.แอบปองเจ้าสาวคนดีพิทักษ์ไพร
หวังชิดใกล้ปรารถนาพาร่วมฝัน
รักษาป่าสมบูรณ์ไว้ไปนานวัน
วอนเธอนั้นหมั่นเลือกใช้ได้ตามเพลง 

.เป็นปืนพกกระบอกนิดเฝ้าติดกาย
หากผู้ร้ายสร้างระทมมาข่มเหง
ลักตัดไม้หมายคิดฆ่าอย่ากลัวเกรง
พร้อมบรรเลงเร่งยิงมันให้บรรลัย 

.เป็นมีดสั้นเหล็กชั้นดีที่คมกริบ
เจ้าได้หยิบฉวยทุกคราคอยท่าไว้
ปอกสิ่งของทำอาหารตัดหั่นไป
จ้วงแทงได้หากภัยมาประชิดตัว 

.เป็นรถยนต์คอยรับใช้ให้ขับขี่
ช่วยคนดีตระเวนป่าพาท่องทั่ว
แม้ทางโหดลุยโลดไปไร้หวาดกลัว
งานพันพัวใช้หลับนอนสัญจรไพร 

.เป็นหมวกคลุมคอยห่วงหาอนาทร
กันแดดร้อนฝนหนาวให้เจ้าได้
ป้องเรือนผมที่ดกดำงามวิไล
ถนอมหน้าพาสดใสไปแสนนาน 

.เป็นรองเท้าเอาสวมใส่ไปบุกป่า
ข้ามเขาหินปีนหน้าผาพาลุยผ่าน
หนามแหลมคมป้องกันให้ไม่แผ้วพาน
เท้าดวงมานไร้บอบช้ำระกำใจ 

.เป็นกางเกงเสื้อนอก-ในให้คนดี
สุขล้นปรี่ที่ทุกคราวเจ้าสวมใส่
ช่วยห่มตัวของสงวนล้วนป้องไป
ถนอมไว้หมายดูแลแต่ผู้เดียว 

.เพียงเจียมตัวเจียมใจที่ไร้ศักดิ์
บาดใจนักหัวหน้าใหม่ใฝ่แลเหลียว
นวลเลยเมินไม่เลือกใช้ใจร้ายเชียว
ปล่อยให้เทียวเปลี่ยวคว้างฝันกลางไพร

.ครูนิด วนศาสตร์(ชมรมสีเสียดแก่น)
www.lookforest.com

แรงดลใจ: ตอนรับราชการป่าไม้ครั้งแรกในช่วงปี พ.ศ.2524-27 ได้ถูกสั่งให้ทำงานเป็นผู้ช่วยหัวหน้าสวนป่าในท้องที่จังหวัดสระบุรีและชัยนาท เป็นชีวิตที่ค่อนข้างลำบากในการเป็นอยู่บางด้าน แต่ก็มีความสุขกับการทำงาน มีพี่ เพื่อนและน้องชาวป่าไม้ที่เข้าอกเข้าใจกัน มีอะไรก็คอยช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ใครมีปัญหาหรือพบความลำบากในการทำงานก็ช่วยกันผ่อนคลาย นับว่าได้ประสบการณ์ของชีวิตการเป็นป่าไม้ที่ดี อันเป็นความทรงจำที่มิเคยลืมเลือน หลายคนยังคบหาสมาคมกันจนทุกวันนี้ แม้เวลาล่วงเลยมาเกือบ 40 ปีแล้วก็ตาม

ความสุขของการทำงานในป่าที่สามารถตักตวงได้ง่ายๆอย่างหนึ่ง ก็คือ ยามตื่นมาตอนเช้ามืดได้นอนฟังเพลงที่ชื่นชอบที่ประเทืองอารมณ์อย่างเหลือเกิน โดยเฉพาะเพลงของ"ทูล ทองใจ" ที่นอกจากมีท่วงทำนองอันแสนไพเราะและกลมกลืนกับบรรยากาศแล้ว หลายเพลงยังมีความหมายซึ่งโดนใจอย่างเหลือเกิน เพราะเสียดแทงอารมณ์ของหนุ่มน้อยป่าไม้ ที่นอนคิดถึงสาว(ป่าไม้)อันเป็นที่รัก แต่มีความจำเป็นต้องอยู่ไกลกันเนื่องจากภาระงานต้องรับผิดชอบ กับทั้งยากต่อการติดต่อสื่อสารในสมัยนั้น ซึ่งต้องใช้เพียงจดหมายเท่านั้นเป็นสื่อแทนหัวใจได้อย่างดีที่สุด

"ปรารถนา"เป็นเพลงหนึ่งที่ชอบนอนฟัง"ทูล ทองขาว"ร้อง ช่วยทำให้อารมณ์ของหนุ่มป่าไม้เตลิดเปิดเปิงได้อย่างมากมายเหลือเกิน สืบค้นพบว่าผู้แต่งคือครูเบญจมินทร์(ตุ้มทอง โชคชนะ) ที่เขียนขึ้นมาจากความรู้สึกของตัวเองที่แท้จริงเมื่อปี พ.ศ.2502 เมื่อเห็นภาพนักร้องสาวสวยที่ต้องตา อุ้มลูกหมาที่น่ารักอย่างทนุถนอม จึงเกิดจินตนาการในการแต่งเพลงนี้ ซึ่งหนุ่ม(เหลือ)น้อยที่ชอบคิดถึงอดีตเก่าๆ เลยอยากเป็นอะไรก็ได้ที่สาว(สวย)ป่าไม้ได้มีโอกาสใช้ในการทำงานได้อย่างใกล้ชิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งการคุ้มครองป้องกันภัยในรูปแบบต่างๆให้เธอ

Last updated: 2020-11-16 21:50:50