้าง" ที่เรียกร้องให้พวกนักวิ่งเต้น(แต่คุณสมบัติไม่เหมาะสม)  รู้จักอายคนอื่นบ้างที่เขามีความเหมาะสมกว่ามาก โดยเฉพาะความรู้ทางด้านป่าไม้ที่จะสร้างสรรค์งานให้ดีขึ้น แต่ยังคงต้วมเตี้ยมกับตำแหน่ง เพียงเพราะวิ่งเต้นไม่เป็น

              นอกจากการวิพากษ์ทางหน้า facebook ที่ได้นำเสนอแล้ว ยังมีพรรคพวก ทั้งพี่ เพื่อนและน้องหลายราย ให้ข้อมูลทั้งทาง line และโทรศัพท์ เกือบทั้งหมดต้องการให้มีการวางระบบและกลไกที่ดีในการพิจารณาการเข้าสู่ตำแหน่งในวงการป่าไม้ เพื่อให้พวกนักวิ่งเต้นมีโอกาสลดน้อยไป(เพราะไม่มีทางที่ทำให้หมดไปได้อย่างแน่นอน) กับทั้งสนับสนุนให้คนเก่งทางด้านป่าไม้และมีความประพฤติที่ดีบางคน ได้มีโอกาสมากขึ้น ขณะเดียวกันก็สะท้อนข้อมูลที่ต้องคอยหลบหน้าพวกที่ได้รับแต่งตั้งบางคน เพราะเกรงว่าเขา(หรือท่าน)เหล่านั้นอาจมีความรู้สึก(กระดาก)อายยามเจอหน้ากัน เพราะชาวป่าไม้มักรู้ไส้รู้พุงกันดีว่าใครเป็นอย่างไร ด้วยต่างคุ้นเคยหรือหาข้อมูลส่วนตัวกันได้ไม่ยาก เลยใช้เป็นข้อมูลเขียนกลอน(หก)บทนี้

              ไม่ได้คาดหวังอะไรนักหนากับผลที่จะเกิดขึ้น อย่างน้อยก็เป็นการทำให้บางคนที่มุ่งมั่นการทำงาน ได้รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้อ้างว้างอย่างเดียวดาย มีชาวป่าไม้หลายคนที่รักความเป็นธรรมยังเป็นห่วงกันอยู่ เพียงแต่มิได้ถ่ายทอดโดยเขียนความรู้สึกออกมา หรือสื่อสารถึงกันเท่านั้น แต่ก็เชื่อว่าคงสะกิดใจนักวิ่งเต้นคนที่ได้อ่านอยู่บ้าง สักนิดหนึ่งก็ยังดี กับทั้งก็อาจทำให้เขาต้องพยายามหาเหตุผลในด้านดี ที่มาลบล้างภาพลักษณ์(ในทางห่วยๆ)ลงไป นอกจากนี้ได้ทำใจที่(น่าจะ)ถูกบางคน เกิดความไม่พอใจขึ้นมาบ้าง เพราะเหรียญย่อมมีสองด้านเสมอ ก็ไม่เป็นไร ด้วยเจตนาส่วนตัวที่ต้องการสร้างสรรค์การบริหารงานป่าไม้ให้ดีขึ้นบ้างเท่านั้น มิได้มุ่งหรือเจาะจงให้เกิดความเสียหายต่อบุคคลส่วนตัวหรือวงการป่าไม้แต่ประการใด

Last updated: 2018-04-12 23:39:19