.ก็คงเป็นเช่นฉันตราบวันนี้
จะกี่ปีผันไปไม่เคยเปลี่ยน
ใจยังรักตระหนักไว้ใฝ่วนเวียน
ที่พากเพียรทำไปเพื่อไพรพง

.นับสิบปีที่ทำงานด้านป่าไม้
จนถึงคราเกษียณวัยไม่ลืมหลง
พร้อมสร้างคุณหนุนค่าทรนง
ทั้งยืนยงคงไปไม่เสื่อมคลาย

.ใช่ร่ำรวยบางคราพาขัดสน
ยังอดทนสู้ไปไม่แพ้พ่าย
ใช้พอเพียงเคียงอยู่คู่ใจกาย
หวังเป้าหมายป่าอุดมสมบูรณ์ดี

.ไม่คิดหวังเป็นศัตรูกับผู้ใด
แต่ใครพร่าผลาญป่าไม้ไม่เคยหนี
ถึงอำนาจน้อยใหญ่หมายราวี
วิญญาณนี้อุทิศให้ไพรพนา

.ไม่หวังผลคนขานมากรานกราบ
ไม่สร้างภาพคนกล่าวเพื่อเอาหน้า
ไม่ต้องการเกียรติยศปรากฎมา
ไม่ใฝ่หาพวกห่ากินล้างถิ่นไพร

.หวังชุมชนช่วยกันหมั่นประสาน
หวังหน่วยงานร่วมเรียงอยู่เคียงใกล้
หวังภาคีเอื้อเฟื้อเกื้อหนุนไป
หวังป่าไม้ได้ฟันฝ่ามารผจญ

.พร้อมร่วมพี่เพื่อนน้องผองเครือข่าย
ทุ่มใจกายได้งานอันเกิดผล
สร้างศักดิ์ศรีที่เรียนมาใฝ่กมล
หมายผู้คนรำลึกค่า"วนกร"

.มีหลายคนยึดมั่นเช่นฉันนี้
มุ่งทำดีเพื่อป่าไม้ไม่หยุดหย่อน
คนรับรู้เพียงใดไร้อาวรณ์
หวังภูมิใจไปตราบตอนวันนอนตาย

.ครูนิด วนศาสตร์(ชมรมสีเสียดแก่น)
www.lookforest.com

แรงดลใจ: เรียนเเละทำงานด้านป่าไม้มากว่า 40 ปี ก็นับว่าเร็วน่าดู เพราะยังจำภาพเด็กภูธรที่ค่อนข้างเด๋อด๋าย่างเท้าเข้ามาเรียนวนศาสตร์ ที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์เมื่อปี พ.ศ.2520 ได้เป็นอย่างดี ช่วง 4 ปีที่เรียน ได้พยายามหาความรู้และประสบการณ์ทางด้านป่าไม้หลายรูปแบบ แม้จะไม่ใช่อาชีพในฝันมาก่อน แต่ยอมรับว่าถูกหล่อหลอมจากหลายด้านจนพร้อมต่อการเป็น"วนกร"ที่ดี ก็คงเช่นเดียวกับพี่ เพื่อนและน้องๆอีกหลายคน จนกระหายอยากออกไปทำงานด้านป่าไม้อย่างจริงจังในภูมิภาคต่างๆ ทั้งที่ยังไม่ประสีประสาเรื่องงานอะไรนัก เชื่อว่าหากทุกคนมีความมุ่งมั่นเช่นตอนเรียนจบใหม่ๆ คงสร้างงานที่ดีไว้ได้อย่างมากมาย ที่ผู้คนให้การยอมรับและศรัทธาในผลงานที่สร้างไว้

วันที่ 2 ธันวาคม 2524 หิ้วกระเป๋าขึ้นรถเมล์ บขส. เดินทางไปรายงานตัวเข้าปฏิบัติราชการที่สำนักงานป่าไม้เขตสระบุรีพร้อมเพื่อนรุ่นอีก 2 คน คือบังรณ(คำรณ สังข์สวน) และเหียนะ(ชนะ ผิวเหลือง) ได้พบกับการต้อนรับอันแสนประทับใจยิ่งจากพี่ๆชาวป่าไม้ ทั้งที่จบจากวนศาสตร์ โรงเรียนป่าไม้แพร่ และสถาบันการศึกษาอื่น ได้มีโอกาสเรียนรู้งานป่าไม้กับทั้งการปลูกฝังให้ยึดมั่นกรรมดีในการทำงาน โดยเฉพาะป๋าปุ่ม(ธานี ภมรนิยม วน.15) พี่กร(นิกร เกลี้ยงพิบูลย์วน.37)   อาจารย์ต๋อง(มณฑล จำเริญพฤกษ์)และเฮียเป๋(ไพบูลย์ เปลี่ยนบางช้าง)ซึ่ง 2 ท่านหลังนี้เป็น วน.40 กู๋ชิต(วิชิต ดวงฉวี ปม.14) อีกท่านคือเฮียหมอ(ณรงค์ มหรรณพ วน.42) ที่บรรจุพร้อมกันเพราะเรียนปริญญาโทและเดินทางไปรายงานตัวทีหลัง

หลังจากนั้นก็โยกย้ายไปทำงานในอีกหลายที่ ซึ่งได้มีโกาสแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับป่าไม้หลายคน พอสรุปได้ว่าชีวิตการเรียนกับการทำงานต่างกันมากเหลือเกิน วิชาการป่าไม้หลายประการถูกละเลยไปโดยเหตุผลที่มีหลายด้าน ทั้งในด้านการบริหาร งบประมาณ วัสดุอุปกรณ์ ศักยภาพของคนต่อการประยุกต์ใช้ในงาน และที่สำคัญคือความรับผิดชอบและคุณธรรมของผู้บริหารและผู้ปฏิบัติงาน บางคนยึดมั่นต่อกรรมดีอย่างแน่วแน่ แต่บางคนต้องยอมฝืนใจทำผิดเพื่อให้งานเดินหน้า บ้างอาจพลั้งพลาดโดยความจำเป็นหรือคาดไม่ถึง แต่จิตใจไม่ยอมใฝ่ต่ำตามไปด้วย พยายามต่อการเป็น"วนกร"ที่ดี ซึ่งแม้จะไม่ร่ำรวยแต่ก็มีความภูมิใจในชีวิตที่มีอยู่และเชิดหน้าในสังคมได้อย่างไม่อายต่อผู้ใด ทั้งนี้ตัวเองย่อมรู้อยู่แก่ใจว่าเป็นคนเช่นไร

Last updated: 2023-10-28 18:11:55