.เตือนผู้ชายพวกเราชาวป่าไม้
พึงเข้าใจในสาวกล่าวเรียกขาน
สรรพนามส่อความหมายหลายประการ
ขอย้ำท่านในทุกวัยให้ระวัง 

.ถ้าเรียก"เฮีย"พึงพอใจได้เถิดหนอ
ว่าทั้ง"หล่อ"แถม"รวย"ด้วยสาวหวัง
อยากรุมตอมยอมคล้องแขนเป็นแฟนจัง
เดิน-นอน-นั่งทำอะไรให้ดีแท้

.ถ้าเรียก"พี่"นี่ระรื่นพอชื่นใจ
เรื่องรูป"หล่อ"พอได้"ไม่รวย"แน่
ยังพอมีสาวหลายรายชายตาแล
น้อยข้อแม้เป็นแฟนได้ใจตรงกัน 

.ถ้าเรียก"เสี่ย"มิเสียทีมีตัวช่วย
ถึง"ไม่หล่อ"แต่ก็"รวย"อำนวยฝัน
สาวหลงใหลในเงินทองของกำนัล
คงได้ถึงซึ่งสวรรค์หากฟันฝ่า 

.ถ้าเรียก"ป๋า"อย่านักเชียวเที่ยวนอนใจ
แม้"รวย"แท้แต่"แก่"ไปไม่เข้าท่า
สาวแกล้งเคียงข้างใกล้อ้อนสายตา
ด้วยหมายใจได้เงินตรามาเป็นทุน 

.ถ้าเรียก"ลุง"ต้องทำใจไม่วอแว
มีวัย"แก่"และ"ไม่รวย"ช่วยเกื้อหนุน
ยากที่สาวเขาทอดใจพึ่งไออุ่น
เร่งทำบุญไว้ก่อนพรากจากโลกนี้ 

.ถ้าเรียก"อา"หรือ"น้า"อย่าได้ทุ่ม
ยังพอ"หนุ่ม""ไม่รวย"ทรัพย์อับศักดิ์ศรี
สาวกันท่าบอกเป็นเช่นญาติมี
ไร้ใยดีสรุปแล้วกินแห้วไป 

.ถ้าพลั้งเรียก"ไอ้เหี้ย"เสียใจด้วย
ทั้ง"ไม่หล่อ"และ"ไม่รวย"ช่วยไม่ได้
พวกผู้สาวเจ้าเล่นตัวกลัวเปลืองใจ
ไม่อยากใกล้ให้ขุ่นข้องหมองราคี 

.ถ้าเน้นเรียก"ไอ้เฒ่า"ถึงคราวแย่
ด้วยว่า"แก่""ไม่หล่อ"เลยเชยเหลือที่
ซ้ำ"ไม่รวย"สาวหนีไกลไร้พาที
ทางที่ดีควรบวชพระหาบุญไป 

.หมั่นสังเกตุคำกล่าวขานกันให้ดี
นำสิ่งนี้ตีเป็นค่าหนุ่มป่าไม้
ยามจีบสาวได้พลอยคอยชั่งใจ
จะรุก-ไล่-ถอย-หนี-ห่างเลือกทางเอา

.ครูนิด วนศาสตร์(ชมรมสีเสียดแก่น)

www.lookforest.com

หมายเหตุ ขอบคุณผู้สร้างสรรค์ภาพที่มีความหมายของสรรพนามต่างๆ ซึ่งคงโดนใจของหลายคนด้วยเห็นมีการแชร์กันตามกลุ่มไลน์ทั่วไป

