ผมเป็นนักดูนกครับ แต่ถ้าจะเรียกให้ถูกต้องจริง ๆ ต้องบอกว่า ผมเป็นนักดูนกสมัครเล่น มือใหม่ แต่จะเอาไปเปรียบกับรถใหม่ป้ายแดงคงไม่ได้  เพราะรถใหม่ป้ายแดงย่อมรูปร่างสวยงาม มีสมรรถนะสูง วิ่งเร็ว ประหยัดน้ำมัน ความปลอดภัยสูง แต่กรณีของผมคงเป็นได้แค่รถเก่าเอามาขับใหม่  เพราะรูปร่างเทอะทะ สมรรถนะต่ำ เชื่องช้า เปลืองน้ำมัน แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่ออยากเรียน อยากรู้เรื่องนก เลยต้องขวนขวายหาความรู้ประเภทถามท่านผู้รู้ ครูพักลักจำ หรือหาอ่านเอาตามแหล่งความรู้ต่าง ๆ ก็พอได้ความรู้มาประดับสติปัญญากับเขาอยู่บ้าง ดังนั้น เพื่อให้ผู้มาทีหลังไม่ต้องเสียเวลา ผมเลยสรุปรายละเอียดบางอย่างที่นักดูนกสมัครเล่นมือใหม่ที่หวังจะเข้าสู่ วงการดูนกได้เรียนรู้เป็นทางลัดไว้ครับ

                สิ่งแรกเลย ต้องทำใจครับ ต้องเอาชนะตัวเองให้ได้ เพราะนักดูนกทุกคนต้องตื่นเช้าตรู่ อย่างที่เขาบอกว่า ตื่นก่อนไก่โห่นั่นแหละครับ เพราะนิสัย หรือสันดานของนกทุกชนิดจะเป็นสัตว์ที่ตื่นเช้า ถึงเช้ามากเพราะต้องออกหาอาหาร เนื่องจากนกเป็นสัตว์เลือดอุ่นมีการเผาผลาญพลังงานสูงมาก จึงหิวง่าย หิวเก่ง ต้องออกหาอาหารทั้งวัน ยิ่งช่วงมีลูกอ่อนยิ่งหนัก เพราะต้องหาเลี้ยงลูกด้วย ดังนั้น สิ่งที่นักดูนกทุกคนต้องมี และต้องเป็นคือ ต้องตื่นเช้ามาก ๆ ครับ ใครขี้เกียจตื่นเช้า หรือชอบนอนขี้เซา ผมแนะนำให้เลิกความคิดอยากเป็นนักดูนกในธรรมชาติ ไปดูน้องนกในตู้กระจกแทน

                ต่อมา คือ อุปกรณ์การดูนกครับ สิ่งที่นักดูนกเกลียดที่สุด คือ การดูนกร่วมกับคนที่ไม่เตรียมตัวเรื่องอุปกรณ์ครับ เรามาเรียนรู้กันว่าต้องมีอะไรบ้างครับ สิ่งแรก คือ เครื่องแต่งกายครับ พวกชอบแฟชั่นสีฉูดฉาด แดงแปร๋น เขียวปี๋ อย่ามาดูนกครับ ท่านกำลังจะมาไล่นกแทนมากกว่า ดังนั้น เสื้อผ้าหน้าผมควรเป็นสีไม่ฉูดฉาด อย่างสีเขียวใบไม้ กากี น้ำตาล น้ำเงิน ดำ เทา หรืออะไรทำนองนี้ครับ อ้อ อย่าลืมเรื่องหมวกกับรองเท้าด้วยนะครับ ต้องให้เหมะกับพื้นที่ที่จะไปดูนกด้วยครับ สิ่งที่สำคัญไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน คือ กล้องส่องทางไกลครับ เคยถามท่านกูรูหลายท่าน ได้คำตอบว่า กล้องส่องทางไกลกำลังขยายประมาณ 7x35 หรือ 8x20 เนี่ยกำลังดีทีเดียว แต่ต้องให้มีความคมชัด สีไม่เพี้ยนด้วยนะครับ คงมีคนสงสัยว่า ไอ้ 7x35 หรือ 8x20 มันคืออะไร คำตอบง่ายนิดเดียวครับ เลขตัวหน้า คือกำลังขยายของกล้อง เลขตัวหลังคือเส้นผ่านศูนย์กลางของเลนส์ตัวหน้า มันบอกให้รู้ว่ากล้องที่เราใช้มีกำลังขยายเท่าไร มีความสามารถการรับแสงเท่าไรไงครับ

