.เป็นสิทธิของ"เธอ"นะจะเลือกใคร
ตามหัวใจหมายมาดปรารถนา
เพียงเลือก"เขา"หรือ"ฉัน"นั้นบอกมา
กรุณาตรองด้วยใจคิดให้ดี

."เขา"หนุ่มแบงค์โก้เก๋หุ่นเท่แท้
นั่งห้องแอร์หน้าตาสง่าศรี
"ฉัน"ป่าไม้หัวใกล้ล้านกร้านชีวี
ด้วยกรำงานมานานปีที่ใจปอง

."เขา"ทำงานเก็บเงินไปหวังในที
เป็นเศรษฐีที่หลายสาวคงเฝ้าจ้อง
"ฉัน"รักษ์ป่าให้คงไว้มากก่ายกอง
หลายคราวต้องหมุนเงินใช้เพื่อไพรวัน

."เขา"ใช้รถยี่ห้อดีมีระดับ
คอยขี่ขับรับส่งสาวที่เฝ้าฝัน
"ฉัน"ใช้รถปิคอัพเก่าเฝ้าซ่อมมัน
คงอีกนานซื้อคันใหม่ไร้เงินตรา

."เขา"คนกรุงมีอาคารบ้านหลังใหม่
รอสาวไปร่วมเรียงเคียงเคหา
"ฉัน"บ้านนอกพ่อแม่ให้ที่ไร่นา
บ้านอยู่มาแสนซบเซาเก่าเหลือเกิน

."เขา"พูดหวานวาจาเพราะเสนาะดี
เก่งพาทีที่หลายสาวเฝ้าสรรเสริญ
"ฉัน"พูดตรงขวานผ่าซากคนมักเมิน
เสียงห้าวดังฟังขัดเขินไม่เพลินใจ

."เขา"แลดูมากเสน่ห์เล่ห์เหลี่ยมจัด
หวังผูกมัดมากสาวเจ้าหลงใหล
"ฉัน"ใจเด็ดเลิกมองปองสาวใด
มอบจิตให้ใฝ่เสมอ"เธอ"คนเดียว

.แม้นถ้า"เธอ"เผลอเลือก"เขา"เข้าใจนะ
"ฉัน"พร้อมจะอยู่พงไพรไร้คนเหลียว
ไม่เคยคิดมองสาวใดมีใหม่เชียว
หมดทุกเสี้ยวห้องหัวใจไร้คนแทน

.ครูนิด วนศาสตร์(ชมรมสีเสียดแก่น)

www.lookforest.com

แรงดลใจ: ลองเหลียวมองดูพี่ เพื่อนและน้องชาวป่าไม้ในยุคใกล้เคียงกัน คือมีวัยเฉลี่ยหกสิบปี พบว่าพวกเราส่วนใหญ่เป็นพวกที่จริงใจกับเพศตรงข้ามกันมาก เวลาตัดสินใจจีบหญิงใดมักทุ่มเทความรู้สึกที่ดีให้ทั้งหมด ซึ่งดูได้จากพวกที่แต่งงานมีครอบครัวแล้ว มักอยู่ด้วยกันอย่างยั่งยืนจนแก่เฒ่าไปด้วยกัน ทั้งนี้อาจมีบางคนที่ผิดแปลกออกไปบ้างก็อย่าว่ากัน เพราะอาจมีเหตุผลหรือความจำเป็นบางประการที่ทำให้จำต้องแยกย้ายจากกัน ทั้งที่ส่วนลึกของหัวใจคงไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น

อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงที่ตัดสินใจเลือกชายป่าไม้เป็นคู่ครองนั้น ย่อมมีการศึกษาข้อมูลและยอมรับได้ระดับหนึ่งว่า ชาวป่าไม้มักมีอัตลักษณ์บางอย่างที่แตกต่างจากคนในอาชีพอื่น โดยชาวป่าไม้สมัยก่อนมักเป็นพวก "หน้าใหญ่ ใจถึง พึ่งได้" บางครั้งไม่ค่อยมีเงินใช้ ก็ยังเต็มที่กับพรรคพวกที่มาเยี่ยมเยียน หรือประสบความเดือดร้อน เคยไปต่างจังหวัดหลายแห่งที่ได้รับการต้อนรับอย่างดี ทั้งในด้านการ"เลี้ยงดู"และ"ปูเสื่อ" ซึ่งถ้าใครเข้าใจธรรมเนียมนี้แล้ว รับรองคนป่าไม้ยอมเป็นทาสชีวิตให้เลย

ไม่แน่ใจว่าปัจจุบันนี้ สังคมหนุ่มป่าไม้ยังเป็นอย่างนี้อยู่ไหม เพราะกาลเวลาล่วงเลยมากว่า 40 ปีแล้ว สถานการณ์และความคิดอ่านของคนย่อมเปลี่ยนแปลงไปได้เสมอ ตลอดจนระยะหลังมานี้ไม่ค่อยได้สัมผัสชีวิตที่แท้จริงในเรื่องนี้กับชาวป่าไม้มากนัก ด้วยเปลี่ยนสายงานออกไป ทำให้ขาดข้อมูลในการนำมาวิจารณ์ เอาเป็นว่ากลอนบทนี้เขียนขึ้นมาเพราะคนแก่คิดถึงความหลังสมัยยังเป็นหนุ่ม ถ้าตรงกับชีวิตใครก็เหมือนเป็นหัวอกเดียวกัน ถ้าแตกต่างกันไปก็อยากให้อ่านเพื่อประเทืองอารมณ์เท่านั้น

Last updated: 2022-12-18 21:11:14