.โอ้"จำนงค์ บุญอึ่ง"ถึงกาลลา

มะเร็งคร่าชีพไปให้แตกดับ

ทิ้งตำนานงานป่าไม้ไม่หวนกลับ

แม้ล่วงลับประทับใจหลายสิ่งดี

.วนศาสตร์สามสิบเจ็ดดีเด็ดยิ่ง

รักเพื่อนจริงด้วยตระหนักในศักดิ์ศรี

ร่วมเรียน-เล่นร้อยรักสามัคคี

ถึงสี่ปีที่สัมพันธ์ฉันลูกไพร

.มั่นคงดีมีน้ำใจให้พวกพัอง

เพื่อนพี่น้องถ้วนหน้าชาวป่าไม้

ใครลำบากจุนเจือเอื้อเฟื้อไป

พร้อมที่ให้ไม่หวังผลคนตอบแทน

.ทุ่มเทมางานป่าไม้หนักหลายด้าน

ลุยบุกงานปราบปรามทำเหนื่อยแสน

ปลูกสวนป่าบำรุงไปไม่คลอนแคลน

ทำด้านแผนจัดที่ดินถิ่นพงไพร

.หลายพื้นที่ถิ่นใกล้ไกลได้เคยผ่าน

อุดมการณ์ทำงานจริงนับยิ่งใหญ่

คนสัมผัสต่างยอมรับนับถือใจ

ที่มุ่งมั่นสรรค์ป่าไม้ให้งามตา

.งานหนังสือราชการนั้นยอดเยี่ยม

ครามรู้เปี่ยมเก่งระเบียบเทียบแนวหน้า

ประสบการณ์งานบุ๋นบู๊สู้เรื่อยมา

ทำทุกท่าหวังหน่วยงานนั้นจำเริญ

.เพื่อครอบครัวเมีย-ลูกหวังสุขนัก

ทุ่มเทรักหนักหนามานานเนิ่น

แม้อับโชคมีโรคร้ายให้เผชิญ

หวังก้าวเดินที่สดใสในชีวา

.ขอวิญญาณ"จำนงค์"วงศ์"บุญอึ่ง"

สถิตย์ถึงซึ่งสวรรค์ที่ฝันหา

สงบสุขสมค่างานสรรค์พนา

เกิดใหม่มาเป็นป่าไม้ร่วมใจกัน

.ชมรมสีเสียดแก่น

(ครูนิด  วนศาสตร์ ร้อยคำ)

แรงดลใจ: เวลาราว 20.30 น. นอนเล่นไลน์ที่บ้านพัก ต้องตกใจและเศร้าใจเป็นอย่างยิ่ง เมื่ออ่านพบข้อความ"ได้รับแจ้งข่าวว่า วันนี้( 24 กรกฎาคม 65) พี่จำนงค์ บุญอึ่ง วนศาสตร์ รุ่น 37 ได้เสียชีวิต เมื่อเวลา 16.00 น. จึงแจ้งพี่น้องวนศาสตร์ที่คุ้นเคยรับทราบ สำหรับกำหนดการงานศพ จะได้แจ้งให้ทราบต่อไป" พอตั้งสติได้รีบโทรหาพี่นิกร เกลี้ยงพิบูลย์ ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมรุ่นวนศาสตร์ที่ใกล้ชิดสนิทสนมกันกับพี่จำนงค์หรือ"พี่อึ่ง" ก็ได้รับการยืนยันว่า"พี่อึ่ง"ได้จากลาโลกไปจริง โดยที่รอทางญาติที่กำลังวางแผนจัดการงานศพอย่างชัดเจน

ในชีวิตส่วนตัวได้รู้จักและคุ้นเคยกับ"พี่อึ่ง"ตั้งแต่สมัยตอนงานรับน้องวนศาสตร์ 43 โดย"พี่อึ่ง"เป็นรุ่นพี่ที่มีสปิริตและให้ความเป็นกันเองกับน้องๆมาก ทราบว่าต้องมาร่วมงานรับน้องใหม่วนศาสตร์ที่คณะเป็นประจำทุกปีหลังจากเรียนจบและทำงานที่กรมป่าไม้ ซึ่งเป็นที่รับรู้กันเป็นอย่างดีในหมู่ชาววนศาสตร์ถึงน้ำใจที่มีให้ หลังจากนั้นก็ได้พบ"พี่อึ่ง"อีกหลายครั้งเนื่องจากมีรสนิยมร่ำเมรัยเหมือนกัน ซึ่งก็ได้รับการสอนสั่งและคำแนะนำในชีวิตการเป็นป่าไม้ที่น่าสนใจยิ่ง เพราะ"พี่อึ่ง"ผ่านประสบการณ์ทางด้านป่าไม้อย่างโชกโชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งงานปราบปรามผู้กระทำผิดทางด้านการป่าไม้

ได้มาสัมผัสกับ"พี่อึ่ง"อย่างใกล้ชิดในปี พ.ศ.2525 เมื่อได้ร่วมงานในหน่วยงานเดียวกันคือสำนักงานป่าไม้เขตสระบุรี เนื่องจากมีจำนวนเจ้าหน้าที่ป่าไม้ของหน่วยงานที่น้อยมากเมื่อเทียบกับสำนักงานป่าไม้เขตอื่น ทำให้พวกเราหลายคนที่นิสัยใจคอและรสนิยมในทางเดียวกันมีความใกล้ชิดสนิทสนมกันมาก ซึ่งต่อมาได้ยกระดับเป็น"ชมรมสีเสียดแก่น" ซึ่ง"พี่อึ่ง"ก็ได้พบปะในการร่วมกิจกรรมทางสังคมกันอยู่เนืองๆ แม้ภายหลังได้โยกย้ายเปลี่ยนงานรวมทั้งเกษียณอายุราชการ ก็ยังติดตามถามข่าวคราวกันมาตลอด

ทราบจากหลายคนที่คุ้นเคยกันว่า"พี่อึ่ง"ล้มป่วยด้วยโรคมะเร็งต้องนอนรักษาตัวที่บ้านพัก ได้แต่รอโอกาสไปเยี่ยมเยียนหลังสถานการณ์โควิดคลี่คลาย กลับต้องมาทราบข่าวร้ายเสียก่อน ในนามของชาว"ชมรมสีเสียดแก่น" ขอร่วมอาลัย"พี่อึ่ง"ในโอกาสนี้ด้วยการสะท้อนภาพหลังที่พวกเราได้ทรงจำสิ่งที่ดีของ"พี่อึ่ง"ที่เคยประสบมา ซึ่งต้องขอขอบคุณชาวป่าไม้หลายคนที่ร่วมให้ข้อมูลทั้งพี่วิชิต ดวงฉวี พี่นิกร เกลี้ยงพิบูลย์ พี่พัฒน์พงษ์ สุขสมอรรถ เฮียคำรณ สังข์สวน ผอ.ธรรมนูญ อัครพินท์ และ ผอ.สมพงษ์ กรทอง

Last updated: 2022-07-26 08:12:01