...ลืมวันโหดร้าย...

.จำวันนั้นในแววตาพาชิงชัง
เธอร้ายจังทั้งโกรธเกลียดเหยียดเต็มที่
พูดเด็ดเดี่ยวเกรี้ยวกราดตัดไมตรี
ออกท่าทีมิเหลือเลยเคยรักกัน

.ที่พร่ำเพ้อเธอมีใจให้เมตตา
ได้ร่วมเรียงเคียงชีวาพาสุขสันต์
เป็นเพื่อนใจใฝ่ปกปักรักษ์ไพรวัน
สิ้นสัมพันธ์ผันพบโศกวิโยคยิ่ง

.เสียดายกาลวันเวลาพาร่วมฝัน
เคยแบ่งปันกันไว้ในหลายสิ่ง
ทั้งทุกข์สุขร้อนหนาวเฝ้าประวิง
เธอตัดทิ้งขาดวิ่นสิ้นเยื่อใย

.ให้เจ็บปวดรวดร้าวหงอยเหงาแท้
อกคนแพ้ผิดหวังครั้งยิ่งใหญ่
ก้มหน้าเดินอ้างว้างสู่กลางไพร
ปลุกปลอบใจคลายช้ำกินน้ำตา

.คอยสักวันหวังว่าเธออภัย
รอฟ้าใหม่ได้สมมาดปรารถนา
อยู่ป่าดงหลงปลอบใจใฝ่ร่ำมา
อนิจจาได้ฟังข่าวทำเศร้านัก

.เธอมีคนเคียงครองหมายปองใจ
หนุ่มหน้าใสมีฐานะประกาศรัก
ที่หลงทุ่มเทหัวใจทั้งใฝ่ภักดิ์
หันตระหนักหักใจสู่สู้ความจริง

.หวังมีคนเห็นคุณค่ารักษาใจ
หนุ่มป่าไม้ได้ประสบพบยอดหญิง
หมั่นทำดีที่ชะตาพาพึ่งพิง
ก้าวหน้ายิ่งถึงเส้นชัยในชีวี

.ขอบคุณเธอที่โหดร้ายในวันนั้น
ความอกหักช่วยผลักฉันมีวันนี้
กราบเจ้าป่าพาโชคให้ใฝ่วันดี
หมดเวรทีมิพบกันแม้วันใด

ครูนิด วนศาสตร์(ชมรมสีเสียดแก่น)
www.lookforest.com ก.ค. 67

Last updated: 2024-07-30 02:29:13