                เสร็จจากเรื่องเครื่องแต่งกายกับกล้องส่องทางไกล ก็มาถึงบทวิชาการมั่ง สิ่งที่ต้องมีติดตัวเป็นคัมภีร์ไว้เลย คือ คู่มือจำแนกนกครับ ที่เขานิยมกันมาก คือ Bird Guide of Thailand ซึ่งเล่มแรกที่ผลิตขึ้นมานั้น หลายคนยังไม่เกิดครับ ต้นตำรับ คือ นายแพทย์บุญส่ง เลขะกุลครับ แต่ถ้าใครไม่มีหนังสือเล่มนี้ ปัจจุบันมีผู้ผลิตออกมาหลายเล่มแล้วครับ หาซื้อง่ายตามร้านหนังสือใหญ่ ๆ ทั่วไปครับ อันนี้ขอบอกว่า "ต้องมี" นะครับ

                อันดับต่อไป อันนี้อาจจะมีหรือไม่มีก็ไม่ว่ากัน ถือเป็นทางเลือกละกันครับ คือ อุปกรณ์ประเภทบันทึกภาพ และเสียง ทั้งภาพนิ่ง ภาพเคลื่อนไหวได้ทั้งหมดครับ อีกอย่างที่มักจะเห็นว่ามีติดตัวไปเสมอ คือ พวกขาตั้งกล้อง น้ำดื่ม อาหารว่าง แต่เน้นว่าไม่เอาอาหารประเภทมีกลิ่นนะครับ เดี๋ยวไปรบกวนนก หรือผู้ร่วมทางครับ

                เอ้า ถ้าทุกอย่างพร้อมแล้ว เราก็เริ่มออกเดินทางไปดูนกกันครับ อ้อ เกือบลืมไปอีกอย่างที่สำคัญมากครับ คือ อย่าอาบน้ำครับ อันนี้เรื่องจริง โดยเฉพาะบรรดาคุณหนู คุณนายนักดูนกที่ชอบประทินโฉม ฉีดน้ำหอม ทาครีมบำรุงผิวกลิ่นหอมฟุ้ง เพราะท่านอาจไปรบกวนนกก็ได้นะครับ เห็นใจผู้ร่วมทางที่ตัวมีกลิ่นตุ ๆ มั่งครับ เอาให้มีกลิ่นแบบเดียวกันนะครับ

                การเริ่มออกเดินทางไปดูนก กูรูสั่งนักสั่งหนาว่าอย่าคุยกันเสียงดัง ทำตัวเหมือนโกรธกันมาสักสองสามปีครับ เดินไปแบบเงียบๆ ไม่ส่งเสียงดัง หรืออาจทำตัวเหมือนคนรักกันใหม่ๆ เวลาจะคุยก็ค่อยๆ กระซิบกันนะครับ เกรงใจนกมันบ้าง

                เขียนมาถึงตรงนี้ หมดโควต้าหน้ากระดาษแล้วครับ ขอยกยอดไว้เล่าต่อคราวหน้าละกันนะครับ รอติดตามตอนต่อไป หรือเกิดลำไยขึ้นมาก็บอกได้นะครับ จะได้รู้ว่า "โดนเท" ครับ.......อิอิ

Last updated: 2018-01-09 01:17:04