แรงดลใจ: ในอดีตเคยมีประสบการณ์นั่งดริ๊งค์กับพรรคพวกทั้งในและนอกวงการป่าไม้อยู่บ่อยครั้ง พยายามสังเกตุการใช้สรรพนามที่บรรดาแม่ค้าและสาวเสริ์ฟอาหารเรียกลูกค้าที่แตกต่างกันไป ขึ้นกับลักษณะเด่น(หรือด้อย)ของแต่ละบุคคลในสามด้านหลัก คือ วัย ฐานะ และรูปลักษณ์ ซึ่งอาจสร้างพึงพอใจในระดับที่แตกต่างกันไปให้แก่ลูกค้า ทั้งนี้มีความสัมพันธ์โดยตรงเป็นอย่างสูงกับการมาใช้บริการและเงินทิปที่ได้รับ พวกที่มีชั่วโมงบินสูงอาจดัดจริตเรียกเพื่อหวังผลบางอย่าง ดังนั้นจึงต้องวิเคราะห์ข้อเท็จจริงของตัวเองควบคู่ไปด้วย หากไปหลงระเริงกับคำเรียกขานเสียทั้งหมด อาจอยู่ในสภาพที่เรียกว่า"แมงเม่าบินเข้ากองไฟ"ก็ได้

สมัยตอนวัยฉกรรจ์ หากล้อมวงกับพรรคพวกป่าไม้ครั้งใด มักนั่งเป็น"โต๊ะสุดท้าย"ของร้านอยู่เป็นประจำ บางร้านที่คุ้นเคยกันมักอะลุ่มอล่วยให้นั่งต่อได้เมื่อเห็นว่าลูกค้าอยู่ในสภาพ"ติดลม" โดยให้สั่งอาหาร น้ำแข็งและเครื่องดื่มล่วงหน้าไว้เลย กับทั้งฝากให้ช่วยปิดประตูร้านให้ด้วยก็มี จึงมักเห็นความจริงใจของบรรดาแม่ค้าและเด็กเสริ์ฟอย่างแท้จริง บางทีก็(แกล้ง)เรียกลูกค้าจนหน้าบาน เช่น "เฮียคะหนูชงเหล้าเข้มไปไหมคะ หนูรินตามมาดของเฮียค่ะ" "เฮียลองสั่งกบย่างผัดใบกะเพราไหมคะ รับรองที่นี่อร่อยจนลืมคนทางบ้านเลยค่ะ" ฯลฯ แต่พอลูกค้ากลับไปแล้ว ได้ยินเสียงชมกับเพื่อนสาวเสริ์ฟว่า "อาตี๋นี่ใจดีนะทิปแบงค์แดงให้กูเลย" หรือบางทีก็บ่นว่า "เฒ่าหัวงูเมื่อกี้นี่แย่จัง แอบแต๊ะอั๊งจับมือกูแล้วไม่ทิปเลยว่ะ"ฯลฯ

ในยุค new normal นี่ยิ่งหนักไปใหญ่ เพราะต้องใส่หน้ากากกันโรคโควิด การแวะซื้อของริมทางก็ช่วยสะท้อนตัวเราได้เป็นอย่างดี วันก่อนจอดรถลงไปซื้อข้าวราดแกงใส่กล่องเป็นอาหารกลางวันที่ทำงาน เจอแม่ค้าเด็กสาวหุ่นดีท่าทางคงสวยน่าดู เธอถามจนทำให้อารมณ์ขุ่นมัวในยามเช้าว่า "ลุงจะรับอะไรดีคะ" ได้แต่คิดในมุมบวกว่ายังดีกว่า "ปู่จะรับอะไรดีคะ" กับทั้งรู้สึกโกรธสาวตัดผมเมื่อวานขึ้นมาในทันที เพราะเธอตัดผมเสียสั้นจู๋จนหน้าผากกว้างขึ้นเสียมากมายเลยอาจทำให้แลดูสูงวัยเกินที่ควรเป็น อย่างไรก็ตามได้ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดว่าจะไม่อุดหนุนร้านข้าวแกงนี้อีกต่อไป แม้ว่ารสชาติอาหารเลอเลิศปานใดก็ตาม

Last updated: 2021-11-14 11:53:34